Thailand de gekste

For english see below the dutch text! Thanks

Thailand!!!

We zijn inmiddels in Thailand beland. Op dit moment zijn we  in Pai. Op het landgoed van Permapai om precies te zijn. We zijn vrijwilligerswerk aan het doen op een permacultuur project. Maar goed dat is nu. Laten we even bij het begin beginnen.

Erica en An

Op naar Bangkok vanaf de grens met Cambodia. We hadden maar besloten dat de weg te gevaarlijk was omdat we diverse berichten gelezen hadden van ongelukken van fietsers met dodelijke afloop. Samen met onze part time collega medefietsers Albert en Erica rollen we deze metropool binnen. Geweldig effe in zo'n grote stad weer. Overal lekkere chaos en wat ons meteen opvalt veel graffiti. Een goed teken! Er staat ons hier een grote verassing te wachten letterlijk en figuurlijk. Broertje Arjan komt ons opzoeken hier. We kunnen niet wachten. Maar we moeten wel. Omdat we de trein pakken zijn we nu 3 dagen eerder in de stad dan verwacht. Geen probleem want we vermaken ons wel hoor! Het hostel waar we heen gaan heet de Flapping duck. Nog geen 5 maanden oud. En al daar valt Wiegers oog op een mooie witte muur. Daar kan best een mooie schildering op. Het koppel van het hostel vond dit een goed idee en in ruil voor 4 gratis overnachtingen kan ik aan de slag. 

Bangkok chaos!

Onze favorite bezigheid in Bangkok is om 's nachts met z'n allen door de stad te fietsen. Wij tweeen, Albert , Erica, Bahn , O en U en nog meer luitjes. Lekker weinig verkeer en lekker koel. Overal heen fietsen en daarna een lekker koud biertje drinken. Zondag gaan we naar de zondag markt. Niet om te winkelen maar om Crocodilepunk te vinden in de grootste basaar ter wereld. Er moet ergens in Bangkok punk te vinden zijn maar waar? Opeens worden we begroet door een gast met een grote rooie hanekam. Eeeej punx!! Hij heeft een winkeltje hier waar ie Tshirts enzo verkoopt. Veel geimporteerd vanaf Europa voor veel te veel geld en belasting. Toffe gast. We ontmoeten ook veel van zn vrienden en het bier vloeit rijkelijk

U,O,another friend, Erica,An and Albert

Cheers to the crocodile punk

Broer Arjan in aantocht

De volgende ochtend met een Changover van de Changbier op naar het vliegveld om Arjan op te halen. Eindelijk hoor daar komtie dan. Spijkerbroekkie aan en een paar kilo aan spiermassa rijker dan een jaar geleden. En een gigantische tas vol met spullen wat behalve een onderbroek en een paar sokken allemaal voor ons bestemd is. Geweldig om elkaar weer te zien. Genoeg om over te praten. Op naar de metro. De weg van t vliegveld naar ons hostel is ongeveer anderhalf uur. Maar het is waarschijnlijk nog sneller dan taxi met al die file. Dan vanaf de metro stukkie lopen naar de kanaalboot. Geweldig dit. Met een noodgang over de smalle kanaaltjes tussen de gebouwen door. Dan nog een stukkie met de Tuk tuk. Als we even meegaan naar de werkplaats waar ze maatpakken maken mogen we bijna gratis mee. Daar krijgt de chauffeur dan commissie voor. Anna en Arjan gaan even mee naar binnen. Ze komen na bekant drie kwartier met een potje bier lachend de zaak weer uit. Arjan had al bijna een blouse gekocht. De verkoper wou ze maar niet laten gaan. Arjan voelt zich al meteen thuis uiteraard. Net alsof ie al jaren in Bangkok woont. We gaan bij onze vrienden langs die hier een fietswinkel hebben, O moet een paar dagen de stad uit en Arjan mag z'n fiets wel lenen. Een echte Surly. Super goeie fietsen zijn dat. Nu zijn we lekker mobiel. 

We weten niet zeker of we Arjan nog herkennen

Zo hard zijn we nieuwe supplies nodig!

 

Vanuit de skytrain hebben we een gigantisch treinkerkhof gezien . Helemaal vol met overwoekerde ouwe treinen. Daar moeten we eens gaan kijken. Door stegen en over marktjes en een stukje over het spoor heen, dan over een aantal klaverbladeren en dan zijn we er. Maar wat we ook proberen. We komen het terrein maar niet op. Overal muren met prikkeldraad en waar je er door kan worden we terug gefloten. Ook een groepje yeux de boule spelende whiskey drinkers kan ons niet verder helpen. We mogen er niet op. We mogen wel een glaasje whiskey met ijs. Ook goed. We zijn al een heel eind van het hostel en nu is het spits. Es effe kijken hoe snel we terug kunnen komen! Dat was uiteindelijk anderhalf uur slalommen tussen de taxi's, motoren en tuktuks.

De volgende dag doen we weer van alles. Met de boot naar China town . Mooi door de kleine straatjes lopen. Nu belanden we in een buurt met alleen maar kleine werkplaatsen vol met 2e hands autoonderdelen. Alles word hier uitelkaar gehaald, schoon gemaakt, gereviceerd en weer verkocht. Net wat voor Arjan dus. We hebben dan ook snel vrienden gemaakt met een Egyptische autohandelaar die graag even aan ons laat zien hoeveel flappen hij op zak heeft als ie een jongen wat geld geeft om wat te drinken voor ons te halen. 
 

Arjan in z'n natuurlijke habitat

handel

Cacatou bewaker

Kijk die 4 AG kleppedeksel is nog in goeie staat!.... huh wat?

 

Die avond gaan we naar een plek ver weg in een buitenwijk van Bangkok. Studio 64. Met veel streetart en graffiti. Binnen zijn veel ateliers waar kunstenaars aan het schilderen zijn. Hele toffe plek. Maar een beetje verder dan verwacht. 2 uur fietsen en flink door fietsen ook nog.

Streetart in studio 64

streetart in studio 64

schilderij in studio 64

 Helaas blijft Arjan maar tien dagen dus we moeten even goed kijken wat we gaan doen. We besluiten naar  Ayutaya te gaan , een oud stadje ongeveer zeventig kilometer boven Bangkok. We gaan met de trein maar hadden sneller kunnen fietsen. In Ayutaya hebben we een paar scootertjes gehuurd en lekker rondgescheurd. We hebben ook nog een nederlands meisje, Alex ontmoet in het hostel. Zij gaat ook gezellig mee. Ayutaya is de oude hoofdstad van Siam. Er staan enorm veel oude tempels en er heerst een relaxt sfeertje. 

An en Arjan checken onze hotelkamer in Ayutaya

Thaise sportschool

Helemaal van het padje

Dit zijn ijsberen

Arjan met zn vervelende schoonzus

Willum

De voorbeeld toerist

Lachen, gieren, brullen

Arjan bouwt een zandkasteel met de inboorlingen

 

Daarna pakken we een bus naar Kanchanaburi. Wel een relaxt stadje met een overschot aan vieze ouwe Europeze mannetjes die voor jong Thais scharrelvlees komen. We huren weer een paar motortjes en gaan in de buurt van de stad naar het national park. Mooie omgeving en eindelijk weer wat bergjes. Bij de waterval aangekomen blijkt het net een atractiepark te zijn. Dikke entree betalen om vervolgens hutjemutje naar boven te lopen. De waterval bestaat uit 7 trappen waar je kan zwemmen. En overal zijn mensen, vooral veel Thaise en Russische touristen. Het is namelijk ook nog eens zondag. Daarna rijden we verder het natuurpark in. Mooi rijden hier. Veel op en neer. Is weer es wat anders dan fietsen. Arjan maakt zich wel zorgen of zijn motortje het gaat halen. Hij vertoont namelijk vreemde kuren met schakelen en de teller passeerd halverwege de dag de ton! Ook gaan we nog een grot in. Echt een relaxt dagje en lache om zo effe op die motortjes rond te scheuren. 

Op z'n Thais

Wegpiraat in hart en nier

Anna met een of andre Rus

Russische kermis in Thailand

Drag racer paraat!

 

De trein naar Bangkok terug pakken blijkt nog niet zo eenvoudig. Hij heeft nu al een uur vertraging en er komt steeds meer bij. We besluiten uiteindelijk maar met de bus terug te gaan. Die avond zitten we weer in Bangkok op ons al vertrouwde stekkie in de Flapping Duck. We hebben nog 2 dagen plezier in Bangkok en Arjan geniet van een Thaise massage, liters fruitshake en ijskoffie en gaat nog even goedkoop naar de kapper. Dan is het helaas al weer tijd om te gaan. De tijd ging veel te snel voorbij maar het was echt te gek om elkaar weer te zien.

Kanaaltjes in Bangkok

Bos haar

etalagepoppekast

Naar het noorden

Die dag dat Arjan weer vertrekt nemen we in de avond een nachttrein naar Chiangmai. 3e klas wel te verstaan. 15 uur ongeveer. Het was niet bepaald comfortabel maar wel zo belachelijk veel goedkoper dat we het er wel voor over hadden.

Chiangmai is een heel erg relaxt stadje. Echt een backpackers plek. Alles gaat hier op z'n gemak en menigeen blijft hier voor eeuwig hangen. Gelukkig hebben wij daar geen last van want we hebben een ander doel voor ogen, namelijk Pai, waar we vrijwilligerswerk willen gaan doen. We krijgen een enthousiast mailtje van Lilli van Permapa dat we welkom zijn om te komen werken op haar permacultuur project. We blijven een dag of 2 in Chiangmai en ontmoeten veel toffe lui. Op zondag gaan we met Noy, onze nieuwe Thaise punkbroeder, z'n vriendin en familie en met Jacob uit Canada, Ishka ui Australie en John, Ally en Charlotte uit de VS, ergens buiten de strad picknicken bij een rivier. Aldaar aangekomen blijkt het hetzelfde verhaal te zijn als bij de waterval. Hutjemutje helemaal vol met mensen. Iedereen op die ene en dezelfde plek. Wij hebben zo iets van waarom niet een kilometer verder maar Noy en zn familie vinden het blijkbaar geweldig. Dus wij mengen ons in de menigte. Het wordt uiteraard weer bere gezellig. Lekker zwemmen en toeristen uitlachen die voorbij komen in hun rafts en telkens blijven hangen op de stenen. Een hele poppekast.

Charlotte, Ally,Nuy,Jacob John en Ishka

Extreme rafting experience

Jacob op de banjo

Nuy

John,Nuy en Charlotte

Een bittere Pil

Het plan was dat Noys neef, Nick, die tevens chauffeur is van deze pickup met 14 passagiers, 2 fietsen en al onze baggage ons zou gaan afdroppen op de kruizing naar Pai. Vanaf hier zouden wij een campingspot opzoeken en de volgende dag naar Pai fietsen. Helaas liep deze dag iets anders af. Het geschiedde dat Jacob een flesje echte Canadeze maple siroop bij zich had waar hij apetrots op was. Toen ik de klep van de pickup open deed om onze spullen eruit te pakken viel het flesje siroop kapot op de grond. Als reactie greep ik met beide handen naar het flesje en voor ik het wist spoot het bloed alle kanten op. Gelukkig waren er mensen die accuraat handelden. Ally beveelde me mijn handen boven mijn hoofd te houden en racette meteen naar de winkel voor suiker. De Nick had in no time extra verband en tape gehaald en Anna verbond mn hand om het bloeden te stoppen. In de andere hand bloedde het iets minder en volstond een stuk toiletpapier en gebalde vuist. Nu als een gek terug naar Chiangmai naar het ziekenhuis. Ishka, die half lag te slapen mompelde nog, nee joh ziekenhuis? Niet nodig joh. Gelukkig stonden de meiden op het besluit om WEL te gaan en heb ik me niet laten over halen. Toen ik op een gegeven moment een sigaret opstak om van de schrik te bekomen en mijn arm iets liet zakken begon het weer te spuiten. Ook Ishka was nu overtuigd. 

Ranzig!

De auto geparkeerd bij Ally's huis en ik bij haar achter op de motor. Als een haas naar het ziekenhuis. Aldaar aangekomen zagen we er niet uit. Ik en ook Ally zaten onder de bloed en ik hoefde dan ook geen nummertje te trekken maar mocht meteen door naar de eerste hulp Ik dacht nog, 15 minuten, een paar hechtingen en dan zijn we weer weg. Helaas fout gedacht. Het blijkt toch wel wat ernstiger en als de dokter het verband weghaald en meteen zn mooie schone jasje besmeurd raakt heeft hij het helemaal gehad. Ik moet onder narcose en geopereerd worden. Dit ga je toch niet menen! Jawel. Kosten zijn ook niet voor de poes. Gelukkig heeft Ally al contact opgenomen met Anna die in hun huis is en Anna op haar beurt weer met de verzekering . Die geeft meteen groen licht. Wat een opluchting. Dankjewel Joho verzekering. Jawel jawel een beetje sluikreclame is hier wel op zn plaats. Alles word hier goed geregeld en er worden zelfs runtgon fotos gemaakt voor de operatie. Opeens wordt ik weer half wakker terwijl ik vanaf de uitslaapkamer naar mijn voorlopige residentie word gerold. Ze hebben besloten dat ik in een vip kamer thuis hoor en ik kan mn ogen niet geloven Anna zit er ook al te wachten. Ik heb een prive kamer met grote tv en zelfs wifi. Eten is super goed en ik word om de paar uur gechecked. Bloeddruk, hartslag en temperatuur. Ook super aardige en ook mooie zusters. Zuster Anna zorgt bovendien ook nog eens goed voor me. Ik word vol antibiotica en morfine gegoten dus ben nogal wazig in de bovenkamer.
 

Behalve het bed dat te klein is heb ik niks te klagen

Maar helaas kom ik er achter dat ik 3 vingers niet voel. De middelvinger aan mn linker hand en pink en ringvinger aan de rechter. Bovendien doen mn handen echt stervens pijn Nu moet ik opnieuw onder het mes. Ze hadden het tijdens de eerste operatie niet gezien maar ik heb zenuwletsel. Dat is balen. Die avond word ik weer onder narcose gebracht en geopereerd door een specialist die, zo hoor ik later, onder een microscoop en met draad dat dunner is dan je haar mijn zenuwen weer aan elkaar naait. Als ik later de fotos zie die hij heeft genomen voor zn collectie word ik lichtelijk onpasselijk. Echt ranzig zeg maar. Maar deze meneer praat er over alsof hij electricien is die even een storing moet oplossen. Vaklui dus!! Ik moet in totaal 4 dagen in het ziekenhuis blijven en kan dus helemaal niks. Zelfs bij het wassen heb ik hulp nodig, omdat m'n handen deels in het gips zitten en niet nat mogen worden. Ook wel weer een ervaring hoor om gewassen te worden door een oudere Thaise zuster met haar op de tanden terwijl ze je beveeld om met je handen tegen de muur aan te gaan staan. Niet dat Anna dit niet kan doen maar die had zo iets van tja zij worden er voor betaal en tja geef haar eens ongelijk. Na 4 dagen word ik dan eindelijk uit het ziekenhuis ontslagen Gelukkig zijn we welkom bij de Amerikanen thuis. Supertof.

Pai

We besluiten om toch zo snel mogelijk naar Pai te gaan. Fietsen gaat nu niet , dus de fietsen op het dak van het busje en gaan met die banaan. Wat een weg zeg. Daar hadden we nog een flinke kluif aan gehad. Zigzag haarspeldbochten steil omhoog en omlaag. Beetje Laos stijl dus.

De Pai crew

In Pai aangekomen gaan we direct naar Permapai. Fietsen met 2 handen in het gips is geen makkelijke taak maar het gaat. Permapai is een superplek. We worden vriendelijk onthaald en zetten onnze tent op. Ze zijn hier bezig met permacultuur en zijn een fruitfbos aan het aanleggen. Ook zijn ze bezig met een adobehuis te bouwen met een opslagruimte van zandzakken. Heel tof. Helaas kan ik dus niet veel doen. Ik moet het echt rustig aan doen voor goed herstel van de wonden en belangrijker nog de zenuwen. We zijn er nu een week. Er zijn nog 2 andere vrijwilligers en er was nog meisje toen we kwamen en het is heel gezellig. Ook heb ik een plek gevonden om te leren tattoeren. Ik heb alle gear besteld vanuit Bangkok. Tattoogun, stroomvoorziening, voetpedaaltje, naalden, inkt, nephuid om op te oefenen zelfs en ga zo maar door. De tattooeur die het me gaat leren heet Kui. Hij heeft nog nooit eerder leerlingen gehad maar is wel heel enthousiast. Op Permapai is geen stroom dus ik kan sowieso niet daar oefenen. 

Zand zeef voor zandzakken

Adobe mixen met de voetjes

Zandzakken aanstampen

Nu zijn we weer even in Chiangmai voor 2 dagen. We zijn net naar het ziekenhuis geweest om de hechtingen uit mn hand te laten halen. Ook mag het gips van mn rechterhand eraf. Links moet het nog even blijven omdat de zenuw ingekort is en ik mn middelvinger niet te ver naar achter mag buigen. Tekenen gaat echter nog prima. Ik hoop dat ook tattoeren geen probleem is.

Nou lieve kijkbuis kindertjes. Weer bedankt voor het meegenieten. Het gaat weer de goeie kant op hier en we hopen voor iedereen hetzelfde!

Chiangmai punx

Skippen!

Up the
punx

Thailand!!!

Hello everyone. We are in Thailand since a few weeks. At this moment we are in Pai. At the property of Permapai to be precise. We are doing volunteer work at a permaculture project. But okej thats now, lets start with the beginning.

We're on our way to Thailand from Cambodia and we've decided to take a train because we have heard several stories of cyclists getting killed by cars on this road. Together with our part time college cyclists Albert and Erica we are rolling into this huge metropolis. Great to be in a big city again. Everywhere the delicious chaos and what drags our attention is that there is lots of graffiti here. A good sign. There is a big present waiting for us here. Literately and figuratively big. Brother Arjan is coming to visit us here. We can't wait but we have to. Because we took a trainm now we are here 3 days earlier than expected but we will enjoy ourselves. The hostel where we are staying is called the Flapping duck. Not even 5 months old. And there is a nice white wall catching Wieger's attention. A nice painting could be applied onto this wall. The couple of the hostel finds it a good idea and in exchange for 4 nights free accommodation I can get started.

Our favorite thing to do in Bangkok is cycling around in the city at night. The two of us, Albert, Erica, Bahn, O and U. So nice. Little traffic and a cool temperature. Cycling everywhere and then drink a nice and cool beer.

Sunday we are going to the market. Not to do shopping but to find the Crocodilepunk. Somewhere in Bangkok there must be punk, but where? Now we have to find the punk inside of the biggest weekendmarket in the world.

Suddenly we are being greeted by a guy with a huge red mowhawk. EEEjjj punk!! There he is. He has a shop where you can buy band Tshirts and other punk clothing. Mostly imported from Europe and heavily taxed. We are meeting lots of his friends too and the beer is flowing in abundance.

Brother Arjan on arrival

The next morning a bit of a pounding head. Because of the Chang beer. Anna came up with the term Changover. Finally we can go and pick up Arjan from the airport. There he is in his jeans and a few kilos of muscle power more than a year ago, carrying a huge bag full of stuff. Only a pair of socks and underwear for himself, the rest all for us. Great to see each other again. It took a while because they didn't want to allow him at customs because he didn't have a name of a hotel jet. Enough to talk about of course. Lets go to the metro. Its about an hour and a half to get to the hostel and probably faster like this than being in the traffic jam with the taxi. After the metro we have to walk a little bit to the canal ferry. Its great. Full speed over the water in between the buildings on the narrow canal. And then a little bit by Tuktuk. If we are coming to visit a workshop for suits we can have the ride almost for free. Arjan and Anna go inside and come back 45 minutes later with a beer in their hand. Arjan almost bought a blouse and the salesman didn't want to let them go. Arjan of course feels at home immediately and walks around town like he has been here for years. We are going to visit our friends Bahn and O in their bike shop Grannies. O has to leave town for a few days and he allows Arjan to borrow his bike. Thats so cool. A real Surly, super good bikes. Now we are really mobile. From the skytrain we have spotted an awesome terrain. A train graveyard with lots of old trains covered in jungle. We have to check it out. We are crossing allies and markets and even walk over the railway for a bit and have to make weird u turns on huge traffic junctions and then we are there. But whatever we try we can't enter the terrain. Everywhere walls with barbwire and where there is an entrance we are being called back all the time. Also a group of whiskey drinking yeux the boulle players tell us we cant go. We can have a glass of iced whiskey though. Ok thats nice too. We are really far away from the hostel ,lets see how to get back quick. Well one and a half hour zigzagging through the Bangkok traffic jams We cant imagine being stuck in a car here.

The next day we do all kinds of things. We are going to Chinatown by river boat. Walking through the little streets. Now we arrive in a neighborhood full of little workshops full of old car parts. Everything is being taken apart here, then cleaned, revised and sold again. Something for Arjan to see. We made friends pretty soon with an Egyptian trader who is happy to show us how much money he has on him when he gives a boy some money to get us drinks. That night we go far away to a suburb of Bangkok. There is a lot of streetart and graffiti. Inside of a building there is a studio with lots of workshops for artists. Its called studio 64 and a great place but a bit further than expected. 2 hours cycling and cycling fast.

Unfortunately Arjan is only staying for ten days so we have to look carefully what we are going to do. We are going to Ayutaya, an ancient city about seventy kilometers from Bangkok. Is the old capital of Siam and there are lots of temples and a relax ambient. We go by train but cycling would have been faster for sure. In Ayutaya we rent some moto's and tour around. A dutch girl Alex we met in our hostel is also joining us

Afer Ayutaya we take a bus to Kanchanaburi. Its a relax town but there is an overdose of sleazy old European men looking for some young Thai flesh. We are renting a couple of moto's again and going to tour around the area to the national park. Beautiful scenery and finally some little mountains again. Once arrived to the waterfall it appears to be like a heme park. We have to pay quite an admission fee in order to walk up with all the crowd. The waterfall consists out of 7 steps which are all pools. Its Sunday too so its extra busy. Mainly Thai and... Russians. After that we are going further into the park. Nice riding here up and down the hills. Something else than always cycling. Arjan however does worry a bit about his moto. Its making strange noises during change of gears and that day it is passing the one hundred thousand on the km counter! We are also going into a cave. Really nice day and really funny to rent some bikes and ride around.

Taking a train to Bangkok apparently is not so easy. It has already more than an hour delay and its only getting more. Finally we decide to take a bus. That evening we are back in Bangkok at our hangout in the Flapping duck. We are having another two days of fun in Bangkok and Arjan is enjoying a Thai massage, liters of fruitshakes and icecoffee and a haircut. And then it is already time to go back. Time went by so fast but it was great!

Towards the north

The day Arjan is leaving we are taking a train to Chiangmai. 3th class. And 15 hours. Not so comfortable but so ridiculously cheap that it was ok.

Chiangmai is a very layed back town. A real backpackers town. Everything is going slowly but easily here and loads of people get stuck here forever. Luckily we don't have this problem. We have another goal ahead of us. Pai, where we want to do volunteer work. We are getting an enthusiastic email from Lilly of Permapai that we are welcome to join in. We are staying in Chiangmai for 2 days and meet a lot of cool people here. Sunday we are going for a picknick at a river together with our new Thai punk brother Nuy, his girlfriend, his family and with Jacob from Canada, Ishka from Australia and John Ally and Charlotte from the US. Having arrived there it turns out to be the same story as the waterfall. Sitting with tons of people all in the same place. We wonder why we don't go one kilometer further up the river where there is nobody but Nuy and his family apparently find it great here.  Of course it is gonna be a party. Swimming and laughing at tourist people who are passing by in a raft and get stuck at the rocks all the time.

A bitter ending of the day

The plan was that Nuy's cousin, Nick, who is also the driver of the vehicle with its 14 passengers plus our bikes and all our luggage would drop us off at the junction to pai. There we would find a spot to camp and continue to Pai next day.

Unfortunately this day ended a bit different than we have expected. It so happened that Jacob brought a bottle of Canadian maple syrup and he was pretty proud of it too. When I opened the back of the pickup truck to take the luggage and bikes out the bottle dropped on the floor and broke. But as a reaction I grabbed towards the bottle into the glass. Immediately blood was spraying in all directions. Luckily there were people reacting very accurate, Ally ordered me to put my hands above my head and got some sugardrink, Nick got extra tape and bandages, while Anna covered the wound. In the other hand I just clenched my fist around a piece of toilet paper to stop the bleeding. Now we had to return quickly to Chiangmai to the hospital. Ishka who was half a sleep mumbled, no man you don't need to go to hospital but luckily the girls where persistent that I should go. When I thought it would be nice to have a cigarette and lowered my hand for a bit blood started pouring out again. Also Ishka was convinced now.

They parked the car at Allys house and I went on the back of her motorbike. When we entered the hospital I and also she were covered in blood. We didn't have to drag a number. Straight to emergency room I went. I thought 15 minutes and a few stitches and I'm out of here again. Wrong! It was worse than we expected and when the doctor removed my bandage his nice and white jacked was instantly red. He was not happy now. Surgery I needed and under Anastasia. And it wouldn't be cheap. Luckily Ally had already called Anna who was still at the house and she called insurance who gave approval instantly. What a relief.

Everything is being arranged well here and they even made Xrays before surgery.

Suddenly I woke up while being rolled into my temporary new residence. They had decided that I belong in the Vip room and I can't believe my eyes. Anna is already there waiting. I have a private room with huge TV and even wifi. Food is super good and I am being checked every other hour. Blood pressure, heartbeat and temperature. Also nice and beautiful nurses. Nurse Anna is also taking good care of me. But unfortunately I found out that 3 of my fingers are numb. The middle finger on my left hand and pinky and ringfinger on my right one. Also my hands hurt like hell. Now I need surgery again. They haven't noticed during the first surgery but I have nerve damage. That night I am under Anestassia again and being operated by a specialist. As I hear later they have sewed my nerves back together under a microscoop with threat that is thinner than your hair. It took two and a half hour to do the job. When I saw the pictures the doctor took for his memory it is almost too much for me. Fucking rancid. But the doctor is talking as if he is electrician having to fix an error in the wires. I have to stay in the hospital for 4 days and I can't do anything. Even for washing I need help because my hands are in cast. Quite an experience being washed by a stranger. An older though Thai nurse who is ordering me to put my hands against the wall. It's not that Anna couldn't do the job but she was like well she gets paid for it so let her do it. Hmmm cant disagree on that either!After 4 days I'm ready to leave. Luckily we are welcome to stay at the Americans place. Super nice!

We decide to go to Pai as soon as possible. Cycling is not an option so we put the bikes on top of the minivan and

there we go. What a road. We would have had quite a task on completing that by bike. Its winding up steep mountains up and down. Laos style! Arriving in Pai we immediately go to the Permapai project. Cycling with 2 hands in a cast is not easy but its working. PermaPai is awesome. We are being welcomed enthusiastically by Lilly and put up our tent. Here they are working with permaculture and are planting a fruit forrest. Also they are building an adobe house out of cob and earth bags. Really nice but unfortunately I can not jet do a lot. I have to take it easy still for recovery of the wounds but most importantly my nerves. We are here for a week now. There are two more volunteers now and one other girl when we arrived. They are all really awesome. I also found a place where I can learn tattooing here. I ordered all the gear from Bangkok . Tattoogun, power supply, foot pedal, needles, ink and fake skin to practice. The tattoo guy is called Kui. He never had a student before but is really enthusiastic. In Permapai there is no electricity so I can not Practice there anyways. Right now we are back in Chiangmai for 2 days. We just came back from the hospital to remove the stitches. Also the cast on the right has been removed. The cast on the left has to stay for another week because my nerve was cut and is too short so I am not allowed to bend my middlefinger to the back too far. Drawing is still going well and I sure hope tattooing as well. All is good again and we hope for quick recovery however we know that the nerves will take a long time. But all is going in the good direction again. Well thanks for reading our stories again. See you next time!!