WE ZIJN IN CHINA

WE ZIJN IN CHINA!
We are in China!!

For the non-dutch speakers;
Sorry guys, after 3 hours of translating the whole English text disappeared..so for now please use google translate, we will try to update the English asap. Thanks!

Woehoe, we hebben het gered. Het was nog een heel avontuur om op tijd bij de grens te komen, want aan het Chinees visum zit een houdbaarheidsdatum. En deze datum lag ruim 1 week eerder dan van te voren gepland. Dus we moesten flink aanmaken. Het leek een aantal keer flink mis te gaan, maar we zijn de grens uiteindelijk wonder boven wonder 2 dagen 'te vroeg' gepasseerd.
Hier ons bloedstollende verhaal, geniet ervan!

25-09-2012 tot 28-09-2012, Karakol - Kochkor




Na weer een beetje te zijn bijgekomen van onze avontuurlijke hike vertrekken we weer uit Karakol. We fietsen langs de oostkant van het meer en zien een bord staan; Prezwalski museum. Dit lijkt ons wel lachen dus we nemen de afslag en fietsen richting het museum.
Het is een klein, maar goed ingericht museum, met Russische bordjes en een google translate vertaling in het Engels erbij. Maar we komen toch weer wat meer over deze Russische ontdekkingsreiziger te weten.(Hij ligt hier overigens ook begraven.)
Na het museum fietsen we weer lang het meer, het is hier prachtig! Voor ons het mooiste stuk tot nu toe. Allemaal zelf gebouwde huisjes, heel groen en de verlaten sfeer van het Russisch imperialisme dat hier ooit woedde.

Het is heerlijk weer en we genieten van dit mooie deel. De volgende dag belanden we helaas weer op de hoofdweg en is het weer doorfietsen, gaten vermijden en toeterende autos omzeilen geblazen.

Tijd om een kampeerspot te fiksen!

Na 2,5 dag fietsen komen we in Cholpon Ata aan. Anna blijft hier met de fietsen, terwijl Wieger met een busje op en neer gaat naar Bishkek om onze paspoorten met daarin het Chinees visum op te halen. Een ander doel is heel veel koffie inslaan, gezien we vernomen hebben dat dit in China niet te verkrijgen is.

29-09-2012 14.00 uur, Cholpon Ata
Wieger is weer terug, met de paspoorten en 3 pakken koffie. We pakken onze spullen en fietsen nog wat, Een laatste keer kamperen aan het meer, dat is ons plan. Als we een klein weggetje naar het strand volgen horen we de drinkende Kyrgizien alweer. 'Ahnee!', toch maar ander weggetje, beetje door het zand banjeren. We kamperen uiteindelijk op 50 meter van het meer, zonder toegang door torenhoge prikkelstruiken. Helaas!

Vlak voor het slapen gaan bekijkt Anna de pasoorten eens, even kijken of die Chinezen het wel goed hebben gedaan!
NIET dus. De uiterste datum dat we de grens over moeten is 13-10-2012, maar dat is in het weekend. De 12e is ook een feestdag in China en we weten niet of de grens dan open of dicht is. Nog 12 dagen dus, 11 dagen om te fietsen. Nou, moet lukken denken we als we eens goed op de kaart hebben gekeken. Hooguit 600 km, AppeltjeEitje.

30-09-2012
Tiktiktiktiktik, BAH, regen. Heel veel regen. En harde wind op kop. Getver, vies herfstweer!
We komen nog wel een Nederlandse fietser tegen waar we ff mee ouwehoeren. Erg gezellig.
We komen niet ver in dit stormachtige weer. Morgen maar beter ons best doen.

Mooie luchten boven Issik-kul

Noodweer op komst met betoverende luchten boven de bergen
01-10-2012
Nou, het is in ieder geval droger, en de wind lijkt ook minder. Maar als we de bergen weer ingaan steekt de wind flink op, en uiteraard weer op kop. We komen redelijk ver, en het landschap wordt weer wat mooier gelukkig. Morgen de pas naar Naryn over.

02-10-2012
De klim  valt Anna redelijk zwaar, vooral omdat er veel onverharde delen tussen zitten. Maar tegen zonsondergang zijn we al flink gedaalt en slapen we weer in een mooie vallei. Het is desondankd nog flink koud, maar we beginnen er al aan te wennen.

Tussen Issik kul en Narin

Tussen Issik Kul en Narin even de was doen

Hooien in Kirgizie, mooi wark!

03-10-2012 Naryn
De weg naar Naryn is langer dan verwacht en gaat flink op en neer. Na zo'n 2 uur fietsen komen we aan. Naryn is een groot dorp, waar verder weinig te beleven valt. We vinden er wel internet en checken onze route nog eens. De verhalen die we lezen liegen er niet om. De weg gaat zwaar zijn, lange stukken zeer slecht wegdek en een flinke pas.
Ook de weersvoorspelling is niet heel positief. Nog 2 dagen droog en dan 2 dagen regen. Dit betekend dus sneeuw in de bergen. Maar de pas die we over moeten zal toch niet na 1 nachtje sneeuwen dicht zijn?? Nee, dat lijkt ons niet.
We beseffen ons wel dat we een stuk zullen moeten liften, want sommige wegen die op onze kaart staan bestaan blijkbaar niet echt. Wat de weg stukken langer maakt dan gepland. We hopen maar dat dit gaat lukken op de verlaten wegen waar we straks overheen zullen fietsen.
Anna maakt zich wel echt zorgen, het zou super rot zijn als we China niet meer in kunnen!


04-10-2012 Ak-Tal - Kazarman
De weg valt ons gelukkig niet tegen, goed asfalt. De verhalen die we hebben gelezen herkennen we nog niet.
In Ak-Tal is er echter een splitsing, we steken de rivier over en zien een klein onverhard weggetje met heel veel hobbels de bocht omgaan. Ja, dat is de weg naar Kazarman wordt ons verteld. Wat een rotweg! Het is half 12, dus eerst maar even lunchen voordat we aan het gehobbel beginnen.
Als we klaar staan om te vertrekken komt er een vrachtwagen aan, en het is zowaar de eerste auto die dezelfde afslag neemt! We mogen meer en laden de fietsen in. Wat een geluk!
Wieger zegt nog vrolijk; dan zijn we wel in 2 uurtjes in Kazarman! Misschien kunnen we nog een deel van de pas doen vandaag.
6 uur later arriveren we in Kazarman. We zijn heel blij dat we deze lift konden krijgen! We zijn in die 6 uur maar een paar autos tegengekomen die dezelfde kant opgingen. En als we hadden moeten fietsen had dat ons een extra dag gekost.
We worden ook nog eens uitgenodigd door een mede passagier. We worden goed gevoed en slapen lekker warm in een huis. Dit is erg fijn.

Haarspeldbochies naar  Kazaman (natuurlijk weer onverhard)


Machtige bergen

Respect voor deze coureur en dankewel aan onze gastvrouw!

05-10-2012 Kazarman - Kaldama pass
De volgende dag regent het inderdaad, het heeft blijkbaar heel de nacht al geregent. Iedereen zegt ons te blijven totdat het beter wordt, maar we moeten door.
In het volgende dorpje, Aral, worden we door meerdere mensen gestopt. De pas is gesloten vanwege de sneeuw, we moeten terug via Naryn en Bishkek als we naar Jalalabad willen.
Ja....dat gaat dus niet, want daar hebben we geen tijd voor. We besluiten het toch te proberen, hoe veel sneeuw kan er tenslotte liggen na 1 nacht??

Als we 25 km verder zijn komt er een auto aan, ze stoppen en melden ons wederom dat het niet mogelijk is de pas over te gaan. Zeker niet met de fiets! Hmm..we leggen in ons beste Rusisch uit dat we maar 5 dagen hebben om naar Sary Tash te komen, dus dat we wel moeten.
Als we een jeep huren in Kazarman lukt het wel zeggen ze. Maar de weg is zo slecht dat 25 km een helse rit terug is. We vragen of hij een vriend heeft met een jeep, en of deze dan naar Aral kan komen. Na een verhitte discussie tussen de 2 Kyrgizen bieden ze aan ons met 2 auto's een lift te geven. Hier moet natuurlijk wel voor betaald worden, maar het scheelt ons een hoop gedoe. Er stond verderop nog een reizigster uit Israel, we leggen uit dat zij ook mee moet.
We wachten terwijl ze de 2e auto ophalen, een uur later komen ze terug samen met de Israelische. We laden de fietsen en onze tassen in de auto's en vertrekken.
In het begin ligt er geen sneeuw, maar na 15 km beginnen we sporen van ijs en sneeuw te zien. De bestuurders rijden met een rap tempo de berg op. De pas is zo'n 3000m, en de klim is ruig en stijl.
Als we op 2300 m zitten komt de auto waarin wij zitten al vast te zitten in de sneeuw. We zijn genoodzaakt om te keren, de moed zakt ons nu flink in de schoenen!
Op de terugweg komen we een truck en een Jeep tegen, de truck vervoerd jonge stieren die verkocht gaan worden op de veemarkt in Jalalabad, in de Jeep zitten de veehouders. Ze zijn vastberaden de pas over te gaan en na een kort gesprek blijkt dat we mee mogen. De fietsen worden houtje toutje op het dak van de truck geknupt en de bagage gaat in de Jeep. Het is totale chaos en iedereen heeft haast. Wieger controleerd de fietsen en komt tot de conclusie dat die niet heel vast zitten (of helemaal niet dus..) Terwijl hij bezig is wordt de jeep alweer gestart, opschieten geblazen!
Wieger en Michal (de Israelische) gaan mee in de truck, Anna in de jeep.

De jeep scheurt omhoog, de bestuurder rijd erg goed. We komen slechts 1 keer vast te zitten en wel op de top! Maar even wat sneeuw scheppen en daar gaan we weer. We stoppen net na de top om te wachten op de vrachtwagen. Er wordt flink heen en weer gebeld, maar Anna verstaat er geen zak van. Voorzover er te peilen valt is er geen probleem.
Dan gaan 2 van de 3 veehouders naar buiten, ze trekken dikke winterjassen aan en pakken de schep. En weg zijn ze. Anna  wordt ondertussen wat te eten aangeboden en ze maakt wat foto's in de storm die buiten woedt.
Na een tijd (het lijkt uren te duren) komt er opeens een kudde koeien voorbij gewandeld..wat?! Dan komen de mannen terug en wordt de jeep weer gestart. Er wordt wat over een fiets gezegd, maar ze verstaat er niets van.
Dan stoppen we weer, 1 van de mannen gaat de auto uit en leid de koeien. Dan zie ze opeens Michal en Wieger...te voet in de sneeuwstorm met ieder een fiets. Wat is hier aan de hand?!
De truck heeft het blijkbaar niet gered en Wieger en Michel zijn de truck uitgegooid.
Terwijl dat Anna in de auto zat te wachten.

Lekker weertje dan!



valt wel mee toch?

De baas van de 3 maakt duidelijk dat we de bagage eruit moeten halen en verder moeten lopen. WAT?!
We zitten op de top van een berg, in een sneeuwstorm en het is inmiddels donker. Geen haar op ons hoofd die er aan denkt met bagage en al door de sneeuw te gaan lopen. Anna wordt helemaal panisch en begin behoorlijk tekeer te gaan tegen die vent! Hoe haalt ie het in zn hoofd.
Uiteindelijk zegt hij dat er over 3 km een huis is, dat ze daar stoppen en dat we daar kunnen slapen. Michal neemt Ans fiets en loopt verder met Wieger, An blijft bij de bagage. " ik ben Michal eeuwig dankbaar dat ze dit voor me doet!"
Na zo'n 5 km is er inderdaad een soort bouwval, de koeien worden in 1 pand naar binnen geloodsd en wij gaan het andere pand in. We zetten onze tent op en koken wat.
Het blijkt dat de beehouders behoorlijke kopzorgen hebben, de koeien zijn natuurlijk flink geld waar en ze zijn er al 1 kwijtgeraakt tijdens de afdaling. Waarschijnlijk is dit hun belangrijkste inkomen in het jaar. Toch blijven we van mening dat ze ons niet zo onmenselijk hadden hoeven behandelen.
Als wieger zijn trui zoekt blijkt dat er 1 tas weg is. Ook dat nog, die is in alle chaos van het overhevelen tussen auto's en jeep verloren geraakt. Kan zoiets per ongeluk achterblijven? Een grote rode tas zie je toch wel liggen lijkt ons.. Hoe rot we ons ook al voelde, dit is echt de druppel. We kruipen met een ellendig gevoel de slaapzak in en hopen dat het morgen beter is. We slapen vrij weinig, teveel zorgen, maar we hebben het gelukkig niet koud.

06-10-2012 Kaldama pass - JalalAbad
De volgende dag voelen we ons nog net zo ellendig. Gelukkig is de missende tas wel de minst belangrijke tas van allemaal, maar toch.
Na een zoektocht blijkt de koe echt verdwenen en de mannen rijden samen met Michal naar beneden. Wij lopen langzaam door de sneeuw. Het is in het begin behoorlijk mistig, maar dit klaart gelukkig snel op en we zijn sneller dan gedacht op terein waar we met 1 voet op de grond doorheen kunnen glijden.
De sneeuw wordt minder en minder en na een uurtje is er geen sneeuw meer te bekennen.

De volgende ochtend naar beneden glijden



Michal, Anna en de veehouder

Het eerste gedeelte naar Jalalabad is erg mooi, we fietsen door een mooie vallei, de bomen zijn oranje, rood, geel en de zon warmt ons weer op.
We kamperen net na Jalalabad, het is echt bizar hoe warm het hier nog is! Het lijkt wel alsof we weer terug zijn in Oezbekistan.
We zijn heel opgelucht dat we het gehaald hebben. Nog 4 dagen om naar de grens te fietsen, krap maar zeker haalbaar.

En weer lekker ontdooien in de valei

07-10-2012 Jalal Abad - Sary Tash
Jalal Abad - Osh lijkt op onze kaart 50 km te zijn. Het blijkt echter 120 km te zijn..godsamme, houd de ellende nou nooit op?! Na 50 km besluiten we toch weer te gaan liften. De rit vanaf Osh naar de grens is zo'n 270 km en grotendeels omhoog. 370 km waarvan het grootste gedeelte stijgend is in 4 dagen fietsen na de tocht die we net achter de rug hebben is echt te veel. Zeker met de stress dat we het MOETEN halen erbij.
Er stopt al snel een truck en deze blijkt niet naar Osh, maar naar Sary Tash te rijden.
Sary Tash is een bergdorpje 70 km voor de grens met China! We onderhandelen over de prijs, voor 25 dollar mogen we mee. Ongelooflijk! Eindelijk een meevaller. De rit is erg gezellig. De vrachtwagenchauffeur is werkelijk de meest intelligente lokale persoon die we in Centraal Azie zijn tegengekomen. Hij weet super veel over van alles en nog wat.
Diezelfde avond zetten wij onze tent op bij Sary Tash. Nog 70 km tot aan de grens en nog 3 dagen om er te komen.

Chauffeur Osman en Wieger




Dit is dus NIET voor kleine kinderen

08-10-2012 Sary Tash - 2 km voor de grens
Na alle ellende kunnen we eindelijk weer genieten. Het is een prachtige route naar de grens, wel zwaar om op deze hoogte te fietsen, maar erg mooi.
We kamperen vlak voor de grens aan een riviertje. Perfect.

Kijk een wereldfietser

09-10-2012, 09.00 uur grens China
Daar gaan we dan! De weg naar de grens staat stampesvol met vrachtwagens. Maar daar slalommen we mooi omheen.
De kirgizische grens is totaal geen gedoe. Gewoon stempeltje laten zetten en 'nee' antwoorden op de vraag; 'customs problem?'.
De Chineze grens is andere koek. Veel toeristen worden hier verplicht in een taxibusje gezet. Tussen de grens en het 2e checkpoint zit namelijk 140 km 'niemandsland'. De weg is under construction en vol met vrachtwagens, dus liften of fietsen is strikt verboden.
Wij worden in een paar vrachtwagens gedumpt. We mogen niet samen in dezelfde vrachtwagen, flauw he.
De fietsen kunnen niet worden vastgemaakt dus we hopen op het beste.
Na 5 uur (140km!) heen en weer geslingerd te zijn in de vrachtwagen komen we EINDELIJK aan bij het checkpoint. Wat een reis!! We fietsen zien er niet uit! Helemaal onder het stof, maar er lijkt niets kapot te zijn gebeukt tijdens de reis.

Het checkpoint is hilarisch. We komen in een gigantische hal, waar 3 mannen in uniform achter balie 1 staan. We moeten een formuliertje invullen en worden naar balie 2 gestuurd, 5 meter verderop. Een van de mannen loopt met ons mee en gaat achter balie 2 zitten.
'paspoort!'. Na wat gescand en gecontroleerd te hebben worden de doorverwezen naar balie 3, wederom 5 meter verderop. Dezelfde man loopt met ons mee en gaat achter balie 3 zitten.
'paspoort'. Nu is het stempel tijd, mooi, die hebben we binnen
Dan worden we doorverwezen naar balie 4, weer 5 meter verder. Een andere man gaat achter de balie zitten. De man van de vorige 3 balies staat naast ons.
'paspoort'! en dan krijgen we wat vragen van de man naast ons.
Goed, laatste balie, nummer 5. Bagagecontrole. Alles door de scan. En natuurlijk weer even het paspoort laten zien!

Als we staan op te laden komt de vriendelijke meneer die ons bij balie 1,2 en 3 heeft geholpen nog eens langs.
'Paspooort!', even controleren natuurlijk!

Dan nog 1 stap, de deur. Ook daar staat dezelfde man weer klaar om ons van dienst te zijn.
'Paspoort!'. Hij moet natuurlijk nog even extra checken of hij wel een stempel heeft gezet!!!

CHINA!

10-10-2012 Kashgar

De volgende dag fietsen we lekker door. Het verkeer is verschrikkelijk! Er wordt echt niet gestopt. Anna moet meerdere malen de bosjes in om een vrachtwagen te ontwijken. Wat een gehaast!
20 km voor Kashgar blokkeerd Anna's achterwiel. Wat nu weer??!
En dit ga je echt niet geloven, er zit een dikke scheur in mn velg! Lang leven het gebeuk in de vrachtwagen!
We liften Kashgar in en hopen maar dat hier een fatsoenlijke fietsenzaak zit!
Maar voor vandaag hebben we er genoeg van. We wisselen wat geld, kopen wat biertjes en that's it for today.
Een pluspuntje; we komen Loraine weer tegen, onze duitse collega fietser. Erg gezellig om haar weer te zien.

Straatbeeld Kashgar



Straatbeeld Kashgar

11-10-2012- ......
We zijn nu vijf dagen in Kashgar. Een hele andere wereld hier Hoewel de lokale bevolking meer op Centraal Aziaten lijken dan op Chinezen. Het is hier een mix tussen hen en de Han Chinezen. Zewonen in gescheiden  buurten hebben verschillende scholen enzovoort. Ook gemengde huwelijken bestaan practisch niet. De stad is vol met marktjes en het ouwe gedeelte is een wirwar van kleine werkplaatsjes en winkeltjes. De afgelopen twee dagen hebben we een trip gemaakt naar de Karakorum highway richting de Pakistaanse grens.
Verder heel goed nieuws. We hebben een goed wiel gevonden en Wieger heeft hem gespaakt. Dat ging erg goed. En we zijn twee Rotterdamse fietsers tegen gekomen Kim en Denny en Denny had nog een extra set Ortlieb tassen bij zijn ouders ligen. Nu zijn ook Laurena en Tim hier hoewel Tim een weekje naar Frankfurt terug is omdat zijn opa doodziek is. Denny's moeder is zo lief geweest om de tassen meteen naar Frankfurt op te sturen en Tim is op dit moment hier heen aan het vliegen met onze nieuwe tas. SUPERDANKEWEL jongens!! Hier nog een kleine foto impressie van Kashgar en hopelijk tot de volgende maar weer.!!!

In de bakbromger door Kashgar op weg naar de veemarkt

Buitenwijken van Kashgar



Ziet er goed uit!



De veemarkt



An en Daren keuren een Yak