donderdag 16 augustus 2012

Turkmenistan

 Pfffffffffffffff, wat een hitte!!!
Na 5 dagen ploeteren door de woestijn van Turkmenistan zijn we eindelijk aangekomen in Oezbekistan!
We zagen erg op tegen Turkmenistan, mede door verhalen van andere reisigers. Turkmenistan zou een hele hete bedoeling worden, een vies land zijn met onaardige inwoners.

Mari
zonsondergang woestijn

Ja, warm is het hier zeker! Maar wie gaat er dan ook in de zomer fietsen in dit gebied?? (ben je niet helemaal lekker ofzo...)
Vies was het absoluut niet, sterker nog, de steden zien er zo abnormaal klinish uit met gigantische wit met gouden gebouwen, dat je je gaat afvragen of er wel geleefd wordt.
En de mensen in Turkmenistan zijn super vriendelijk! Bovendien rijden ze een stuk beter dan de Iraniers en Turken samen..

Helaas dus; geen horrorverhalen...sorry :-P Maar wel een gezellig verhaaltje voor het slapengaan:

De tocht van Mashad (Iran) naar Bukhara in Uzbekistan verliep 10keer beter dan we verwacht hadden, De race naar de Turkmeense grens ging vlot. Om 11.00 's ochtens hadden we al 90 km gefietst. Toen lekker in een leegstaand pand gedut tot de hitte voorbij was. Dag twee idem-dito.We kwamen om een uur of twaalf al in het grensstadje Zarachs aan. En hebben er een hotel genomen en een hele berg voedsel ingeslagen voor de barre tocht door de woestijn. 

lunchen nabij Mashad

weg van Mashad naar Sarakhs

fietsenwinkel van Modin, onze host in Mashad

De Iraans-Turkmeense grens verliep wel traag maar de soldaatjes waren wel aardig. Eentje kon zelfs Engels en vertelde ons dat sommige fietsers de trein pakken het eerste stukje. De trein gaat 2 keer per week en toevallig vandaag ook om 16.00. Dus wij lekker bij het klinisch schone station gewacht tot dat de trein vertrok richting Mari 150 km verderop. 
De trein doet er 4 uur over. Maar iets sneller dan de fiets dus. Lange bloedhete tocht met helmaal niks dan woestijn met graspollen. Om 20.30 komen we dan eindelijk in Mari aan. ONGELOVELIJK. Pompeuze overheidsgebouwen , overal standbeelden van ex-president Turkmenbasi en alles super schoon. Bizar land hoor. Hoofdstad Ashgebad schijnt nog surrealistischer te zijn.
Merv

Merv

Merv

In het donker nog 25 kilometer gefietst naar spookstad Merv en daar gekampeerd. Echt super deze eerste dag! Zelfs eindelijk weer een biertje kunnen drinken na een maand (bijna) geheelonthouding in Iran. Nu nog maar 300 kilometer te gaan naar de Uzbeekse grens, in 4 dagen tijd. Moet lukken. De volgende dag een waar geschenk uit en aan de hemel: een WOLK. En ook nog eens precies voor de zon. Dat hadden we lang niet meegemaakt. We waren gezegend voor zolang het duurde.

Tegen alle verwachtingen van verhalen van anderen in waren de Turkmenen ook weer super aardig. Tussen 12.00 en 17.00 valt er niks te doen. Zelfs lezen en slapen was het te heet voor. Wachten in de schaduw tot de hitte weer afneemd. Zelfs om 18.00 kan het nog wel 50 graden in de zon zijn. Enorm veel (water) drinken dus, en dat is lastig want er zitten stukken bij met meer dan 70 kilometer helemaal niks.. Een ander hekel punt: die verdomde stekelplanten. In 4 dagen tijd 8 lekke banden. Verschroeide vingertoppen door die hete banden kreeg je er gratis bij.. Het landschap was wel echt oersaai. 300 kilometer met hetzelfde. Maar doordat verder alles zo goed verliep, hadden we toch goede moed en 4 van de 5 dagen waren zelfs wel tof!

Kameleroos

meloeneman en An

In de stad Turkmenabad hebben we zelfs een hotel genomen om bij te komen en een welverdiende douche te nemen! En wat gaat het bier er dan lekker in zeg!. 
En toen de grootste meevaller: de Turkmeens-Uzbeekse grens. Aan de Turkmeense kant begon er eentje gewoon over NAC toen we zeiden dat we in Breda woonden. Ongelovelijk! Gewoon een beetje geinen en heel hard lachen als ze wat zeggen en hoppa: Stempel! Aan de Uzbeekse kant werden we ook heel vriendelijk geholpen . Daar moesten we onze lach echter even inhouden toen er een douanier in het hokje na de veearts met een serieus gezicht aan ons vroeg of we kinderen bij ons hadden. Oja die zitten nog in de fiesttassen die in de brandende zon staan.
Binnen een uur waren we de grens over. Ze hebben niet eens in de tassen gekeken voor verstekelingen of onze spullen door de scan gehaald. 

Deserthostel ;-)

Turkmenabad

Uzbeken zien er precies zo uit als Turkmenen hoewel we denken dat Uzbeken iets vaker een wit T-shirt aan hebben en de Turkmenen meer van blauw houden. Maar je hebt hier ook veel Tadjieken, Kirchizen Afganen en nog veel meer. Voor de Russische invasie waren er nier eens landsgrenzen hier. De Russen hebben lukraak wat grenzen aangesteld zonder rekening te houden met etnografische achtergronden .Je kan hier met zowel Russich als Turks overweg. Van beiden hebben we onderweg al wat basis dingen opgepikt. Dus dat is handig nu. Hele vrolijke lui hier overal. Terwijl we anders gelezen hadden van veel reizigers. Maar het is tenslotte dan ook mooi weer.!
Nu zijn we in Bukhara . Super mooie stad . Heel oud , hoewel ook deze stad ten prooi is gevallen aan de verrekte Mongol Djengez Khan. Die alles en iedereen altijd van de aardbodem deed verdwijnen. Net zoals die andere Timur Lenk ,Ofterwijl Tammerlane wat Lamme Timur betekend. 

Foto's Uzbekistan, voornamelijk Bukhara:
 










Ons plan was om via het Pamir gebergte in Tadzikistan naar Kirchizie te gaan maar het is er wat onrustig ,zo hebben we vernomen uit het nieuws. 

Maar midden in de Turkmeense woestijn kwamen we een georganiseerde fietsgroep tegen en spraken we een Nederlander die daar was geweest. We hadden over een evacuatie van reizigers gelezen in de krant.. Waren jullie dat? Ja dat waren wij. Super toevallig weer. Maar volgens hem viel het allemaal wel mee daar en kan je er gerust fietsen. We moeten wel een speciaal permit hebben voor het gebied dus we moeten maar zien of we die krijgen en als we hem krijgen of we willen gaan. Het is wel de natte droom van elke wereldfietser maar als het niet gaat moeten we maar eens terug komen! Dan hebben we meer tijd over in Kirchizie voordat de winter in China begint. Best raar om hier over na te denken terwijl het zweet je langs je lijf loopt. Voorlopig blijft het nog even warm.


English

Pfffff, it's so f*cking hot!
After 5 days of cycling through the desert of Turkmenistan we have arrived in Uzbekistan. 
We where almost afraid of Turkmenista because of all the horrorstories of other travellers. The reality couldn't have been more different!
Turkmenistan was supposed to be hot, dirty and full with unfriendly people. 
Hot it is for sure, killing hotness we would call it. But Turkmenistan is so clean it is scary! And what a huge white with golden buildings everywhere...bizare!
The Turkmen people are really friendly! and they drive way better than Iranian and Turks...

So we are very sorry, but we do not have any horrorstories for you! :-P
But we do have a nice bedtimestory for you:

The journey from Mashad (Iran) to Bukhara in Uzbekistan went 10 times better than expected. The race to the Turkmen border went really quickly. At 11.00 we had already done 90 km. And rested en waited for the heat to decrease in an abandoned building. Day two was similar. At 12.00 we arrived at the border town of Sarachs. We took a hotel and did lot of groceries for the hardcore trip through the dessert. The Iranian-Turkmen border was very slow but the soldiers were quite nice to us. One of them even spoke English and told us many cyclist take the trai n to Mary and cycle from there. The train goes twice a week and today there is one at 16.00 So we've waited all day at the super clean trainstation until the train would departure to Mary. About 150 km further. The train takes 4 hours. Only a little faster than the bike. Long and very hot train-ride and at 20.30 we finally arrived in Mary. Unbelievable Everywhere overwhelming buildings , statues of ex-presidant “ Turkmenbasi” and everything super clean!. Ashgebad is apparently even more surrealistic. In the dark we cycled another 25 kilometer to ghost-town Merv. There we camped. Really great first day. We even drank a beer after a month of (almost) straight-edging in Iran. Now only 300 kilometer to go until the Uzbek border. In 4 days. Shouldn't be a problem.
Next day a present from and at the heaven. A CLOUD. And the cloud is exactly blocking the sun, We didnt see this for a long time. We were blessed for the time it remained.
Although we've heared and read differently from other travelers also the Turkmen we super nice! Between 12.00 and 17.00 you can not do anything. Not even reading or sleeping,its too hot. Waiting in the shade with some friendly Turkmen until the heat decreases. Even at 18.00 it can still be 50 degrees in the sun. Drink plenty (of water) and that is hard because sometimes there is nothing for 70 kilometers. Another bummer. The thorns everywhere. In 4 days we had 8 flat tires. And burned fingertips because of the cooking tires are the sweet side effect!. The landscape was also deadly boring. But because everything went quite well we had good courage and 4 out of the 5 days were even to be called nice!

In the city of Turkmenabad we even toke a hotel to recover and take a well deserved shower! And a beer tastes so great at a moment like that! And than the biggest supprise of all! The Turkmen-Uzbek border! At the Turkmen side they emediately started about football club NAC when we said we were from Breda! Unbelievable. Just joking around and laughing very loud when they say something and BAM stamp. At the Uzbek side we had o hold our laughter a bit though. When the border guard at the counter after the veterinarian asked us if we had any children with us. O yeah we've forgotten , they are in the panniers in the cooking sun. Within one hour we were through. They did not even check our panniers for illegal immigrants or scan our luggage.
Uzbeks look similar to Turkmen. Although it looks like Uzbeks wear white T-shirts more often and Turkmen prefer blue. But there are also many Tadzhiks, Kirchisch Afghans and others. Before the Russians came there were not even borders here. The Russians created borders randomly without looking at ethnographic characteristics. Russian as well as Turkish are used here and we've picked up some basics along the road already so thats handy Many cheerful people here. We've read different stories on blogs but maybe its the nice weather.
Now we are in Bukhara. Very beautiful city. Very old however Damn Mongol Djenges Khan had washed almost all of the old stuff away. As he did with all towns he had conquered. Just like the other one Timur Lenk or Tammerland . Lame Timur. .
Our plan to cycle through the Pamir mountains in Tadzhikistan is not so sure because there is some tumult in the region so we have read in the news. But in the middle of the dessert we came across a group of cyclist joined in an organized tour. We spoke to a dutch guy who had been there. I said We've read about an evacuation of tourist in that area. Were you those peoples. Yes we were. What a co-incidents But according to him it was not all that bad there. No problem. Bt we do need a special permit for that road. We will see what we will do. Its the wet dream of every world cyclist to do that trail ut anyhow. Maybe we will have to come back one day. It gives us more time in Kirchistan before winter comes. Its very strange to think about this while the sweat is dripping of your forhead! Anyhow it will stay warm for some more time now. Thanks for reading, until next time!!




donderdag 2 augustus 2012

more fotos



Esfahan. vette motortassen! Nice bags!




shops almost neighbours...



Esfahan, fridaymosque


Shiraz


Shiraz, Hafez' Tomb and desert near Yazd


The desert near Yazd and our beautiful host



Esfahan

Iran part II


Na ons luxueuze verblijf in het 4-sterren hotel hebben we alweer heel wat avonturen beleefd. Zo hebben we mogen ervaren hoe het is om in het donker over de drukke ring van Tehran te fietsen, hebben we de toerist uitgehangen in toeristische paatsjes en hebben we eindelijk onze visa voor Oezbekistan en Turkmenistan rond!
After our stay in the luxury hotel we have experienced a lot of new adventures. We cycled over the busy ringway of Tehran in the dark, we visited some nice touristy places and we finally got our visa for Uzbekistan and Turkmenistan!
persepolis

Tehran
Het spijt ons als we mensen op hun teentjes trappen maar Tehran is waarschijnlijk de meest vreselijke stad waar we ooit geweest zijn. Ankara verdient qua fietsstad een mooie 2e plaats!
Wat een chaos hier en overal file, de gehele dag door. Mooie historische gebouwen zijn schaars en er hangt zoveel smog dat je keel er van prikkelt. Het openbaar vervoer is een ramp. De metro is goed, maar voor veel bestemmingen ontkom je niet aan een taxi of bus. Alles is in het farsi met Arabisch alphabet en als je de stad niet kent lijkt er ook totaal geen logica te zitten in de wegen.
We hebben inmiddels zo'n 45 km door de stad gefietst, waarvan 15km in het donker over de drukke ringwegen. Erg jammer dat we dat niet konden filmen en erg fijn dat we het overleefd hebben! Als we zeer geconcentreerd over de chaotische ring van Tehran fietsen komt er een brommertje naast Wieger rijden. "Hi! How are you, Where you from??". Na een gezellig gesprek scheuren ze er weer vandoor. Wij fietsen verbijsterd door, omringd door felle koplampen en toeterende autos.
Gelukkig hebben we wel erg veel leuke mensen ontmoet! We hebben 2 verschillende hosts gehad en op 4 verschillende adressen gelogeerd. Onze eerste host was super tof, jammer dat we niet konden blijven want het was erg gezellig! De mensen waarbij we nu verblijven zijn erg aardig, en weer super gastvrij. Ze hebben ons ook geholpen met de ambassades, want zelfs met de auto doen we er vanaf het centrum minimaal 1 uur over om er te komen!!
Dus onze conclusie; TENZIJ je een visum nodig hebt, ONTWIJK die stad!

Onze eerste host in Tehran / Our first host in Tehran
We are sorry if we offend anybody, but Tehran is the worst city we ever visited! For cycling: Ankara deserves a nice 2nd place.
Tehran is total chaos, traffic-jams and ugly buildings and to much smog. The public transport is a disaster, the metro is ok, but for many destinations not sufficient. Everything is in Farsi and in Arabic alphabet what makes navigating really difficult. We have cycled 45 km in the city, from witch 15 in the dark. It is to bad we could not film that! But we are happy we survived. When we are cycling in the dark with great concentration an motorbike accompanies Wieger. "Hi, How are you, where you from?" After a nice conversation they open the gas and went on. We kept on cycling on between lights, smog and horning cars.
The good thing about Tehran is that we have met a lot of nice people! We have had 2 different hosts and we have stayed in 4 different places. Our first host was a really nice guy, we find it a shame we could not stay at his place. Our current hosts are also really sweet people. They are taking good care of us and help us out a lot, especially with getting to the embassies, which even by car takes over 1 hour!
Our advice; do NOT go to Tehran, unless you need a visum.

Visa gedoe
De grote frustratie van iedere reiziger; visa aanvragen.
Oezbekistan was eigenlijk zo geregeld. We hadden een beetje een rare dag, zo'n dag waarop alles in de soep lijkt te lopen maar dan toch op het nippertje goedkomt.
Toen we 's ochtends ons hotel verlieten bleek er een betalingsprobleempje te zijn. (Onze "sponsor" had al 15 dagen de rekening niet betaald). Gevolg; ze konden onze paspoorten helaas niet teruggeven. Tsja, daar sta je dan! Na veel ge-emmer, managersgeneuzel en gewacht kregen we na 1 uur eindelijk onze paspoorten. Dus wij als een haas de taxi in en hoppa naar de ambassade.
De openingstijden van de ambassade van Oezbekistan zijn erg ruim, namelijk van 9.00 uur tot 11.00 uur...Tijd van aankomst bij de ambassade; 10.50 uur... shit...verkeerde adres, we moeten naar het consulaat! Terug in de taxi en al slalommend door de chaos van Tehran naar het volgende adres.
Het Oezbeekse consulaat zit in een achterafstraatje (echt; neem een taxi! Prijzig voor Iraanse begrippen, maar niet te vinden dan ding@#$!) Tijd van aankomst; 12.00 uur. Gelukkig blijken ze tot 12.30 uur te werken en houden ze zichzelf niet zo aan hun eigen werktijden. Rond een uur of half 2 verlaten we het consulaat met onze visa. (Wel ff brutaal zijn en naar boven lopen, anders kan je wachten totdat je een ons weegt..)
Het Turkmeense visum viel ook erg mee. We moesten wel een week wachten, maar goed, dit wisten we van te voren. Het was beide keren erg druk bij de ambassade, maar zeker voor het ophalen maakt je aankomsttijd niet veel uit. Ze verwerken namelijk van iedereen de aanvraag en geven dan alle paspoorten tegelijk terug. Voor de aanvraag heb je geen aanvraagformulier nodig, deze krijg je bij het ophalen. Wel weer heel wat dollars lichter door deze onzin, maar goed het schijnt erbij te horen.
The frustration of every traveler; applying for visa. Though in the end it was all not to difficult, the biggest problem was getting to the embassy!
The day we wanted to apply for the Uzbek visa was one of those days that everything seems to go wrong, but just goes right in the end.
When we wanted to leave the hotel in the early morning it appeared that our "sponsor" did not pay the bill for 15 days already. So they could not give us back our passports! Shit...1 hour later, after a lot of waiting, talking, calling and discussing we finally got our passports.So, chopchop in the taxi and off to the embassy.
The openingtimes of the Uzbek embassy are very royal; from 09.00 am to 11.00 am. Time of arrival; 10.50 am.. Shit! Wrong adres...Back in the taxi and on to the consulate, a few blocks away. (if you are going there, it is a bit expensive, but really TAKE A TAXI) Arrival time consulate; 12.00 am. Luckily they changed the openingtime, they are working until 12.30 am.
If you get there, try to get inside and go upstairs, wait until they open the door and try to get your passports, copy of passport, 2 fotos, applying form and if needed letter of invitation inside! Do not stay waiting outside. Around 1.30 pm we left the embassy WITH our visa!!
The Turkmen visum was also ok. Though the embassy is really busy and both times we where there we had to wait 2 hours. The first visit you need to give your passport and copy of passport and uzbek visum. After a week you can come back, if all is ok, fill in the form you get there and hand this in with foto's. After a lot of waiting you will leave the embassy with your visum! We got a 5 days transit visum:-)
Toeristisch uitstapje
De week wachten vonden wij een goede gelegenheid om wat andere plaatsen te bezoeken. We konden onze fietsen en bagage in Tehran laten en even als backpacker naar het zuiden reizen. Plaatsen van bestemming; Efsahan, Shiraz en Yazd.
Esfahan
Esfahan staat bekend als een van de mooiste steden ter wereld. Dit is wel een beetje overdreven.
girls are the same everywhere ;-)

Het is een gemoedelijk stadje met een behoorlijk aantal SUPER mooie gebouwen en veel historie en heel veel park. Maar ook veel beton en wederom achterlijk veel verkeer. De mensen zijn erg vriendelijk, we worden continu begroet, en wel op de volgende wijze; "Hello, how are you, welcome in Esfahan!" Dat geeft toch een prettig gevoel.

esfahan

We komen in Esfahan wat andere reizigers tegen die in een hoekje weggedoken zitten te eten in de bazaar. (dit kan natuurlijk niet de bedoeling zijn tijdens Ramadan..haha). 2 iraanse jongens sneaken ons de dichte Imam Khomeini Mosque in via een achterdeur die open staat.

 
armeense kerk esfahan
En, Koen komt naar Esfahan om ons te bezoeken, Koen met wie we in Turkije een tijd hebben gefietst. Deze keer geen flauwekulletjes, maar gewoon lekker rondbanjeren en in het park liggen met een alcoholvrij limoenbiertje. It's nice. ;-).
esfahan
Shiraz
De stad van de tuinen. Erg mooi, veel groen en veel mooie gebouwen. Vanaf Shiraz brengen we een bezoek aan het bekende Persepolis. Deze site ligt ongeveer 55 km van Shiraz en het kost ons alles bij elkaar 4 dollar om het te bezoeken. (2 personen, vervoer en entree..) Je vraagt je af waarvan ze de archeologen en het onderhoud van betalen! Heel indrukwekkend! Maar niet uit te houden zo warm.
persepolis

Yazd
Over mooie steden gesproken! WOW, Yazd, is echt super mooi. Als je je achtervolgingen en spannende avonturen in de tijd van Aladin en Ali Baba probeerd voor te stellen dan is dat waarschijnlijk met het décor van Yazd op de achtergrond! Lemen huisjes, steegjes, daken die in elkaar overlopen. Het oude centrum van Yazd kan zo als filmdecor worden gebruikt.

yazd

Since we had to wait 1 week for our Turkmen visa we decided to take a little road trip. Places of destination; Esfahan, Shiraz and Yazd.
Isfahan
Isfahan is supposed to be one of the most beautiful cities in the world. Although there are many very beautiful sights in Esfahan we find this a bit exaggerated. The people are very friendly and on the street we are greeted often; "Hi, how are you, welcome to Isfahan!!"
Very nice :-).
We meet some other tourists who are hiding in a corner of the bazaar to eat lunch. (ohohoh, and this during ramadan!!haha) 2 Iranian guys give us a tour trough the Imam Khomeini Mosque. The mosque is closed because of ramadan, but they know a backdoor which is open! And we meet Koen again, with who we cycled in Turkey for a week. Lovely to see him again! We walk around, and hang around in the park with an alcohol-free beer. It's nice ;-).
esfahan

Shiraz
The city of gardens. Shiraz is a beautiful city with a lot of green and a lot of flowers. From Shiraz we visit the famous sight of Persepolis which lies 55 km north of Shiraz. Total costs of the visit; 4 dollars. (2 persons, transportation and entrance). You start wondering how they get enough financing to maintain the sight!
Yazd
Ok, talking about beautiful cities!! WOW, Yazd is really amazing. Think about Ali Baba, Aladin and heavy chases, you are probably imagening a place like the old town of Yazd right now!
yazd
Back in Tehran
We zijn nu weer terug in onze favoriete stad Tehran We hebben onze hosts wel gemist en het voelt gek genoeg een beetje als thuiskomen. Toen we gisteren met Koen over de Bazaar heen aan het banjeren waren, werden we 'gekaapt' door een tapijtenman.
Tapijtenman: Hi, where are you from?
Wieger: Bukina Faso!
Tapijtenman: Oh, nice country!
Wieger: Yes, thank you!
Tapijtenman: I sell handycrafts
Wieger: You are handicapped?
Tapijtenman: No, Handycrafts!
Wieger: Handicapped?
Tapijtenman: No, Handycrafts!
Wieger: Handicapped?
Tapijtenman: Are you together?
Wieger: Yes, in Bukina Faso the women have more men. We are both her husband and she has 8 more!
Tapijtenman: Oh, wow. I offer 2 carpets for 24hours with her
Anna: ah, nono, 2 carpets and 1 camel
Tapijtenman: 2 carpets, each 1000 us dollars, very beautifully
Koen: one carpet for me and one for Wieger!
Wieger: ok, sounds good!
Tapijtenman: Come, I will show you my shop! All carpets are handmade!
Wieger: All carpets are made by handicapped?
Tapijtenman: Yes, handycraft
In de tapijtenwinkel laat de aardige man ons zo'n 30 tapijten zien, very beautiful! And very cheap! Hij laat ons ook al zn visitekaartjes zien van al zn Europese vrienden! Als we weg gaan zonder te kopen wordt hij wel een beetje geirriteerd! Of zou het komen doordat we z' n onzedelijke aanbod niet aannamen??
Back in Tehran, back in the chaos. Though we must say we really missed our hosts here and it feels a bit like coming home. Which is a good feeling when you are traveling for such a long time!
We also met with Koen AGAIN..this is getting old news :-P.
And one day when we where exploring the big bazaar of Tehran together we where hijacked by a carpetsalesman. The conversation went something like this;
carpetsalesman: Hi, where are you from?
Wieger: Bukina Faso!
Carpetsalesman: Oh, nice country!
Wieger: Yes, thank you!
carpetsalesman: I sell handycrafts
Wieger: You are handicapped?
carpetsalesman : No, Handycrafts!
Wieger: Handicapped?
carpetsalesman: No, Handycrafts!
Wieger: Handicapped?
carpetsalesman: Are you together?
Wieger: Yes, in Bukina Faso the women have more men. We are both her husband and she has 8 more!
carpetsalesman n: Oh, wow. I offer 2 carpets for 24hours with her
Anna: ah, nono, 2 carpets and 1 camel
carpetsalesman: 2 carpets, each 1000 us dollars, very beautifully
Koen: one carpet for me and one for Wieger!
Wieger: ok, sounds good!
carpetsalesman : Come, I will show you my shop! All carpets are handmade!
Wieger: All carpets are made by handicapped?
carpetsalesman: Yes, handycraft
In the carpetshop the good man shows us more then 30 (very nice) carpets. When we leave without buying he is NOT happy. Or is it because we politely refused his offer..?