zondag 29 april 2012


En dan is het nu weer tijd voor de nieuwe avonturen van de bikepunks. Waar waren we gebleven. Ja Bratislava. Das  lang gelejen. We zitten nu alweer in Sofia. Bulgarije. We gaan hier waarschijnlijk een paar dagen blijven. Voor de  1 mei labour day en misschien tot woensdag. Dan is hier een concert met onder anderen de band van een van de jongens waar we nu verblijven.  En ook nog wat bands uit Frankrijk en Slovenië. We weten het nog niet.

                De dag dat we weer vertrekken uit Bratislava 12 maart regent het de hele dag. We komen tot de conclusie dat Micheal Cramer van de Iron Curtain trail voortaan beter zijn boekjes voor zichzelf houdt en anderen er niet mee lastig valt. De kaartjes zijn wel geinig voor een reisjournaal maar onderweg ben je beter af met een autokaart die vaak nog meer detail heeft. Dus rijden we dikwijls gewoon op de kompas de “goeie”richting” uit, en is het dan ook altijd weer spannend wat er op de plaatsnaambordjes staat. Uiteindelijk gaan we wat eten en warm worden in het Hongaarse Hegyko. Als we uitgegeten zijn is het droog en vinden we de meest perfecte kampeerplek ooit! Wat een perfect einde van een kouwe regendag!

Perfecte kampeerplek in Hongarije.

Japan-an bij Pagode
De 13e is het echt mooi weer en hebben we even de toerist uitgehangen. Eerst langs het Neuslieder meer. (op de grens van Hongarije en Oostenrijk) en dan een loup via Morbisch see. Wel mooi. Het Mithraeum is een tempeltje van de Romeinse Mitras cult die door de plaatselijke bevolking  aanbeden werd,en later in het geheim  toen het Christendom z’n intrede deed . Bij Fertorakas werd in 1866 een tempel van deze cult ontdekt. Helaas issie dicht en iemand kan ons vertellen dat ie soms heel soms open is in het weekend. We gaan Oostenrijk nog naar een memorial van het ijzeren gordijn. The opened doors heet het. Wel indrukwekkend. Er werd hier een pan European picknick gehouden als protest tegen de scheiding.



Pan European picknick
  Nu zijn we weer in Hongarije, in Sopron. Leuk stadje. En dan weer een stukje door Oostenrijk om vervolgens weer de grens over te steken bij het Hongaarse Koszeg waar we boodschapjes willen doen. Leuk man al die mensen die op het terras bier drinken. Dat willen wij ook. En daar komt de ober een praatje maken.  Vraagt waar we heen gaan vandaan komen enz. Maar hij is donders enthousiast. Blijkt dat hij zelf ook gaat fietsen , naar Londen. In 6 days. Huh over 6 dagen? Nee IN 6 dagen .Waaaaa? helemaal gek. Dan biedt hij ons spontaan een slaapplek aan!  Hij moet zelf tot laat werken maar als we om 21.00 terug komen,  kan hij ons naar z’n stekkie brengen. Wow niet te geloven dit zeg. Blijkt dat hij zelf bij zijn vriendin slaapt. Armin zo heet deze jongen is echt goed van vertouwen. Hij komt gewoon ‘s morgens weer als we weg willen . No problem! Wat een toffe gast. En 6 dagen naar London is geen uitzondering blijkbaar. Hij is 3-voudig Iron man!  ’s Morgens nemen we afscheid van hem en z’n vriendin! Wat een gastvrijheid.

Armin en z'n vriendin
 We fietsen met een bigsmile weg naar een volgende ontmoeting van een hele andere aard,  maar met dezelfde gastvrije instelling. We rijden via onder anderen Pornoapati hahahaha en  zullen vandaag 6 keer de grens oversteken met Hongarije en Oostenrijk,  en de laatste keer met Slovenië. Na een goeie 115 km komen we aan in het Sloveense Dobrovnik. We moeten nog boodschappen doen, en het is morgen zondag. Shit 16.00 alles is al dicht, Dan maar bij het tankstation wat halen, als nood. Als we de fiets parkeren spreekt ons een man in pak aan. Oppassen dus. Maar hij is heel aardig. Helemaal verdacht. Wilkommen in Dobrovnik. Ich bin der burgemeister. Geen eten ? Wel eten! Wij bruiloft, jullie gasten. Jullie eten , drinken. Moeten we dit wel doen? Ja natuurlijk. En voor we het weten zitten we al te schranzen en wijn te drinken uit de regio. Slapen in tent? Niks daarvan jullie gasthaus, jullie mijn gasten. Gasthaus? Ja? Ja? Ja? Oder nicht. Ja we gaan. De bruiloft is helaas niet de black cat white cat bruiloft die we verwacht hadden. We komen om een uur of half 10 aan op de plek der eeuwige verbintenis. De gasten zitten binnen in een soort gigantische vitrine. Vanaf een uur of 9 mogen de dorpelingen, die niet uitgenodigd zijn, een glaasje meedrinken en toekijken hoe de rest zit te eten. Best een rare bedoening. Het word uiteindelijk toch nog even gezellig buiten. De vrouw van Marjan(burgemeister) is 10 voudig wereldkampioen kegelen geweest!! Nice! Weer een atleet!.
Waar woon jij?

Zondag is een relaxte zondag en fietsen we de heule dag opt Hongaarse plattelaand. En maandagochtend is een echte maandagochtend! Veel regen en kou verzekerd ons er deze ochtend van dat we hersenloos doortrappen en niet te vaak en lang stoppen omdat we het anders te koud krijgen. Koppen dicht en doortrappen. In bushokjes gauw koffie zetten. Brood eten en weer verder. Dit zorgt ervoor dat we om 12.00 al 60km achter ons hebben. Dan word het weer zonnig en gaan we in Barcs in de bieb even internetten en de laatste Forinten uitgeven. 

Super guitige huisjes in Hongarije
Dan de grens over met Kroatië. De 1e paspoort controle. Hele chagrijnige kerel. PASPOORT. Verder zegt ie niks. We mogen door , niet omdat hij dat wil, maar omdat de wet het toelaat. Het zal niet de laatste nare grensbeambte zijn. We moeten er maar aan wennen denk. Het zal ook niet de laatste chagrijnige Kroaat zijn. Dit deel van Kroatië is Slavonië in tegenstelling met Istrië en Dalmatië niet erg toeristisch en ook niet rijk. Het heeft bovendien ook veel te lijden gehad van de oorlog met Servië.  Veel lege en vervallen huizen en bijna alleen ouwe mensen. Het sombere weer maakt het feestje compleet! Na 80 km houden we het al voor gezien. Tis wel weer goed geweest. We slapen ergens in een veld naast een stroompje. Het waait als de pest maar is wel droog.
Als we wakker worden zijn we nog steeds in Kroatië. Het is weer mooi kloteweer dus fietsen er weer stevig op los. Veel chagrijnige Kroaten. De bushokjes worden bezet door zuipende hanggroep bejaarden. We zijn helemaal zijkus nat en niemand groet ons , bleeeeh huiliehuilie!! Maar gek genoeg zijn we toch wel in een goed humeur. Om 15.00 komen we tot de conclusie dat we al 100 km gepeddeld hebben, en dat we wel wat verdient hebben. Dus gaan we uit eten op blote voeten. Alles op de kachel!. We komen toch nog wat aardige mensen tegen in het restaurant , en 1 kerel verteld ons over de oorlog.Waar hij was tijdens de bombardementen . We wilden er zelf niet over beginnen maar zijn toch wel nieuwsgierig, want we weten er helemaal geen zak vanaf. Alleen wat de media er toen van maakte. Echt een heel bizar verhaal!  Er liggen  nog steeds veel landmijnen hier. Dus oppassen met wildkamperen. ’s Avonds slapen we naast zo’n mijnenveld dat wel afgebakerd is en van waarschuwingsborden voorzien!

Grens Kroatië-Servië,  gebroken ketting fiksen.
De nacht was geen aangename. De tent begint te lekken .Er zijn jagers aan het knallen vlak naast de tent. En dan ook nog tussen de mijnen liggen. Kan beter nie? Na wat muesli en koffie en dan er weer tegenaan. Servië staat vandaag op het programma. Of misschien wel niet, want we gaan vanaf Batina weer de Donau volgen. We weten nog niet  aan welke kant. Bij Batina hangt vast wel een kaart. En ja hoor. Als we aan de Kroatische kant gaan moeten we weer bijna terug naar waar we vandaan komen. Dus dat doen we lekker nie. Dus de Servische kant. Hopen dat dit kan. Want we hebben geen kaart. Bij de grens worden we uber vriendelijk onthaald. Veel plezier hier , en nog meer van dat!

Jovanovic en Gordana
 Ook de mensen die we tegenkomen zwaaien groeten allemaal. Je arm doet er bijna pijn van het zwaaien. Wat een verschil zeg. Auto’s toeteren,  mensen schreeuwen blij dingen die we niet verstaan. Gewoon :”da “zeggen en lachen!.  We willen niet generaliseren maar , wat een verschil ej. Misschien het weer.   We gaan nu velo route 6 volgen. Heel mooi. We veel zigzag. En jammer van de afvalbergen overal. Er heerst overal een stank van verbrand plastic. Bij Sombor rijden we verkeerd en gaan weer naar het westen lang een kanaal. Hopend op een brug. Die komt niet. Dan maar kamperen hier want tis hier mooi! Af en toe komen er wel mensen voorbij lopen want we zitten vlakbij een dorp. Maar niemand maakt het wat uit . En ons ook niet. Mooi toch!
Volgende dag fietsen we weer door. Door Apetin waar Jelen bier vandaan komt. Super lekker Servisch bier.  Het begint 
Gewonnen prijzen. Kiekt em goan!
een beetje te betrekken, dus we besluiten de short cut naar Novi Sad te nemen,  waar we een logeeradresje hebben . 2 zelfs,  want Jasmina die we vanuit Arnhem kennen woont ook in Novi Sad. Maar ze heeft het wel  druk en is net verhuist. Maar eventueel kunnen we daar ook crashen . We komen 2 keer dezelfde racefietser tegen en later staat hij ons op te wachten in het dorpje Karavukovo. Koffie? Koffie?. Ja lekker. Wij mee naar z’n huis. Hij heet Jovanovic, is kapper en woont met z’n vrouw Gordana in een mooi  huisje met kapsalon. Hij is ook nog bodybuilder. Weer een atleet. Hij laat ons trots z’n medailles zien en een kalender waar ie op staat.

Pauwel: Should I take you to the dungeons and get lost?
 Dan fietsen we door naar Novi Sad. Nog 65 km , en het begint nu echt te plenzen. Als we in Novi Sad komen kunnen we makkelijk ons adresje vinden. Via warmshowers.com (couchsurfing voor fietsers. )Ook mensen die bezig zijn met fietsdingen, zoals critical mass en straks ook bike kitchen. Tis een huis vol met internationale mensen die vrijwilligerswerk doen in de stad.  Op hun site Shop.cultureexchangeserbia.org kun je zien wat ze allemaal sjouwen! Helaas is er geen warm shower want de shower is broken.

Wolf: Look at this ancient map.
 Dan maar wassen met een teiltje. We gaan wat eten in de stad en een van de jongens Pauwel die er woont neemt ons mee de stad in. We gaan ook nog naar een anarcho kroegje, die gerund word door wat vrienden. Supertof. Overal fanzines boeken en platen. Heel klein maar midden in de stad in een verborgen hoekje.
Vandaag is het de 21ste alweer. We meeten met Jasmina en gaan de stad verkennen. Naar de citadel. De grootste van Europa. Onder de grond schijnen kilometers geheime tunnel te zitten maar als je de weg niet kent verdwaal je, en er zijn al veel mensen nooit meer terug gevonden. Pauwel is ook geen goeie gids. 
Novi Sad is een toffe stad waar veel gebeurd. Helaas ook veel NAZI shit! Overal hakenkruizen en ss en andere nationalistische poep op de muren. Meestal anti- zigeuner.
Nazi-grafiti. "stop Roma terreur"

 We horen van de mensen in de scene dat er in Belgrado niet veel gebeurd ondanks dat het de hoofdstad is. We weten niet of het rivaliteit is of echt waar maar we gaan maar af op hun advies en we kennen er ook geen mensen, of hebben er geen logeeradresje, dus we besluiten er niet lang te blijven. 

De 22e gaan we ’s ochtends vroeg naar een rommelmarkt waar ze heel veel rommel verkopen. Wel gaaf om te zien. Veel zigeuners met allerlei meuk maar toch nog een paar dingen gevonden die we nodig hadden. Daarna gaan we richting Belgrado. Omdat we er geen slaapplek hebben besluiten we 20 km voor de stad ergens een plek langs de Donau te vinden om te overnachten. We vinden een superkampeerspot op een zandafgraving. Er komen wel redelijk wat mensen en ’s nachts gaat er een of andere gek heel de nacht naast onze tent staan met draaiende motor. Half slapend denken we dat het een aggregaat is die spontaan aangaat, om eventjes wat zand te gaan zuigen midden in de nacht. ‘s Morgens blijkt het een kerel in een landrover. Als ik naar em toe loop rijdt hij opeens weg. Heel raar. Verder zit er nog een visser vlak naast onze tent. We bieden hem een bak koffie aan die hij tevreden opzuipt. Om zeven uur zitten we al op de fiets.
Zonsopgang vanuit de tent. (donau vlak bij Belgrado)

Paard en wagen in de buitenwijken van Belgrado.
 Om 9.30 zitten we aan de koffie in Belgrado en dan blijkt er een of andere marathon te zijn in de stad dus de hele bende afgezet. We waren nog zo mooi op tijd, maar nu kost het ons uren om deze gigantische stad weer uit te komen. Er lijkt maar geen einde aan te komen aan de buitenwijken.  Navigerend op de kompas in het drukke verkeer de goeie weg naar buiten vinden lijkt bijna onmogelijk. We krijgen nog bijna ruzie maar het valt nog mee. We hebben elkaar nog steeds de hersenen niet ingeslagen deze reis. Goed heh!’s 

Avonds slapen we in de uiterwaarden van de Donau ergens in de buurt van Bad Palanka bij de Roemeense grens.




 We hopen in Vracev door te kunnen steken naar Roemenie, zodat we niet de omweg te hoeven maken maar aldaar gearriveerd, blijkt dat die grens al sinds 1948 gesloten is. Dus dan maar via Bela Crkva en nog 12 km verder . En dan in Roemenie weer helemaal naar het westen. Maar daar hebben deze 2 natuurlijk helemaal geen zin in Dus we nemen de shortcut in Roemenie de D5 naar Poljejena. Wel helemaal over de berg maar ja we moeten wat oefenen heh. Goeie keuze was dat. Echt supermooi en minstens 40 km afgesneden. Bovendien is er alsnog amper verkeer. En dan natuurlijk een heerlijke downhill met haarspeldbochten. Met Aux Raus op de speakers lekker naar beneden jagen. Oppassen voor de kuilen!! In Roemenie kunnen we weer makkelijker communiceren. Met Spaans en een Italiaans accent geïmiteerd en wat Frans kom je een heel eind!. In Moldave Veche (oud Moldave  zoals Italiaans veccio of viejo int Spaans)effe boodschappen doen. Zooooo wat is Roemenie duur geworden zeg. Dit zijn zowat Nederlandse prijzen. Ik hoop maar voor de Roemenen dat de lonen ook gestegen zijn maar dat zal wel niet zo.

Markus en Lena uit Oostenrijk
 Dan komt een van de mooiste stukken langs de Donau. Echt ongelofelijk mooi. We komen opeens 2 andere gekken met bepakte fietsen tegen. Ze komen net uit Georgië en we kunnen mooi handige tips uitwisselen en onze kaarten. Zij hebben nog 1 (in goede staat ) van Bulgarije. Wij hebben nog 1 (die helemaal afgeracht is van Servie. Goeie deal heh.





Grenspolitie turend voor stoute immigranten
 Coronini -Orsova. Tussen deze twee dorpen is het op z’n allermooist. Je fietst langs de steile kliffen van de bergen langs de Donau. Echt niet te filmen. (wel geprobeerd) Sommige stukken op het laatst fiets je van de Donau af een stuk door de bergen en dat is donders steil. Verder is het goed te doen. We komen tot in Orsova. Waar de Iron gate is .Een meer in de Donau. Wel mooi maar niet mooier dan de rest. Het stadje zelf is niet veel, ondanks dat het volgens de informatie heel toeristisch is tijdens de zomermaanden. We moeten een slaapplek hebben, en we dachten dat wel even te kunnen regelen. Maar na Orsova begint een stuk snelweg die we over MOETEN. Gelukkig vinden we een plekje , onder een romantische gigantische betonnen viaduct, en slaan ons kamp daar op.  Als ik water wil halen uit de Donau, sta ik weer oog in oog met 1 van de vele grenspolitieagenten die de EU bewaken voor stoute imigranten. Dit keer zitten ze in een bootje. Maar ze laten me met rust. Waarschijnlijk ben ik te blond.


DONAU in ROMANIA!!!!!!!!!!!!!!!!!!


Markt in Negotin. Waar is mijn Chassis gebleven?
De snelweg die ons de volgende dag te wachten staat valt heel erg mee. We zijn blij dat het de A2 niet is. Een paar korte tunnels. We besluiten even dat we toch maar via Servië naar Bulgarije gaan .     Wel 2 keer de grens over maar stukje korter en minder druk. Onderweg naar Negotin in het dorpje Grabovica in Servië begint het keihard te plenzen en te onweren. We stoppen, twijfelen wat we gaan doen, en welke weg we moeten nemen. Dan stopt er een busje:” NEGOTIN?”  , “ JA” schreeuwen wij. Kom maar. Hup fietsen achterin. Wij achterin . Bam, deur dicht. Aardedonker,geen ramen,  snelheid, Dan! Hagel op het dak, Achterlicht van 1 van de fietsen springt aan. Bochten Dikke hagel Na een kwartier zijn we al in Negotin 30km verderop. En de lucht is opgeklaard, Dat was echt te gek ! In Negotin naar de markt en dan de grens over 20 km verder.


 Weer 3 landen op 1 dag. Bulgaria here we come!
Nu zijn we in Sofia dus. Gister was een zware dag. Om 5.00 opgestaan. 6.30 fietsen. Want we moesten een berg over van 1400 m. Dikke klim en die wil je niet in de brandende zon doen. Twas een super mooie dag met een lange klim en afdaling en we zijn na 100 km om ongeveer 16.00 in Sofia waar  we afspreken met Mitko op het Letvi Monument Plein onder het genot van KOUD BIER in 2 liter plastic fles.
Here comes the mountains!

vrijdag 20 april 2012

Bike communities and DIY in Austria and Slovakia

Tijdens het paasweekend zijn we gearriveerd in Wenen, waar we contact hadden met een aantal lui van de BikeKitchen daar. Na de eerste avond lekker gerelaxed te hebben op ons logeeradresje zijn we zondag de stad gaan verkennen. (te voet, want vooral Anna had nogal veel zadelpijn).
Het was lekker rustig, want alles was natuurlijk gesloten in verband met pasen, waar ze hier nogal veel aandacht aan besteden!

Het was helaas behoorlijk koud, met een aantal sneeuwbuien tussendoor, maar Wenen is erg mooi. Veel pompueuze gebouwen en natuurlijk het HundertwasserHaus.

Maandag zijn we in de middag verder gefietst richting Bratislava, onderweg gestopt bij een wagenplatz waar we in Munster over gehoord hadden. Dit waren erg toffe lui, dus we besloten hier ook 1 nachtje te blijven.

Hier ontmoeten we Hans, hij is veel bezig met motorfietsen en bouwt deze zelf. hij heeft een prachtige en vooral brute motor staan met zijspan. Hier zit een industriële dieselmotor in, waardoor hij super zuinig kan rijden! Zijn blog is blog.fnordpol.de, geheel in het engels en erg inspirerend voor mensen die met brommers en motoren, radio en andere technische zaken bezig zijn!
Na een gezellige avond bij het kampvuur en een overheerlijke brunch vertrokken we dinsdag 10-04 rond de middag naar Bratislava. Maar 60 km fietsen, dus een gemakkelijk dagje! Helaas hadden we wel behoorlijk sterke wind op kop.

Aangekomen in Bratislava ons contact daar gesmst, hij stond werkelijk binnen 2 minuten voor onze neus. Op zn fix fiets, dus lekker snel natuurlijk! Daniël en Tomas zijn de lokale bike punks en hebben hier een BikeKitchen opgericht. Ook organiseren zij mede de maandelijkse critical mass (fiets optocht door de stad om fietsen en andere manieren van transport te promoten) en vooral Tomas is vaak in gesprek met de gemeente over fietsroutes en andere fietszaken zoals fietsparkeerplekken enzo.

Super toffe lui! Lekker DIY en fietsen is duidelijk hun grote liefde. Het is leuk te zien wat er allemaal bij komt kijken! Voor ons is fietsen de normaalste zaak ter wereld, sterker nog, wij kunnen ons geen leven zonder fiets voorstellen. Maar hier is fietsen echt een vorm van activisme, een statement.

Woensdag avond is de wekelijkse BikeKitchen avond, dan komt de groep bij elkaar en sleutelen ze samen aan fietsen, wisselen ideeën uit en drinken een paar biertjes met elkaar. Super initiatief, deze keer met gezamenlijk eten. Wieger heeft stickers laten maken van zijn logo, dus het bike punks logo rijd nu op verschillende type fietsen door Bratislava heen.

Let's start a Velolution! So we can have a Cyclocratie in every part of the f*cking world!

Ratbike/motor/DIY/awesome projects! - blog.fnordpol.de
BikeKitchen Wenen - http://bikekitchen.net/index.php/Home


Hallo allemaal, Sorry voor de lange pauze! We hebben flink door gepeddeld en zijn inmiddels in Novi Sad, Servië aangekomen! Super tof hier, echt hele vriendelijke mensen in Servië! We gaan zo naar Jasmina, zij woont hier maar heeft ook een aantal maanden in Arnhem gewoont. Zij werkt hier in het enige cultureel centrum van de stad, dus we zijn erg benieuwd! Vanavond een leuk punkconcertje en dan nog wat hangen in de kleine huiskamer punk/hardcore bar die ze hier hebben. Het zonnetje schijnt hier eindelijk weer, en de wind wordt al zachter, laat de lente maar komen! Nieuwe verhalen over de afgelopen weken komen snel online, maar voor nu alleen even wat nieuwe foto's! Tot snel maar weer. En voor iedereen die reacties achter laat; SUPER TOF :-D


Hi guys! Sorry for the long break, we have been cycling our asses of and have now arrived in Novi Sad, Servia. Very nice country! Nice and friendly people. The sun is finally shinning and we will be going to some punk concert/bars tonight so we are having a good time here! But more about this later. Some new stories will go unline one of these days, for now just some foto's of the last weeks. And for everyone that leaves reactions on the blog; THANK YOU VERY MUCH, WE LOVE IT!!

zondag 8 april 2012

Hallo Leute!

Frölich Östern gewunst. Let it snow..let it snow..let it snow!....

Gruss aus Wien! 

donderdag 5 april 2012

film duitsland rad.wmv

foto's 2e week Duitsland


(For the english tekst see below!)

Zo, weer een week verder en een hele lading nieuwe foto's erbij!

Ons vorige verhaal eindigde in Waltershausen, bij Komune Kowa, wat echt een heerlijke plek was! Na een goed ontbijt zijn we op donderdag 29 maart vertrokken vanuit Waltershausen, op weg naar de volgende bestemming nabij Remptendorf. Na meer dan een week met zonovergoten dagen was de lucht nu helaas grauw en de wind guur.
Dit slechte weer had als voordeel dat we eindelijk wind mee hadden, dus de dag verliep redelijk vlot. We moesten eerst een stuk over drukkere N wegen, waarna we de Saale route op zouden pikken. Weer lekker langs de rivier pendelen, om wat vaart te kunnen maken! Helaas bleek de Saale route weinig Saale te zijn en meer berg op, berg af zonder zicht op wat voor water dan ook!
Rond een uur of 5, na +/- 80 km zien we na een scherpe bocht opeens het zoveelste 12% helling bordje staan. Deze helling blijkt toch te veel van het goede en we besluiten op de top onze tent op te zetten. Na het koken en eten, als we heerlijk warm in de tent liggen, begint het met regenen...de tent blijft gelukkig de hele nacht droog!


De volgende ochtend is ons humeur stukken beter en we fietsen nog een stuk via de zgn. Saale route. Na vele dalingen en klimmen en weer dalingen en weer klimmen, in een zeer gure wind en een aantal regenbuien komen we aan in Remptensdorf, waar ons volgende adres moet zijn. Helaas blijken we geheel verkeerd te zitten. Het is gemeente Remtendorf en Zsachenmuhle is een gehucht en geen straat waardoor we nog 20 km moeten peddelen.
We eten een chocoladereep, zetten ons over de teleurstelling heen en fietsen maar weer door. Nog een aantal heuvels verder komen we aan in een klein dorpje waar we een klein weggetje naar beneden moeten nemen. Dit is de steilste en langste afdaling tot nu toe, en ik ben blij dat het een afdaling is!
Dan komen we eindelijk aan in Zsachenmuhle, dit dorpje bestaat uit een paar gebouwen, overal staan kunstwerken van staal, glas en edelsteen. Echt prachtig! We rijden de tuin in en er komt meteen iemand aangesneld,
welkom! jullie zijn die fietsers uit Nederland?! Ga snel naar binnen, er staat nog warm eten.
Fijn! warmte, eten, droogte, precies wat we nodig hebben. Binnen aangekomen vinden we de sfeer een beetje vreemd, maar we kunnen eten pakken en we moeten even wachten op diegene die gaat over de aanmelding van de gasten.
Uiteindelijk komt er iemand met een aanmeldingsformulier, hier moeten wij onze gegevens op invullen en er staat een prijslijst, dan kunnen we besluiten of we een kamer willen of liever in onze tent slapen... Wij vinden dit een rare bedoening, en bovendien zijn de prijzen nogal buitenproportioneel! (€ 15,- p.p. voor een tent, € 25,- voor de slaapzaal, wel krijg je korting als je een aantal uur werkt, € 5,-...) Ook voor het eten moest dik betaald worden. Een kopje koffie kost ook 4 euro (wel met koekje)
Wij besluiten ons eten op te eten en een douche te nemen, dan kunnen we daarna op zoek naar diegene met wie Wieger contact heeft gehad via de email! Uiteindelijk hoeven we ons gelukkig niet aan de prijslijst te houden, want wij hebben hele andere informatie verkregen! We maken contact met de mensen die er wonen, het is een Osho gemeenschap, wij wisten hier zelf niets van, dus dit was wel interessant.
We hebben meegedaan met de dagelijkse Osho meditatie en 's avonds nog een beetje gejamd in de muziek/dans zaal. Het was een interessante ervaring om hier te zijn, maar niet helemaal ons ding.

We waren dan ook blij toen we zaterdagochtend 31-03 weer op onze fiets zaten...op naar de volgende bestemming! De zaterdag verliep goed, ons doel was Tsjechië, dit hebben we helaas niet gehaald doordat we bij Hof een ietsjepietsje de verkeerde richting op zijn gefietst.
Ten zuid-oosten van Hof besloten we toch even te vragen waar we nu precies zaten en hoe we het makkelijkst in Selb konden komen! En ja...dit was uiteraard erg ingewikkeld, gezien we hier vlakbij de grens zaten en de meeste wegen stoppen voor de grens ivm. de weinige grensovergangen.
We konden of een stukkie terug, of rechtdoor, over de berg. Eigenwijs als dat wij zijn dachten we natuurlijk; rechtdoor over de berg! Na een behoorlijke (!) klim hadden we in ieder geval een mooi uitzicht op Tsjechië. En toen het tijdens het koken begon te sneeuwen hadden we eindelijk het gevoel dat we in het buitenland zaten :-D!

De volgende dag zouden we naar VohenstrauB fietsen, hier hadden we contact via de hosting website warmshowers.org. Dit bleek helaas net iets te ver, wij als uber Nederlanders moeten nog even wennen aan het landschap...
Na 90 km (en 40 km voor VohenstrauB) besluiten we op te bellen dat we het niet gaan halen en een kampeerplekje te zoeken.
We hebben op deze mooie eerste zondag van april gelukkig wel eindelijk de ron Curtain Trail op kunnen pikken, dus we zitten op de route naar Istanboel! En we komen eindelijk een stuk door Tsjechië heen! En we bezoeken nog even het stadje Cheb aan de Eger rivier. Het lijkt wel of het 's nachts steeds kouder wordt,Anna slaapt amper doordat ze de hele nacht gruwelijke pijn heeft aan  haar knieën en benen. Dit komt voornamelijk door de kou. (en misschien een beetje door het fietsen...) De volgende dag maar even Tiger balsem halen!

Vanaf het punt waar we zondag kamperen tot aan onze volgende logeerplek nabij Grafenau is het ongeveer 200 km, gezien de koude nachten en de behoefte aan een warme douche willen we echt graag dinsdag avond aankomen!

Maandag volgen we nog een stuk de Iron Curtain Trail, maar dinsdag besluiten we wat grotere wegen te pakken. Dit is drukker met auto's, maar wel stukken vlakker en comfortabel rijden op asfalt.
En dan komen we dinsdag avond, na 103 km door het Bayerische en ober Bayerische Wald eindelijk aan in Bertje Roodborst zijn vakantieparadijs Rehbruck! Vandaag hebben we hier heerlijk gerelaxt en gewandeld. De was gedaan en onszelf grondig gereinigd.

Wat een fijne plek! En hele toffe mensen. Ik snap niet dat Bertje en Blafkat überhaupt zijn teruggekeerd naar huis! Het huis ligt echter wel in een diep, zeer diep dal. Met een kilometers lange afdaling van minstens 10%...maar we gaan morgen een beetje valsspelen! We krijgen een lift naar Linz, van waaruit we de Donaufietsroute gaan volgen naar Wenen en dan naar Bratislava! Geen geploeter tegen de helling op dus, maar gewoon lekker achter in de auto :-)
Na al die heuvels en bergen even lekker bijkomen! Voor ons begint het avontuur nu pas echt!
De afgelopen 2 weken waren de warming-up, vannacht voorlopig onze laatste nacht in het bekende Duitsland, let the travel begin!

 x An en Wieg





 Rehbruck







 Here you go, another week behind us and a whole bunch of new photo's!

Our last story ended in Waltershausen, at Kommune Kowa, which was a marvelous place! After a good breakfast we left at the 29th of march  from Waltershausen, on the way to the next destination near Remptendorf. After a week of a lot of sunshine the sky was unfortunately grey and the wind was harsch.

 The bad weather however had as advantage that we finally had a tailwind so the kilometers went pass pretty fast. First we had to cross a whole bunch of "Bundes- roads" after which we would pick up the Saale route. Again nicely along the river and making some progress! Unfortunately the Saale route turned out to be little Saale and more un and down on mountains without a view of anything that even looked like water.!

At about 5 o'clock after about 80 k we see after a sharp corner another one of those 12% degration sign. And this slope turned out to be a bit too much and we dicided to put up our tent. Afte cooking and eating and finallylaying down in the tent it starts raining. Fortunately the tent stays dry from the inside all night!

The next morning our mood is a lot better and we cycle a bit further along the so called Saale route. Afer many up and downhills and even more uphills and downhills in very harsch wind and a few rain showers we arive in Remptensdorf where our next adres should be, Unfortunately we are completely wrong. Its the council of Remptendorf and Zsachenmuhle is a small town and not a street and so we have to do another 20 kilometers.

After a chocolatebar, we are getting over our dissapointment and continuing to cycle. Another few hills furhter and we arive in a small town where we have to take a small road down. This must be the steepest and longest downhill so far, and i 'm happy its a downhiller!

And then we finally arrive in Zsachenmuhle, this town exists out of a few buildings, and everywhere there are sculptures from steel glass and stone. Very beautiful! We are cycling into the garden and emediately someone is rushing towards us,

     welcome! you are the cyclist from the Netherlands! go inside quickly there is still some warm food.

Nice! warmth, food , dryness, exactly what we need. Once inside we find the atmosphere a bit strange, but we can get some food and we have to wait for the person that is responsible for the arrangement of the guests.

Finally someone is comming with a subscrption-form, here we have to give them our personal information and there is also a pricelist, then we can decide if we want a room or rather sleep in our tent. We think it is a strange ritual, and besides the prices are out of proportion. (€15,- each for a tent, € 25,- for the dormitory, but you do get discount if you work for a few ours, €5,-discount) Also for the food you had to pay a lot. A cup of coffee was also €4,- (but WITH a cookie of course.)

We decided to finish our food and take a shower, then we can seek the person Wieger had contact with via the email.! In the end we don't have to pay what is on the pricelist because we had been given other information! We make contact with the people that live there, its a so called Osho community. We didn't know anything about it, so it was quite interesting.

We have joined a daily Osho meditation session and lecture and in the evening we jammed a bit in the music place. It was an interesting experience to be here but not completely our cup of coffee (with cookie)

 We were more than happy to be back on our bikes in saturdaymorning 31th of march... on our way to the next destination.! The saturday went well, our goal was Tsjech, unfortunatel we didnt make it because we toke a bit of the wrong direction in the town of Hof.


In the south-east of Hof we decided to ask someone where the hell we were now and how we could arrive in Selb the easy way. It turned out to be very complicated because we were near the border and most roads stop there because there are not many border-crossings.
We could go a bit back , or just straight on over the mountain. Stubbern as we are we thought of course, straight on over the mountain! After a pretty heavy (!) climb we at least had an awesome view on Tsjech republic. And when it started snowing during cooking we really had the feeling to be abroad.

The next morning we would cycle to Vohenstruab, here we had a contact via the hosting website warmshowers.org. This appeared to be a bit too far as we Uber Dutchies had to get used to the landscape
After 90 km (and 40 km before VohenstrauB) we decided to call that we weren't gonna make it and search for a campspot.

We did pick up our Iron curtain trail on this first beautiful april sunday, so we are on our way to Istanboel! And we finally come across a bit of Tsjech. And visit the town of Cheb along the Eger river. It looks like it becomes colder and colder during the nights and Anna hardly sleeps because of a horrible pain she has in her knee and legs. This is caused especially by the cold (and maybe also a bit from cycling) So we have to get some tiger balsem the next day.

From the point where we camp on sunday until our next visiting place near Grafenau it is about 200 km, and due to the cold nights and the need for a warm shower we really want to get there tuesday evening!
Monday we follow a piece of the Iron Curtain Trail, but tuesday we decide to take some bigger roads . Its a bit busy with cars, but much more flat and comforable with the asfalt.

And then we arrive at tuesday evening afer a nice 103 kilometers through the Bayerische and ober Bayerische wald in the holliday resort of Bertje Roodborst in Rehbruck! Today we have relaxed here nicely and made a hike. Did the laundry and washed ourselves thouroughtly.

What an agreable place! And very awesome people. I don't understand why Bertje and Blafkat came back home anyways! The house is however situated in a very, very deep valley With a kilometer long degration of at least 10%... but tomorow we are going to cheat a little bit; we are getting a ride to Linz (120 km further in Austria) and from there we are going to follow the Danube- route to Vienna and Bratislave! No struggling with this hill but just comfortable in the back of the car.

After all those hills nicely revitalize ! For us our adventure can now really start!

The last 2 weeks were like a warming up, this night is our last night in the already knownt Germany, let the travel begin


x An en Wieg