En dan is het nu weer tijd voor de nieuwe avonturen van de
bikepunks. Waar waren we gebleven. Ja Bratislava. Das lang gelejen. We zitten nu alweer in Sofia.
Bulgarije. We gaan hier waarschijnlijk een paar dagen blijven. Voor de 1 mei labour day en misschien tot woensdag.
Dan is hier een concert met onder anderen de band van een van de jongens waar
we nu verblijven. En ook nog wat bands
uit Frankrijk en Slovenië. We weten het nog niet.
De dag
dat we weer vertrekken uit Bratislava 12 maart regent het de hele dag. We komen
tot de conclusie dat Micheal Cramer van de Iron Curtain trail voortaan beter
zijn boekjes voor zichzelf houdt en anderen er niet mee lastig valt. De
kaartjes zijn wel geinig voor een reisjournaal maar onderweg ben je beter af
met een autokaart die vaak nog meer detail heeft. Dus rijden we dikwijls gewoon
op de kompas de “goeie”richting” uit, en is het dan ook altijd weer spannend
wat er op de plaatsnaambordjes staat. Uiteindelijk gaan we wat eten en warm
worden in het Hongaarse Hegyko. Als we uitgegeten zijn is het droog en vinden
we de meest perfecte kampeerplek ooit! Wat een perfect einde van een kouwe
regendag!
Perfecte kampeerplek in Hongarije. |
Japan-an bij Pagode |
Pan European picknick |
Nu zijn we weer in Hongarije,
in Sopron. Leuk stadje. En dan weer een stukje door Oostenrijk om vervolgens
weer de grens over te steken bij het Hongaarse Koszeg waar we boodschapjes
willen doen. Leuk man al die mensen die op het terras bier drinken. Dat willen
wij ook. En daar komt de ober een praatje maken. Vraagt waar we heen gaan vandaan komen enz.
Maar hij is donders enthousiast. Blijkt dat hij zelf ook gaat fietsen , naar
Londen. In 6 days. Huh over 6 dagen? Nee IN 6 dagen .Waaaaa? helemaal gek. Dan
biedt hij ons spontaan een slaapplek aan!
Hij moet zelf tot laat werken maar als we om 21.00 terug komen, kan hij ons naar z’n stekkie brengen. Wow niet
te geloven dit zeg. Blijkt dat hij zelf bij zijn vriendin slaapt. Armin zo heet
deze jongen is echt goed van vertouwen. Hij komt gewoon ‘s morgens weer als we
weg willen . No problem! Wat een toffe gast. En 6 dagen naar London is geen
uitzondering blijkbaar. Hij is 3-voudig Iron man! ’s Morgens nemen we afscheid van hem en z’n
vriendin! Wat een gastvrijheid.
Armin en z'n vriendin |
We
fietsen met een bigsmile weg naar een volgende ontmoeting van een hele andere
aard, maar met dezelfde gastvrije
instelling. We rijden via onder anderen Pornoapati hahahaha en zullen vandaag 6 keer de grens oversteken met
Hongarije en Oostenrijk, en de laatste
keer met Slovenië. Na een goeie 115 km komen we aan in het Sloveense Dobrovnik.
We moeten nog boodschappen doen, en het is morgen zondag. Shit 16.00 alles is
al dicht, Dan maar bij het tankstation wat halen, als nood. Als we de fiets
parkeren spreekt ons een man in pak aan. Oppassen dus. Maar hij is heel aardig.
Helemaal verdacht. Wilkommen in Dobrovnik. Ich bin der burgemeister. Geen eten
? Wel eten! Wij bruiloft, jullie gasten. Jullie eten , drinken. Moeten we dit
wel doen? Ja natuurlijk. En voor we het weten zitten we al te schranzen en wijn
te drinken uit de regio. Slapen in tent? Niks daarvan jullie gasthaus, jullie
mijn gasten. Gasthaus? Ja? Ja? Ja? Oder nicht. Ja we gaan. De bruiloft is
helaas niet de black cat white cat bruiloft die we verwacht hadden. We komen om
een uur of half 10 aan op de plek der eeuwige verbintenis. De gasten zitten
binnen in een soort gigantische vitrine. Vanaf een uur of 9 mogen de
dorpelingen, die niet uitgenodigd zijn, een glaasje meedrinken en toekijken hoe
de rest zit te eten. Best een rare bedoening. Het word uiteindelijk toch nog
even gezellig buiten. De vrouw van Marjan(burgemeister) is 10 voudig
wereldkampioen kegelen geweest!! Nice! Weer een atleet!.
Waar woon jij? |
Zondag is een relaxte zondag en fietsen we de heule dag opt
Hongaarse plattelaand. En maandagochtend is een echte maandagochtend! Veel
regen en kou verzekerd ons er deze ochtend van dat we hersenloos doortrappen en
niet te vaak en lang stoppen omdat we het anders te koud krijgen. Koppen dicht
en doortrappen. In bushokjes gauw koffie zetten. Brood eten en weer verder. Dit
zorgt ervoor dat we om 12.00 al 60km achter ons hebben. Dan word het weer
zonnig en gaan we in Barcs in de bieb even internetten en de laatste Forinten
uitgeven.
Super guitige huisjes in Hongarije |
Dan de grens over met Kroatië. De 1e paspoort controle.
Hele chagrijnige kerel. PASPOORT. Verder zegt ie niks. We mogen door , niet
omdat hij dat wil, maar omdat de wet het toelaat. Het zal niet de laatste nare
grensbeambte zijn. We moeten er maar aan wennen denk. Het zal ook niet de
laatste chagrijnige Kroaat zijn. Dit deel van Kroatië is Slavonië in tegenstelling
met Istrië en Dalmatië niet erg toeristisch en ook niet rijk. Het heeft
bovendien ook veel te lijden gehad van de oorlog met Servië. Veel lege en vervallen huizen en bijna alleen
ouwe mensen. Het sombere weer maakt het feestje compleet! Na 80 km houden we
het al voor gezien. Tis wel weer goed geweest. We slapen ergens in een veld
naast een stroompje. Het waait als de pest maar is wel droog.
Als we wakker worden zijn we nog steeds in Kroatië. Het is
weer mooi kloteweer dus fietsen er weer stevig op los. Veel chagrijnige Kroaten.
De bushokjes worden bezet door zuipende hanggroep bejaarden. We zijn helemaal
zijkus nat en niemand groet ons , bleeeeh huiliehuilie!! Maar gek genoeg zijn
we toch wel in een goed humeur. Om 15.00 komen we tot de conclusie dat we al
100 km gepeddeld hebben, en dat we wel wat verdient hebben. Dus gaan we uit
eten op blote voeten. Alles op de kachel!. We komen toch nog wat aardige mensen
tegen in het restaurant , en 1 kerel verteld ons over de oorlog.Waar hij was
tijdens de bombardementen . We wilden er zelf niet over beginnen maar zijn toch
wel nieuwsgierig, want we weten er helemaal geen zak vanaf. Alleen wat de media
er toen van maakte. Echt een heel bizar verhaal! Er liggen
nog steeds veel landmijnen hier. Dus oppassen met wildkamperen. ’s
Avonds slapen we naast zo’n mijnenveld dat wel afgebakerd is en van
waarschuwingsborden voorzien!
Grens Kroatië-Servië, gebroken ketting fiksen. |
De nacht was geen aangename. De tent begint te lekken .Er
zijn jagers aan het knallen vlak naast de tent. En dan ook nog tussen de mijnen
liggen. Kan beter nie? Na wat muesli en koffie en dan er weer tegenaan. Servië
staat vandaag op het programma. Of misschien wel niet, want we gaan vanaf
Batina weer de Donau volgen. We weten nog niet
aan welke kant. Bij Batina hangt vast wel een kaart. En ja hoor. Als we
aan de Kroatische kant gaan moeten we weer bijna terug naar waar we vandaan
komen. Dus dat doen we lekker nie. Dus de Servische kant. Hopen dat dit kan.
Want we hebben geen kaart. Bij de grens worden we uber vriendelijk onthaald.
Veel plezier hier , en nog meer van dat!
Jovanovic en Gordana |
Ook de mensen die we tegenkomen
zwaaien groeten allemaal. Je arm doet er bijna pijn van het zwaaien. Wat een
verschil zeg. Auto’s toeteren, mensen
schreeuwen blij dingen die we niet verstaan. Gewoon :”da “zeggen en
lachen!. We willen niet generaliseren
maar , wat een verschil ej. Misschien het weer. We gaan nu velo route 6 volgen. Heel mooi. We
veel zigzag. En jammer van de afvalbergen overal. Er heerst overal een stank
van verbrand plastic. Bij Sombor rijden we verkeerd en gaan weer naar het
westen lang een kanaal. Hopend op een brug. Die komt niet. Dan maar kamperen
hier want tis hier mooi! Af en toe komen er wel mensen voorbij lopen want we
zitten vlakbij een dorp. Maar niemand maakt het wat uit . En ons ook niet. Mooi
toch!
Volgende dag fietsen we weer door. Door Apetin waar Jelen
bier vandaan komt. Super lekker Servisch bier.
Het begint
Gewonnen prijzen. Kiekt em goan! |
een beetje te betrekken, dus we besluiten de short cut naar
Novi Sad te nemen, waar we een
logeeradresje hebben . 2 zelfs, want
Jasmina die we vanuit Arnhem kennen woont ook in Novi Sad. Maar ze heeft het
wel druk en is net verhuist. Maar
eventueel kunnen we daar ook crashen . We komen 2 keer dezelfde racefietser
tegen en later staat hij ons op te wachten in het dorpje Karavukovo. Koffie? Koffie?.
Ja lekker. Wij mee naar z’n huis. Hij heet Jovanovic, is kapper en woont met z’n vrouw Gordana in een
mooi huisje met kapsalon. Hij is ook nog
bodybuilder. Weer een atleet. Hij laat ons trots z’n medailles zien en een
kalender waar ie op staat.
Pauwel: Should I take you to the dungeons and get lost? |
Dan fietsen we door naar Novi Sad. Nog 65 km , en
het begint nu echt te plenzen. Als we in Novi Sad komen kunnen we makkelijk ons
adresje vinden. Via warmshowers.com (couchsurfing voor fietsers. )Ook mensen
die bezig zijn met fietsdingen, zoals critical mass en straks ook bike kitchen.
Tis een huis vol met internationale mensen die vrijwilligerswerk doen in de
stad. Op hun site
Shop.cultureexchangeserbia.org kun je zien wat ze allemaal sjouwen! Helaas is
er geen warm shower want de shower is broken.
Wolf: Look at this ancient map. |
Dan maar wassen met een teiltje.
We gaan wat eten in de stad en een van de jongens Pauwel die er woont neemt ons
mee de stad in. We gaan ook nog naar een anarcho kroegje, die gerund word door
wat vrienden. Supertof. Overal fanzines boeken en platen. Heel klein maar midden
in de stad in een verborgen hoekje.
Vandaag is het de 21ste alweer. We meeten met Jasmina en
gaan de stad verkennen. Naar de citadel. De grootste van Europa. Onder de grond
schijnen kilometers geheime tunnel te zitten maar als je de weg niet kent
verdwaal je, en er zijn al veel mensen nooit meer terug gevonden. Pauwel is ook
geen goeie gids.
Novi Sad is een toffe stad waar veel gebeurd. Helaas ook veel
NAZI shit! Overal hakenkruizen en ss en andere nationalistische poep op de
muren. Meestal anti- zigeuner.
Nazi-grafiti. "stop Roma terreur" |
We horen van de mensen in de scene dat er in
Belgrado niet veel gebeurd ondanks dat het de hoofdstad is. We weten niet of
het rivaliteit is of echt waar maar we gaan maar af op hun advies en we kennen
er ook geen mensen, of hebben er geen logeeradresje, dus we besluiten er niet
lang te blijven.
De 22e gaan we ’s ochtends vroeg naar een
rommelmarkt waar ze heel veel rommel verkopen. Wel gaaf om te zien. Veel
zigeuners met allerlei meuk maar toch nog een paar dingen gevonden die we nodig
hadden. Daarna gaan we richting Belgrado. Omdat we er geen slaapplek hebben
besluiten we 20 km voor de stad ergens een plek langs de Donau te vinden om te
overnachten. We vinden een superkampeerspot op een zandafgraving. Er komen wel
redelijk wat mensen en ’s nachts gaat er een of andere gek heel de nacht naast
onze tent staan met draaiende motor. Half slapend denken we dat het een aggregaat
is die spontaan aangaat, om eventjes wat zand te gaan zuigen midden in de
nacht. ‘s Morgens blijkt het een kerel in een landrover. Als ik naar em toe
loop rijdt hij opeens weg. Heel raar. Verder zit er nog een visser vlak naast
onze tent. We bieden hem een bak koffie aan die hij tevreden opzuipt. Om zeven
uur zitten we al op de fiets.
Zonsopgang vanuit de tent. (donau vlak bij Belgrado) |
Paard en wagen in de buitenwijken van Belgrado. |
Om 9.30 zitten we aan de koffie in Belgrado en dan
blijkt er een of andere marathon te zijn in de stad dus de hele bende afgezet.
We waren nog zo mooi op tijd, maar nu kost het ons uren om deze gigantische
stad weer uit te komen. Er lijkt maar geen einde aan te komen aan de
buitenwijken. Navigerend op de kompas in
het drukke verkeer de goeie weg naar buiten vinden lijkt bijna onmogelijk. We
krijgen nog bijna ruzie maar het valt nog mee. We hebben elkaar nog steeds de
hersenen niet ingeslagen deze reis. Goed heh!’s
Avonds slapen we in de uiterwaarden van de Donau ergens in de buurt van Bad Palanka bij de Roemeense grens. |
We hopen in Vracev door te kunnen steken naar Roemenie, zodat we niet de
omweg te hoeven maken maar aldaar gearriveerd, blijkt dat die grens al sinds
1948 gesloten is. Dus dan maar via Bela Crkva en nog 12 km verder . En dan in
Roemenie weer helemaal naar het westen. Maar daar hebben deze 2 natuurlijk
helemaal geen zin in Dus we nemen de shortcut in Roemenie de D5 naar Poljejena.
Wel helemaal over de berg maar ja we moeten wat oefenen heh. Goeie keuze was
dat. Echt supermooi en minstens 40 km afgesneden. Bovendien is er alsnog amper
verkeer. En dan natuurlijk een heerlijke downhill met haarspeldbochten. Met Aux
Raus op de speakers lekker naar beneden jagen. Oppassen voor de kuilen!! In
Roemenie kunnen we weer makkelijker communiceren. Met Spaans en een Italiaans
accent geïmiteerd en wat Frans kom je een heel eind!. In Moldave Veche (oud
Moldave zoals Italiaans veccio of viejo
int Spaans)effe boodschappen doen. Zooooo wat is Roemenie duur geworden zeg.
Dit zijn zowat Nederlandse prijzen. Ik hoop maar voor de Roemenen dat de lonen
ook gestegen zijn maar dat zal wel niet zo.
Markus en Lena uit Oostenrijk |
Dan komt een van de mooiste stukken
langs de Donau. Echt ongelofelijk mooi. We komen opeens 2 andere gekken met bepakte
fietsen tegen. Ze komen net uit Georgië en we kunnen mooi handige tips
uitwisselen en onze kaarten. Zij hebben nog 1 (in goede staat ) van Bulgarije.
Wij hebben nog 1 (die helemaal afgeracht is van Servie. Goeie deal heh.
Grenspolitie turend voor stoute immigranten |
Coronini -Orsova. Tussen deze twee dorpen is het op z’n
allermooist. Je fietst langs de steile kliffen van de bergen langs de Donau.
Echt niet te filmen. (wel geprobeerd) Sommige stukken op het laatst fiets je
van de Donau af een stuk door de bergen en dat is donders steil. Verder is het
goed te doen. We komen tot in Orsova. Waar de Iron gate is .Een meer in de Donau.
Wel mooi maar niet mooier dan de rest. Het stadje zelf is niet veel, ondanks
dat het volgens de informatie heel toeristisch is tijdens de zomermaanden. We
moeten een slaapplek hebben, en we dachten dat wel even te kunnen regelen. Maar
na Orsova begint een stuk snelweg die we over MOETEN. Gelukkig vinden we een
plekje , onder een romantische gigantische betonnen viaduct, en slaan ons kamp
daar op. Als ik water wil halen uit de Donau,
sta ik weer oog in oog met 1 van de vele grenspolitieagenten die de EU bewaken
voor stoute imigranten. Dit keer zitten ze in een bootje. Maar ze laten me met
rust. Waarschijnlijk ben ik te blond.
DONAU in ROMANIA!!!!!!!!!!!!!!!!!! |
Markt in Negotin. Waar is mijn Chassis gebleven? |
Weer 3 landen op 1 dag. Bulgaria here we come!
Nu zijn we in Sofia dus. Gister was een zware dag. Om 5.00
opgestaan. 6.30 fietsen. Want we moesten een berg over van 1400 m. Dikke klim
en die wil je niet in de brandende zon doen. Twas een super mooie dag met een
lange klim en afdaling en we zijn na 100 km om ongeveer 16.00 in Sofia waar we afspreken met Mitko op het Letvi Monument
Plein onder het genot van KOUD BIER in 2 liter plastic fles.
Here comes the mountains! |
Mooi verhaal weer. Jullie gaan lekker voorspoedig. Af en toe een lekke band of kapotte ketting begreep ik maar dat lossen jullie zelf op.
BeantwoordenVerwijderenHet was eg leuk om jullie via Skype even te zien en fijn om even bij te praten. Nu op naar Istanbul. Daarna moeten we maar eens kijken of we jullie ergens live kunnen treffen.
He An, en Wieger. An, ik mis je ontzettend. Het meest eigenlijk dat ik niet even tussendoor kan bellen, of je even zien. Kost me meer moeite dan ik dacht. Misschien iets meer foto's van jullie zelf op deze blog? Die foto met oude bus en koeien is wel gaaf. Gisteren, maandag 30 april was zeer zonnig. Wellicht om de Koningin met haar verdriet te helpen, dat arme mens moest maar weer veel folkloren over zich heen laten komen. WCpotten gooien door de toekomstige Koning, nou ja. Vandaag weer bewolkt. Hoop voor jullie dat je nu het mooie weer tegemoet blijft rijden. Xxxxxjes M.
BeantwoordenVerwijderen