En dan is het nu weer tijd voor de nieuwe avonturen van de bikepunks. Waar waren we gebleven. Ja Bratislava. Das  lang gelejen. We zitten nu alweer in Sofia. Bulgarije. We gaan hier waarschijnlijk een paar dagen blijven. Voor de  1 mei labour day en misschien tot woensdag. Dan is hier een concert met onder anderen de band van een van de jongens waar we nu verblijven.  En ook nog wat bands uit Frankrijk en Slovenië. We weten het nog niet.

                De dag dat we weer vertrekken uit Bratislava 12 maart regent het de hele dag. We komen tot de conclusie dat Micheal Cramer van de Iron Curtain trail voortaan beter zijn boekjes voor zichzelf houdt en anderen er niet mee lastig valt. De kaartjes zijn wel geinig voor een reisjournaal maar onderweg ben je beter af met een autokaart die vaak nog meer detail heeft. Dus rijden we dikwijls gewoon op de kompas de “goeie”richting” uit, en is het dan ook altijd weer spannend wat er op de plaatsnaambordjes staat. Uiteindelijk gaan we wat eten en warm worden in het Hongaarse Hegyko. Als we uitgegeten zijn is het droog en vinden we de meest perfecte kampeerplek ooit! Wat een perfect einde van een kouwe regendag!

Perfecte kampeerplek in Hongarije.

Japan-an bij Pagode

De 13^e is het echt mooi weer en hebben we even de toerist uitgehangen. Eerst langs het Neuslieder meer. (op de grens van Hongarije en Oostenrijk) en dan een loup via Morbisch see. Wel mooi. Het Mithraeum is een tempeltje van de Romeinse Mitras cult die door de plaatselijke bevolking  aanbeden werd,en later in het geheim  toen het Christendom z’n intrede deed . Bij Fertorakas werd in 1866 een tempel van deze cult ontdekt. Helaas issie dicht en iemand kan ons vertellen dat ie soms heel soms open is in het weekend. We gaan Oostenrijk nog naar een memorial van het ijzeren gordijn. The opened doors heet het. Wel indrukwekkend. Er werd hier een pan European picknick gehouden als protest tegen de scheiding.

Pan European picknick

  Nu zijn we weer in Hongarije, in Sopron. Leuk stadje. En dan weer een stukje door Oostenrijk om vervolgens weer de grens over te steken bij het Hongaarse Koszeg waar we boodschapjes willen doen. Leuk man al die mensen die op het terras bier drinken. Dat willen wij ook. En daar komt de ober een praatje maken.  Vraagt waar we heen gaan vandaan komen enz. Maar hij is donders enthousiast. Blijkt dat hij zelf ook gaat fietsen , naar Londen. In 6 days. Huh over 6 dagen? Nee IN 6 dagen .Waaaaa? helemaal gek. Dan biedt hij ons spontaan een slaapplek aan!  Hij moet zelf tot laat werken maar als we om 21.00 terug komen,  kan hij ons naar z’n stekkie brengen. Wow niet te geloven dit zeg. Blijkt dat hij zelf bij zijn vriendin slaapt. Armin zo heet deze jongen is echt goed van vertouwen. Hij komt gewoon ‘s morgens weer als we weg willen . No problem! Wat een toffe gast. En 6 dagen naar London is geen uitzondering blijkbaar. Hij is 3-voudig Iron man!  ’s Morgens nemen we afscheid van hem en z’n vriendin! Wat een gastvrijheid.

Armin en z'n vriendin

 We fietsen met een bigsmile weg naar een volgende ontmoeting van een hele andere aard,  maar met dezelfde gastvrije instelling. We rijden via onder anderen Pornoapati hahahaha en  zullen vandaag 6 keer de grens oversteken met Hongarije en Oostenrijk,  en de laatste keer met Slovenië. Na een goeie 115 km komen we aan in het Sloveense Dobrovnik. We moeten nog boodschappen doen, en het is morgen zondag. Shit 16.00 alles is al dicht, Dan maar bij het tankstation wat halen, als nood. Als we de fiets parkeren spreekt ons een man in pak aan. Oppassen dus. Maar hij is heel aardig. Helemaal verdacht. Wilkommen in Dobrovnik. Ich bin der burgemeister. Geen eten ? Wel eten! Wij bruiloft, jullie gasten. Jullie eten , drinken. Moeten we dit wel doen? Ja natuurlijk. En voor we het weten zitten we al te schranzen en wijn te drinken uit de regio. Slapen in tent? Niks daarvan jullie gasthaus, jullie mijn gasten. Gasthaus? Ja? Ja? Ja? Oder nicht. Ja we gaan. De bruiloft is helaas niet de black cat white cat bruiloft die we verwacht hadden. We komen om een uur of half 10 aan op de plek der eeuwige verbintenis. De gasten zitten binnen in een soort gigantische vitrine. Vanaf een uur of 9 mogen de dorpelingen, die niet uitgenodigd zijn, een glaasje meedrinken en toekijken hoe de rest zit te eten. Best een rare bedoening. Het word uiteindelijk toch nog even gezellig buiten. De vrouw van Marjan(burgemeister) is 10 voudig wereldkampioen kegelen geweest!! Nice! Weer een atleet!.

Waar woon jij?

Zondag is een relaxte zondag en fietsen we de heule dag opt Hongaarse plattelaand. En maandagochtend is een echte maandagochtend! Veel regen en kou verzekerd ons er deze ochtend van dat we hersenloos doortrappen en niet te vaak en lang stoppen omdat we het anders te koud krijgen. Koppen dicht en doortrappen. In bushokjes gauw koffie zetten. Brood eten en weer verder. Dit zorgt ervoor dat we om 12.00 al 60km achter ons hebben. Dan word het weer zonnig en gaan we in Barcs in de bieb even internetten en de laatste Forinten uitgeven. 

Super guitige huisjes in Hongarije

Dan de grens over met Kroatië. De 1^e paspoort controle. Hele chagrijnige kerel. PASPOORT. Verder zegt ie niks. We mogen door , niet omdat hij dat wil, maar omdat de wet het toelaat. Het zal niet de laatste nare grensbeambte zijn. We moeten er maar aan wennen denk. Het zal ook niet de laatste chagrijnige Kroaat zijn. Dit deel van Kroatië is Slavonië in tegenstelling met Istrië en Dalmatië niet erg toeristisch en ook niet rijk. Het heeft bovendien ook veel te lijden gehad van de oorlog met Servië.  Veel lege en vervallen huizen en bijna alleen ouwe mensen. Het sombere weer maakt het feestje compleet! Na 80 km houden we het al voor gezien. Tis wel weer goed geweest. We slapen ergens in een veld naast een stroompje. Het waait als de pest maar is wel droog.

Als we wakker worden zijn we nog steeds in Kroatië. Het is weer mooi kloteweer dus fietsen er weer stevig op los. Veel chagrijnige Kroaten. De bushokjes worden bezet door zuipende hanggroep bejaarden. We zijn helemaal zijkus nat en niemand groet ons , bleeeeh huiliehuilie!! Maar gek genoeg zijn we toch wel in een goed humeur. Om 15.00 komen we tot de conclusie dat we al 100 km gepeddeld hebben, en dat we wel wat verdient hebben. Dus gaan we uit eten op blote voeten. Alles op de kachel!. We komen toch nog wat aardige mensen tegen in het restaurant , en 1 kerel verteld ons over de oorlog.Waar hij was tijdens de bombardementen . We wilden er zelf niet over beginnen maar zijn toch wel nieuwsgierig, want we weten er helemaal geen zak vanaf. Alleen wat de media er toen van maakte. Echt een heel bizar verhaal!  Er liggen  nog steeds veel landmijnen hier. Dus oppassen met wildkamperen. ’s Avonds slapen we naast zo’n mijnenveld dat wel afgebakerd is en van waarschuwingsborden voorzien!

Grens Kroatië-Servië,  gebroken ketting fiksen.

De nacht was geen aangename. De tent begint te lekken .Er zijn jagers aan het knallen vlak naast de tent. En dan ook nog tussen de mijnen liggen. Kan beter nie? Na wat muesli en koffie en dan er weer tegenaan. Servië staat vandaag op het programma. Of misschien wel niet, want we gaan vanaf Batina weer de Donau volgen. We weten nog niet  aan welke kant. Bij Batina hangt vast wel een kaart. En ja hoor. Als we aan de Kroatische kant gaan moeten we weer bijna terug naar waar we vandaan komen. Dus dat doen we lekker nie. Dus de Servische kant. Hopen dat dit kan. Want we hebben geen kaart. Bij de grens worden we uber vriendelijk onthaald. Veel plezier hier , en nog meer van dat!

Jovanovic en Gordana

 Ook de mensen die we tegenkomen zwaaien groeten allemaal. Je arm doet er bijna pijn van het zwaaien. Wat een verschil zeg. Auto’s toeteren,  mensen schreeuwen blij dingen die we niet verstaan. Gewoon :”da “zeggen en lachen!.  We willen niet generaliseren maar , wat een verschil ej. Misschien het weer.   We gaan nu velo route 6 volgen. Heel mooi. We veel zigzag. En jammer van de afvalbergen overal. Er heerst overal een stank van verbrand plastic. Bij Sombor rijden we verkeerd en gaan weer naar het westen lang een kanaal. Hopend op een brug. Die komt niet. Dan maar kamperen hier want tis hier mooi! Af en toe komen er wel mensen voorbij lopen want we zitten vlakbij een dorp. Maar niemand maakt het wat uit . En ons ook niet. Mooi toch!

Volgende dag fietsen we weer door. Door Apetin waar Jelen bier vandaan komt. Super lekker Servisch bier.  Het begint 

Gewonnen prijzen. Kiekt em goan!

een beetje te betrekken, dus we besluiten de short cut naar Novi Sad te nemen,  waar we een logeeradresje hebben . 2 zelfs,  want Jasmina die we vanuit Arnhem kennen woont ook in Novi Sad. Maar ze heeft het wel  druk en is net verhuist. Maar eventueel kunnen we daar ook crashen . We komen 2 keer dezelfde racefietser tegen en later staat hij ons op te wachten in het dorpje Karavukovo. Koffie? Koffie?. Ja lekker. Wij mee naar z’n huis. Hij heet Jovanovic, is kapper en woont met z’n vrouw Gordana in een mooi  huisje met kapsalon. Hij is ook nog bodybuilder. Weer een atleet. Hij laat ons trots z’n medailles zien en een kalender waar ie op staat.

Pauwel: Should I take you to the dungeons and get lost?

 Dan fietsen we door naar Novi Sad. Nog 65 km , en het begint nu echt te plenzen. Als we in Novi Sad komen kunnen we makkelijk ons adresje vinden. Via warmshowers.com (couchsurfing voor fietsers. )Ook mensen die bezig zijn met fietsdingen, zoals critical mass en straks ook bike kitchen. Tis een huis vol met internationale mensen die vrijwilligerswerk doen in de stad.  Op hun site Shop.cultureexchangeserbia.org kun je zien wat ze allemaal sjouwen! Helaas is er geen warm shower want de shower is broken.

Wolf: Look at this ancient map.

 Dan maar wassen met een teiltje. We gaan wat eten in de stad en een van de jongens Pauwel die er woont neemt ons mee de stad in. We gaan ook nog naar een anarcho kroegje, die gerund word door wat vrienden. Supertof. Overal fanzines boeken en platen. Heel klein maar midden in de stad in een verborgen hoekje.

Vandaag is het de 21ste alweer. We meeten met Jasmina en gaan de stad verkennen. Naar de citadel. De grootste van Europa. Onder de grond schijnen kilometers geheime tunnel te zitten maar als je de weg niet kent verdwaal je, en er zijn al veel mensen nooit meer terug gevonden. Pauwel is ook geen goeie gids. 

Novi Sad is een toffe stad waar veel gebeurd. Helaas ook veel NAZI shit! Overal hakenkruizen en ss en andere nationalistische poep op de muren. Meestal anti- zigeuner.

Nazi-grafiti. "stop Roma terreur"

 We horen van de mensen in de scene dat er in Belgrado niet veel gebeurd ondanks dat het de hoofdstad is. We weten niet of het rivaliteit is of echt waar maar we gaan maar af op hun advies en we kennen er ook geen mensen, of hebben er geen logeeradresje, dus we besluiten er niet lang te blijven. 

De 22^e gaan we ’s ochtends vroeg naar een rommelmarkt waar ze heel veel rommel verkopen. Wel gaaf om te zien. Veel zigeuners met allerlei meuk maar toch nog een paar dingen gevonden die we nodig hadden. Daarna gaan we richting Belgrado. Omdat we er geen slaapplek hebben besluiten we 20 km voor de stad ergens een plek langs de Donau te vinden om te overnachten. We vinden een superkampeerspot op een zandafgraving. Er komen wel redelijk wat mensen en ’s nachts gaat er een of andere gek heel de nacht naast onze tent staan met draaiende motor. Half slapend denken we dat het een aggregaat is die spontaan aangaat, om eventjes wat zand te gaan zuigen midden in de nacht. ‘s Morgens blijkt het een kerel in een landrover. Als ik naar em toe loop rijdt hij opeens weg. Heel raar. Verder zit er nog een visser vlak naast onze tent. We bieden hem een bak koffie aan die hij tevreden opzuipt. Om zeven uur zitten we al op de fiets.

Zonsopgang vanuit de tent. (donau vlak bij Belgrado)

Paard en wagen in de buitenwijken van Belgrado.

 Om 9.30 zitten we aan de koffie in Belgrado en dan blijkt er een of andere marathon te zijn in de stad dus de hele bende afgezet. We waren nog zo mooi op tijd, maar nu kost het ons uren om deze gigantische stad weer uit te komen. Er lijkt maar geen einde aan te komen aan de buitenwijken.  Navigerend op de kompas in het drukke verkeer de goeie weg naar buiten vinden lijkt bijna onmogelijk. We krijgen nog bijna ruzie maar het valt nog mee. We hebben elkaar nog steeds de hersenen niet ingeslagen deze reis. Goed heh!’s 

Avonds slapen we in de uiterwaarden van de Donau ergens in de buurt van Bad Palanka bij de Roemeense grens.

 We hopen in Vracev door te kunnen steken naar Roemenie, zodat we niet de omweg te hoeven maken maar aldaar gearriveerd, blijkt dat die grens al sinds 1948 gesloten is. Dus dan maar via Bela Crkva en nog 12 km verder . En dan in Roemenie weer helemaal naar het westen. Maar daar hebben deze 2 natuurlijk helemaal geen zin in Dus we nemen de shortcut in Roemenie de D5 naar Poljejena. Wel helemaal over de berg maar ja we moeten wat oefenen heh. Goeie keuze was dat. Echt supermooi en minstens 40 km afgesneden. Bovendien is er alsnog amper verkeer. En dan natuurlijk een heerlijke downhill met haarspeldbochten. Met Aux Raus op de speakers lekker naar beneden jagen. Oppassen voor de kuilen!! In Roemenie kunnen we weer makkelijker communiceren. Met Spaans en een Italiaans accent geïmiteerd en wat Frans kom je een heel eind!. In Moldave Veche (oud Moldave  zoals Italiaans veccio of viejo int Spaans)effe boodschappen doen. Zooooo wat is Roemenie duur geworden zeg. Dit zijn zowat Nederlandse prijzen. Ik hoop maar voor de Roemenen dat de lonen ook gestegen zijn maar dat zal wel niet zo.

Markus en Lena uit Oostenrijk

 Dan komt een van de mooiste stukken langs de Donau. Echt ongelofelijk mooi. We komen opeens 2 andere gekken met bepakte fietsen tegen. Ze komen net uit Georgië en we kunnen mooi handige tips uitwisselen en onze kaarten. Zij hebben nog 1 (in goede staat ) van Bulgarije. Wij hebben nog 1 (die helemaal afgeracht is van Servie. Goeie deal heh.

Grenspolitie turend voor stoute immigranten

 Coronini -Orsova. Tussen deze twee dorpen is het op z’n allermooist. Je fietst langs de steile kliffen van de bergen langs de Donau. Echt niet te filmen. (wel geprobeerd) Sommige stukken op het laatst fiets je van de Donau af een stuk door de bergen en dat is donders steil. Verder is het goed te doen. We komen tot in Orsova. Waar de Iron gate is .Een meer in de Donau. Wel mooi maar niet mooier dan de rest. Het stadje zelf is niet veel, ondanks dat het volgens de informatie heel toeristisch is tijdens de zomermaanden. We moeten een slaapplek hebben, en we dachten dat wel even te kunnen regelen. Maar na Orsova begint een stuk snelweg die we over MOETEN. Gelukkig vinden we een plekje , onder een romantische gigantische betonnen viaduct, en slaan ons kamp daar op.  Als ik water wil halen uit de Donau, sta ik weer oog in oog met 1 van de vele grenspolitieagenten die de EU bewaken voor stoute imigranten. Dit keer zitten ze in een bootje. Maar ze laten me met rust. Waarschijnlijk ben ik te blond.

DONAU in ROMANIA!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Markt in Negotin. Waar is mijn Chassis gebleven?

De snelweg die ons de volgende dag te wachten staat valt heel erg mee. We zijn blij dat het de A2 niet is. Een paar korte tunnels. We besluiten even dat we toch maar via Servië naar Bulgarije gaan .     Wel 2 keer de grens over maar stukje korter en minder druk. Onderweg naar Negotin in het dorpje Grabovica in Servië begint het keihard te plenzen en te onweren. We stoppen, twijfelen wat we gaan doen, en welke weg we moeten nemen. Dan stopt er een busje:” NEGOTIN?”  , “ JA” schreeuwen wij. Kom maar. Hup fietsen achterin. Wij achterin . Bam, deur dicht. Aardedonker,geen ramen,  snelheid, Dan! Hagel op het dak, Achterlicht van 1 van de fietsen springt aan. Bochten Dikke hagel Na een kwartier zijn we al in Negotin 30km verderop. En de lucht is opgeklaard, Dat was echt te gek ! In Negotin naar de markt en dan de grens over 20 km verder.

 Weer 3 landen op 1 dag. Bulgaria here we come!

Nu zijn we in Sofia dus. Gister was een zware dag. Om 5.00 opgestaan. 6.30 fietsen. Want we moesten een berg over van 1400 m. Dikke klim en die wil je niet in de brandende zon doen. Twas een super mooie dag met een lange klim en afdaling en we zijn na 100 km om ongeveer 16.00 in Sofia waar  we afspreken met Mitko op het Letvi Monument Plein onder het genot van KOUD BIER in 2 liter plastic fles.

Here comes the mountains!