Kashgar - Xining

for English, please see under the Dutch text!! Thanks.

Hallo beste lezers. Na al weer een kleine maand in China wordt het tijd voor een update op ons in China geblokkeerde blog. We zitten een paar dagen in de stad Xining om ons visum te verlengen. Dat hebben we gisteren gedaan en ging gelukkig heel makkelijk. We kunnen hem woensdag ophalen.

We hebben behoorlijk gesmokkeld om hier te komen. We hebben 2 keer een trein gepakt om een stuk van de gigantische Taklamakan woestijn te skippen.

                                                            Ancient city of Jiaohe, Turpan

De fietsen zijn naar het plaatsje Liuyuan gestuurd en wij hebben een dag later een nachttrein vanaf Kashgar naar Turpan genomen. De trein zou er 24 uur over gaan doen maar omdat we in een storm terecht kwamen en de trein niet verder kon kwamen daar nog eens 7 uur bij. We kwamen om 3 uur 's nachts aan op het station dat nog 40 kilometer buiten Turpan ligt. Turpan is een relaxt stadje dat in een gigantische oase in de woestijn ligt. Omdat het hier zo laag is, is het de warmste stad in China. Nu is het er aangenaam en zelfs nog een beetje fris maar in de zomer is het blijkbaar niet uit te houden. Overal worden druiven verbouwd voor rozijnen. Er valt veel te zien in de omgeving. Helaas kosten alle attracties hier veel geld (zelfs de druiven vallei). Dus we kijken wat we het liefst willen zien. We bezoeken er de ruines van de eens zo machtige stad Jiaohe. Het ligt maar 10 kilometer van Turpan en is heel bijzonder om te zien. Het is nog grotendeels in tact door het droge klimaat en je kan letterlijk door de oude straten lopen en de verschillende tempels en huizen bekijken. Het is omringt door een groene vallei met een riviertje dat de stad van de woestijn afschermt. We zijn helaas niet de enige. Zelfs nu in het laag seizoen bussen vol met Chinezen.

                                                                   Valley Jiaohe, Turpan

Je kan in Turpan een toer boeken met alle attracties in 1 dag. En dat is opschieten geblazen voor deze drukke toeristen. Ze rennen letterlijk naar het uitzichtpunt, schieten een foto en rennen weer terug de bus in naar de volgende attractie. Wij zijn ongeveer 2 uur aan het dwalen geweest in het stadje en na het uitzichtpunt is er bijna niemand. Als we naar de uitgang lopen zien we net weer een nieuwe groep aankomen. We kopen een vies ijsje en gaan lekker in het zonnetje zitten. Het ijsje is nog niet op of deze fanatieke sightseeers zijn alweer terug bij de uitgang. De middag spenderen we met wat rond te lopen in de omgeving van Jiaohe. Wieger klimt nog een bergje op voor een mooi uitzicht over de stad. Anna geniet nog even lekker van het zonnetje en de warmte die we de komende tijd zullen moeten missen.

                                                                            Valley Jiaohe, Turpan

Die avond om 23.00 pakken we de trein naar Liuyuan, waar we weer verenigd zullen worden met onze fietsen. Eindelijk. Best raar om je fiets zo over te leveren aan de spoorweg-Chinees. Als dat maar goed gaat. ' s Morgens vroeg komen we aan in Liuyuan en wat zien we daar: Anna's fiets is compleet beschadigd. Dikke diepe krassen in het frame. Tandwiel beschadigd en haar slot is weg. Dit Abus slot heeft twee functies. Je kan hem ook op je stuur monteren en er op leunen. Het hele bevestigings systeem is afgebroken en het slot dus weg. We zijn razend en helaas moet de Engels-sprekende baliemedewerkster het ontgelden. Haar baas kan geen Engels en wil eerst geen verantwoordelijkheid nemen. Slot stond niet op de lijst, er staat alleen 2 ouwe fietsen op. 2 OUWE FIETSEN??? Als we hem duidelijjk maken dat de wielen, het stuur en het zadel er ook niet opstaan omdat het toch deel van de fiets is, en deze fietsen en het slot bovendien behoorlijk kostbaar zijn, lijkt hij te zwichten. Na veel gezeur wil meneer ons wel een schadevergoeding geven van 100 Yuan (13 euro) want zoveel kost een Chinees slot. We leggen hem uit dat dit slot en het systeem toch minstens 80 euro hebben gekost en een waar bazaar taffereel begint zich te volstrekken. Afdingen geblazen. Uiteindelijk komen we tot een compromis. 500 Yuan (60 euro). Cash. Dan zijn we van het gezeur af. Pffff wat een ochtend. Eindelijk vertrekken we dan de woestijn in. Onderweg naar Dunhuang 130 kilometer verderop.

         New haircut

Na een nachtje kamperen in de woestijn arriveren we de volgende middag in Dunhuang. We komen 2 Israelische reizigers tegen die we al eerder hebben ontmoet. Ze hebben 2 motoren gekocht voor 150 euro ofzo en scheuren nu richting Chengdu. We vinden een gezellig klein hostel gerund door een bakkersechtpaar. Vers brood dus. In China is dat moeilijk te vinden. Chinezen eten amper brood! Vanaf Dunhuang kun je de gigantische Zandduinen van de Gobi woestijn zien. Jaja de Gobi en niet meer de Taklamakan. Hoewel het geografisch gezien bijna aan elkaar vast zit door de Lob Nor woestijn. Een van de heetste plekken op aarde. De volgende ochtend fietsen we naar een van meest toeristische plekken van China (na de Chineze muur en het Terricotta leger bij Xi-an): Het Mogao klooster. Een gigantisch budustisch klooster helemaal uitgehakt in de rotsen met honderden kleine kamers. Er zijn maar liefst 2600 budabeelden te zien waaronder een van 26 meter hoog en er zijn vrij recentelijk eeuwenoude manuscripten gevonden. Daarnaast zijn er overal muurschilderingen die goed behouden zijn door het droge klimaat. De entree is een rib uit ons lijf, maar het is echt ongelovelijk spectaculair. De engels sprekende gids wist ons veel te vertellen over het boedhisme en de geschiedenis van de grotten. Vlak buiten het terrein slaan wij wederom ons kampement op in de woestijn en maken onze borst nat voor een fris nachtje.

                                                Cottontransport on the road from Dunhuang to Jiayuguan

                                               Leemkas/greenhouse on the way from Dunhuang to Jiayuguan

Dan is het tijd voor kilometers klappen door de barre woestijn en wat merken we nu? We hebben eindelijk een keertje wind mee. We gaan als een speer. En ondanks dat de dagen al aardig kort zijn hebben we aan het einde van de dag 130 op de teller staan. Lekker hoor. Helaas is het feestje de volgende dag al weer over en moeten we weer flink op de pedalen staan. We zijn nu onderweg naar Jiayuguan. Weer een historisch belangrijke plaats voor de zijde route en voor het Chinese rijk. Hier was namelijk de grens tussen China en het gigantische niemandsland vol barbaren. Ook begon of eindigde hier de Chineze muur en staat er een groot fort. Voor de rest is het een depresieve industrie stad die niet eens de schijn op houdt van een florisant verleden. We nemen weer een hotel. Best relaxt en lekker warm. We zien in het fietsehok nog 2 mooie fietsen staan. We informeren even en ja hoor: "your partners" zegt het baliemeisje. We vragen hun kamernummer en maken kennis. Het zijn 2 Duitsers Jens en Sabine, van middelbare leeftijd. Hele aardige lui en ze hebben al vaak van ons gehoord. Wat blijkt: ze hebben bijna dezelfde route gefietst als wij (inclusief Georgie, Armenie en Iran en overal waar ze kwamen hoorden ze van die twee Hollanders die een paar dagen voor ze zaten! Na deze beste oosterburen voor de zoveelste keer een stukje geschiedenisles te hebben gegeven en ze het verschil tussen Nederland en Holland te hebben uitgelegd gaan we gezellig samen wat eten.

                                                                 The end of the Great Wall, Jiayuguan

Cheers! On the background the Fort and Jiayuguan, how idyllic!

We hebben besloten om ons plan te gaan aanpassen. We moeten ons visum gaan verlengen en dat duurt een paar dagen. Dus het is beter om dan in een stad te zitten waar wat te doen is. Dus we willen dat graag doen in Lanzhou of in Xining. Maar dat halen we niet. We besluiten een stukje met de bus te doen samen met Jens en Sabine naar het stadje Zhangye. 4 fietsten wordt wel lastig dus splitten we over 2 bussen. Maar helaas in Zhangye geen spoor van de Duitsers die al een half uur eerder vertrokken waren. Dus we gaan het stadje maar bekijken en hopen dat we ze tegenkomen. Zhangye is echt China. Pagodes en mooie daken en marktjes. Ook de mensen zijn hier heel vriendelijk. Iets wat ons in de provincie Xinjiang nogal tegenviel vaak. We bezoeken ook nog een Budhistisch klooster. Echt mooi zeg! Tis mooi weer en we voelen ons echt relaxt hier. We hebben nog genoeg eten en we fietsen tegen 16.00 het stadje uit om te kamperen. Nog geen spoor van Jens en Sabine. We hebben hun verteld over ons plan om het klooster Mati Si te boezoeken ongeveer 50 kilometer ten zuiden van Zhangye en vanaf daar verder te fietsen. Misschien zien we ze daar.

                                                                             Zanghye

                                                                           Buddhist temple in Zanghye

                                                                        Bikerepair Bakfiets in Zanghye

De volgende ochtend vol gas naar Mati Si. Heel de tijd omhoog natuurlijk.We gaan nu richting het Tibetaans plateau. Als we aankomen bij het klooster geloven we onze ogen niet. Er zijn allerlei tempels gebouwd op tientallen meters hoogte in de steile rotsen. De trappen zijn door de rotsen gehouwd en gaan steil omhoog van het ene tempeltje naar de andere. In tegenstelling tot Magao zijn hier bijna geen toeristen en wordt dit klooster nog echt gebruikt door Tibetaanse monikken. Het is een groot terrein met overal tempeltjes. Maar het echte Mati Si is helaas gesloten. Die nacht kamperen we aan de voet van de klif onder de tempel. Het is ijskoud 's nachts. De volgende ochtend, als we net het ontbijt achter de kiezen hebben en ons kampement hebben ingepakt komt er een monnik de berg op gelopen met de sleutel in z'n ene hand en de nieuwste I-phone in de andere!! Hij laat ons binnen en het is echt super. Wat een werk moet dit geweest zijn om te bouwen zonder hoogwerkers en powertools! Om een uur of 10.00 zitten we weer in het zadel. Weer een paar honderd meter naar beneden naar de hoofdweg. We hebben besloten om naar Xining te gaan over het Tibetaanse plateau heen. Dat word kou lijden!!. Tis verder dus de hele dag klimmen en 's avonds een potje koken bij een half bevroren rivier. De pannetjes schoonmaken gaat al niet meer want het water bevriest binnen een paar seconden. Wat doen we onszelf nou weer aan!

                                                              Chinese boardgame and awesome sunglasses

                                                                      Above; Mati Si monastery

Er zitten 3 flinke passen tussen hier en Xining. De eerste is 3700 m,de 2e 3800m en de 3e 4000.m Het heeft de hele nacht ijzig gestormd maar de wind wel de goeie kant op. Echter als we opstaan voor het ontbijt merken we tot onze grote spijt dat de wind opeens draait en onze tent de andere kant opdrukt. Dat word zwoegen vandaag. Maar nog voor we onze spullen gepakt hebben en willen vertrekken zien we de wind opnieuw draaien. We zijn gezegend ondanks dat het ijskoud is. We worden aardig omhoog geduwd door de wind, maar als we bijna op de pas zijn word het weer echt grimmig en het begint te sneeuwen. We moeten nu als de bliksem naar beneden naar het dorpje. En naar beneden is echt ijs en ijskoud. Helemaal verkleumd komen we aan bij een restaurantje en wie hebben we daar.... Tim en Lorena. Gezellig. We ontdooien samen en zitten een paar uur binnen. Buiten woedt een ware sneeuwstorm en we weten niet wat we moeten. Misschien is de pas morgen dicht en zitten we vast en dat hebben we al meegemaakt in Kirgizie. Leuk voor een spannend verhaal maar na 2 keer begint ook dat te vervelen. We besluiten toch een hotel te zoeken in dit gat. Maar wat hebben we daar?? Nog een fietser. Met korte broek en poncho. Dat kan er maar een zijn. Het is Leo. Ongelovelijk. Met hem hebben we een paar dagen gefietst in Uzbekistan duizenden kilometers hier vandaan en nu zien we hem in the middle of nowhere in China. Samen delen we een kamer in het meest crappy hotel ooit. Wel met centrale verwarming en heel gezellig met zn allen.

                                                                           A Yak chilling out

Gelukkig is het de volgende dag mooi weer. En hoewel er nog wel veel ijs en sneeuw op de weg ligt beginnen we aan de klim. We vertrekken met Leo. Tim en Lorena zijn wat langzamer dus we hopen hun later weer te zien. Sowieso in Xining. Het gaat heel lekker en het ijzige landschap is supermooi. Dit is echt een vleugje Tibet hier. Al om 12.00 zijn we op de pas en om 14.00 weer beneden. Vandaag kunnen we de 2e pas niet doen dus we stoppen vroeg in een dorpje en nemen weer een hotel met het lekkerste bed van China. Nog even boodschappen en eten en dan zien we dat ook Tim en Lorena het gehaald hebben. Ze zitten in hetzelfde hotelletje!.

                                                                             The 2nd pass, Buddhist decoration

Na een heerlijk nachtje slapen is het tijd voor de 3e pas. Net als we vertrekken komen er NOG twee fietsers aan. Een van hen kennen we ook al. Het is Ralph onze Duitse collega bikepunk. Met wie we besloten hebben onszelf maar Puncture punks te noemen na de vele lekke banden die we beide hebben. Ralph is met een maat uit Duitsland die hem is komen opzoeken en meefietst tot Bankok. Holger. Dan komt er ook nog een Chineze fietser aan. Met een waar leger fietsen we de berg op. De een sneller dan de ander. Tim en Laurena vertrekken later. Bovenop de berg blijkt er een tunnel te zijn op 3800 m . De klim viel 100 procent mee. En het was heel gezellig met zn allen. Dan de lange afdaling. Nog 120 kilometer naar Xining. We kamperen die nacht vlak voor de stad. (scheelt hotelkosten) En de volgende ochtend rollen we Xining in.

                              The 3th and last climb; Ralph, Wieger, Leo, the anonymous Chinees and Holger

Iedereen is er weer en we zitten in een hele relaxte jeugdherberg. Xining is gigantisch met dikke wolkenkrabbers en smog. Voor Chineze begrippen is het echter een klein stadje. Visa zijn gefikst en we gaan nu kijken wat onze verdere route is. We kunnen weer het pleteau op om daar kou te lijen en mooie kloosters te bekijken richting Chengdu waar de warmte op ons wacht, of eerst een stukje richting Lanzhou en dan naar beneden naar Chendu. Die weg ligt iets lager. Hoe dan ook: we moeten nog even geduld hebben voor het lekkere weer!! (1000km) We kunnen niet wachten!!! Nou beste familie, kornuiten, collega fietsers en ander gespuis, bedankt voor het lezen en we hopen jullie de volgende keer fotos van korte broeken , panda's, apen, groene heuvels en rijstplantages te kunnen laten zien.

                                                                                Icy landscape

English:

Dear readers. After almost 1 month in China it is time for a fresh update on our in China blogged blog. We are in Xining for a couple of days to extend our visa. We went to the office yesterday and we can pick up our extension on Wednesday. We have cheated a bit to get here so soon, because China is huge. We have taken 2 trains to cross the gigantic Taklamakan desert.

The bikes where sent to Liuyuan, but we made a stop in Turpan. We took a night train from Kashgar which was supposed to take 24 hours. We had a delay of 7 hours because of storm which apparently would make the train turn over. So we arrived at our first destination at 3 o'clock in the morning. Which was freezing. The town Turpan which we wanted to visit was another 40 km from the train station.

Turpan is a relaxed little town, with a lot of historical sights to visit  around. It is an oase, where in summer the surrounding is filled with grape fields. Turpan is the the lowest place in China, and the hottest in summer. Luckily for us summer is ended and the weather is mild. There is a lot to see in the surroundings of Turpan, but the entrance prices are riddiculous. So we decide to pick 1 sight. We visit Jiaohe, ruines of an ancient city. The city is well preserved because of the dry climate here. We wander through the streets and see the ruins of houses, monasteries, temples, etc. Very impressive.The city is surrounded by green valleys and 2 rivers that protected the town from the desert and other tribes.

We are not the only ones visiting this ruins. Even in the low-season the parking lot is packed with tour busses. Groups of chinese rush onto the sight, run to the viewing platform, take a few nice pictures with themselves as main karakter and rush back to the tour bus.

You can book tours to visit all the sights in 1 day. This means you have to rush however, 40 minutes per sight. (we took 2 hours to see the biggest and best preserved ancient city in China...) When we buy ourselves a typical Chinese ice cream (always a surprise..) a new group is coming in. When we finish our ice cream half of them is already back in the bus..

That afternoon we walk around in the valley. Wieger decides to climb a small mountain for some panorama pictures of the city. Anna enjoys the heat of the sun, it will be one of the last warm days for now.

That night we continue our journey by train to Liuyuan, where we will finally have our bikes again. It is very strange to sent your bikes by train, to just hand them over to the railway-Chinese. We hope it will all be ok. When we arrive in the morning it turns out it is not all ok. Anna's bike is scratched all over the frame and the lock is missing. We have locks on our handlebar that you can also use for leaning. The whole system has broken off, and the lock is gone. FUCK!

We are really pissed off and the one employee that speaks English really has to endure big time. Here boss does not speak English and he does not want to take responsibility. But see feels for us and she does here best.She explains that on the receipt it doesn't mention a lock, only 2 old bikes. OLD BIKES?!

After we explain how valuable these 'old' bikes are and how much the lock cost us and after explaining that the receipt also doesn't say anything about 2 wheels, a steer and a saddle, that those including the lock are attached and part of the bike here boss comes with a proposal. He wants to give 100 Yuan (13 euro), thats what a Chinese lock would cost.

But these locks cost 80 euro so we do not agree. When he notices that we are not gonna leave before some sort of agreement he starts bargaining like he is on the market. We end at 500 Yuan (60 euro) given cash, Pffff, finally!

After 3 hours of bullshit we finally ride off into the desert. 130 km to go to Dunhuang.

After one night of camping we arrive in Dunhuang in the afternoon. We meet 2 Israelis that we have met before. The bought 2 motors in China for 150,- dollar and are on their way to Chengdu.

We find a nice hostel, the owners also own a bakery, which is very hard to find here in China. Chinese people barrely eat bread. And the bread they eat often has no taste at all.

From Dunhuang we can see the gigantic dunes from the Gobi desert. Yes, we are in the Gobi desert now, which is connected to the Taklamakan desert by the Lob Nor desert. Very diverse landscape here in Western China!!

Next morning we cycle to one of the most touristic places in China (after the great wall and the Terracota army in Xi-an): the Mogao caves. This is a huge Buddhist monastery cut in the mountains. Hundreds of caves with 2600 buddha statues and murals that are well conserved because of the dry climate. A lot of important manuscripts and books where found here and one of the caves houses a Buddha statue of 26 meters!

The entrance is very high, but worth it. We get a 2 hour tour with a very nice guide that explains a lot about Buddhism and the history of the caves.

Right next to the complex we pitch our tent and ready ourselves for a cold night in the desert.

After sightseeing now it is time for cycling. We still have to make a lot of kilometers in the desert. Finally we have a tail wind! We cycle like hell and even though the days are getting short we manage to cycle 130 km. This feels good. Unfortunately the next day the party is over, we are back to usual business with a strong headwind.

We are on our way to Jiayuguan, another important Silk Road city. Jiayuguan was the border between the Chinese empire and the barren lands with bandits and rough climates.

This is where the Chinese wall ended and there is a huge fortress. Besides these sights the town is very depressing. We take a hotel, relax a bit after 400 km in the desert and take a shower.

We see 2 fancy bikes in the storage and ask the hotel employee if that are the bikes of other world cyclist. Yes, partners! She says. We ask for their room number and knock on their door.

So we meet Jens and Sabine, 2 cyclists from Germany. Apparently they have cycled almost the same route as we have and everywhere they came they heard about 2 cyclists from Holland that passed just 2 days before. After a little history lesson about the difference between Holland and The Netherlands we go out to diner.

We have decided to change plans a bit. We have to extend our visum pretty soon and we want to make it to Lanzhou or Xining for this. So we take a bus for 260 km to Zhangye. Jens and Sabine also take the bus there but we have to split up because 4 bikes won't fit in one bus.

In Zhangye we can not find them anymore, so we go sightseeing in this small and pleasant town. (later we hear that their bus took 2 hours longer...)

Zhangye is the real China, Pagodes, wooden roofs, small markets. And we find that the people here are more friendly than in the hostile deserts. We visit a Buddhist temple, very beautiful!! The weather is nice and we feel very relaxed in this place. We cycle out of town around 16.00 o'clock, without a sign of Jens and Sabine unfortunately.

Next day we visit another Buddhist complex called Mati Si. This place is unbelievable! Temples built in the mountains on altitudes that make you dazzle. With stairs carved in the rocks going from temple to temple. There are almost no tourists here, and the landscape is magnificent! Mountains covered in pine trees, snowy peaks, beautifully colored mountains. WOW!

The biggest temples are already closed when we arrive, so we camp at the foot of the kliff. Next morning, when we are all packed and ready to go there is a monk coming up to open the complex. In one hand the keys to the caves and in the other the newest Iphone..

He shows us in and we are totally amazed. What a work, and this without all the tools that we van use today!

Around 10.00 o'clock we are back on the bike. 10 km downhill and than climbing again.We have decided to go to Xining, over the Tibetan plateau. This is gonna be cold!

That night we camp on the foot of the first pass. When we clean the pots with some river water the water is frozen within minutes..what are we getting into!!

There are 3 passes to conquer to get to Xining. The first is 3700 mtrs, the second 3800mtrs and the third almost 4000 mtrs. All night it there was storm, but the wind was going in the good direction. When we are having breakfast the wind changes direction though...SHIT!!

But after half an hour the wind decides to change again! Very heavy tail wind, icy cold like it is this is very lucky for us!

We are pushed up the mountain and are so blessed, because it is really really cold. But when we are almost at the top it starts snowing. We have to get down fast! After the pass there is a village, we race down as fast as possible. We arrive totally frozen, without any feeling in legs, feet and hands. When we stop at the first restaurant we see 2 bikes. It are Lorena and Tim! Wow, this is a nice surprise! We join them inside, defrost and eat a bit. We sit there for some hours. Outside there is a heavy snowstorm and we are afraid that the next pass will be closed tomorrow. It is nice to have some exciting stories, but this one is getting old. We don't really know what to do, but we can not continue, so when we are warm again we decide to look for a hotel. Tim and Wieger find one. And then we see another cyclist approaching! In shorts and a poncho, we recognize him immediately. Its Leo, the English dude with whom we have cycled in Uzbekistan, 1000nds of kilometers ago.We share a room together in the most shitty hotel ever. But there is central heating and we have a good time with the 5 of us.

Next day the sky is blue and the sun is shining. There is still a lot of snow and ice on the road, but we continue nevertheless. We cycle together with Leo. Tim and Lorena will follow later. The road is good and the icy landscape is beautiful. This is starting to feel like Tibet. Around 12.00 o'clock we are on the top and at 14.00 o'clock we arrive in the next town. Since it was still minus 12 during the day we decide to take a hotel again. This hotel has the best beds in China! In the evening also Tim and Lorena arrive.

After a night of good sleep it is time for the 3th and possibly hardest pass. When we are leaving we see another 2 cyclists. It is Ralph, our German colleague bikepunk and a mate of him, Holger.

And on our way up we also meet another Chinese cyclist. With a whole gang we go up the mountain. Some cycle fast, others less, at the top we meet again, have a snack and get dressed for the cold descent. The ascent was ok, not as though as expected, we hope the descent will not be as cold as the previous one.

We and Leo camp 30 km before Xining, this will save us a night of hotel costs. Next morning we ride into the smoggy city of Xining. We are in a nice hostel, where we can relax a bit. We have applied for our visa and can plan the next steps. Are we going to take the route over the plateau, freezing but Tibetan and beautiful or do we go a bit East, to Lanzhou to take a lower route down to Chengdu?

Well, whatever we choose, for real warm weather we have to wait a bit, 1000km to Chengdu where the warmth is waiting for us.

So, family, friends, colleague cyclists and other scum, thanks for reading. Hopefully next time we can show you pictures of banana trees, monkeys, panda's, shorts and green hills!