Whats happening Mate!

bogan

Hallo trouwe en ontrouwe lezers! Het heeft even geduurd maar we hebben weer wat verhalen voor jullie. We beginnen waar we de vorige keer zijn gestopt en eindigen bij het einde van Australie. Want na 1 jaar zit onze tijd er hier helaas alweer op! 

Dear loyal and not so loyal readers! It took us a while to update (again) but here are some fresh stories!!
We'll start where we finished our last story and finish at the end of Australia. Because after one year our visa is running out and it's time for us to continue our adventures elsewhere!

Hobart

Na ons avontuur op Bruny Island fietsen we terug naar Hobart. Het is een mooie tocht door de Huon vallei, beroemd voor zn overheerlijke appels.
We nemen kleine wegen en gaan op en neer door het heuvelachtige landschap.
Terug in Hobart logeren we in de tuin van Erik en Lisa, die we op het bouwproject ontmoet hebben.
We gaan een avond op pad om te skippen, oftewel eten te halen uit de containers van supermarkten. Als je hier niet mee bekend bent klinkt het misschien raar of vies, maar geloof ons, wat supermarkten weggooien is prima voedsel.
We hebben de auto vol binnen een half uur en als we de volgende dag richting het noorden vertrekken hebben we onze fietstassen flink volgeladen met voedsel.

After Bruny Island we cycle through the Huonvalley back to Hobart. This is where all the apple plantations are and we end up cycling the whole day with 2 kg of apples in our panniers. We take some small, windy and sometime freaking steep roads. We enjoy most of it though :).
Back in Hobart we stay at another friends house, we camp in the garden of Erik and Lisa, who we met at the building project.

We go for a dumpsterdiving round through the city and when we leave Hobart back towards the ferry we have our panniers filled with sliced veggymight cheese and products that ARE edible..

Veggiemightcheese!!

Chaos in the kitchen

We fietsen terug naar Devonport via de Oost kust. Vlak na vertrek merkt Anna al dat ze problemen heeft met haar achterversnelling, en we zijn natuurlijk vergeten een reserve kabel te kopen in Hobart! Die avond proberen we erachter te komen wat het probleem is en dan knapt de kabel. Shit!
Anna loopt rond in het dorp en vraagt hier en daar of er heeeel toevallig ergens een fietsclub is of iemand met oude fietsen in de garage, maar helaas, in dit auto walhalla geen fietsers te bekennen.
Via de website warmshowers (dit is een hosting website voor fietsers) hebben we een contact van iemand die 60 km verderop woont. We bellen en leggen de situatie uit. Ze zijn helaas niet thuis, maar aan het werk op Mariah Island, ook in de buurt. Ze belt een half uur later terug met goed nieuws! Een collega komt de volgende ochtend langs met een nieuwe kabel zodat wij weer fijn door kunnen fietsen. Super!!

We cycle back North via the east coast of Tasmania. It's dryer here and less mountainous. The first day was an enjoyable ride, untill my gearcable broke in the middle of an inytinytown. I stroll around looking for bikefreaks, but have no luck.
We try to contact someone we have a contact of via the website warmshowers. She picks up but is working on a nearby island. She does have a spare cable though! And she calls me back with good news. A colleague of her will go home the next morning and he can drop off the cable! Wow super lucky!

Bridge made by prisonners

Kyrle is een vriendelijke man met een schat van n hond. Hij nodigt ons uit om bij hem te slapen die nacht, het is maar 60 km, maar we hebben genoeg tijd en we stoppen bij zijn huis.
Hij woont op een geweldige plek, in een mooi huis met houtkachel en drumstel in de schuur. We drinken behoorlijk wat bier en kletsen tot in de vroege uurtjes.
De volgende dag gooien we de fietsen in de laadbak en gaan we met zn allen op avontuur naar een nationaal park. Hij heeft hier wandel paden aangelegd en laat ons graag de mooie plekjes zien! Aan het eind van de dag dropt hij ons af bij een mooie kampeerplek, geeft ons nog n paar pinten en wat lekkers. Die nacht kamperen we in een natuurpark, het is hier wel mal koud maar we stoken een vuurtje en beginnen een houtsnijwerk!

Kyrle brings us the cable, he is a friendly young man with a cute dog and he invites us to come and stay at his place that night. It's not that far, only 60 km, but we decide we should do it anyway.
He lives in an awesome house, we cook, we drink beer and we play drums. Its just awesome! The next day he takes us to a national park on a peninsula where we wanted to go but which is a bit far for a detour. He shows us around (he build some hiking trails here) and in the night he drops us off at a genius camping ground. 
He even leaves us some beers. Thanks mate for your hospitality!!

Kyrls house

Yeah!

ready to go

cutypie

good view

uhm yes..bladiebla..yeah..

Build by Kyrle

Kyrle

awesome campingspot

snack time

We vinden de Oost kust wel mooi, maar niet zo spectaculair als het Westen van Tasmanie. Het is wat braver en bewoonder, minder ruige natuur. Het is wel makkelijker fietsen want er zijn hier minder bergen.

Als we in Devonport aankomen is het nog vroeg en we moeten 6 uur wachten tot we de boot op kunnen. Het is koud en we zijn vies en bezweet! Dus we zoeken de bieb op en warmen op terwijl we onze email checken en ons opfrissen in het toilet. Op weg naar de boot halen we chinees en dan is het tijd om te boorden. We hopen op een rustige nacht!

En dat was het gelukkig. Stil water, we kunnen lekker slapen en zijn bijna teleurgesteld als we wakker geschopt worden omdat we er zijn! Het is 6 uur 's ochtends en al fietsend langs de kust in Melbourne realiseren we ons dat we in heel Tasmanie geen enkele jogger hebben gezien!! Hier is het lycra gehalte zelfs voor zonsopgang al extreem hoog! de joggers lopen zowat file en wij moeten oppassen voor racende wielrenners met ons slaaphoofd! Wat een andere wereld weer.

The east coast is beautiful but we don't find it as spectacular as the west route. It is more civilized and there is more agriculture, less nature. It is easier to cycle though, not as hilly and not as steep!
If we arrive in Devonport it is still early and we have 6 hrs to kill until we can barge. It is cold and we are dirty and wet from sweat so we are freezing! We go to the library and 'freshen' up in the toilets, find a spot near the heater and chill out. On the way to the ferry we get some Chinese take away and we barge. We hope the sea will be calm!


Lucky us! the water is as clear as a mirror. We are a bit enoyed even to be wolen up when we arrive, sleeping so good!
It is 6 o'clock in the morning and when we are cycling along the beach in Melbourne we realize that we didn't see a single jogger in Tasmania!!
Melbourne has a very high lycra percentage and they are jogging in a trafficjam. Also we have to be carefull not to cycle into any of the roadracers with our sleepy eyes. Welcome back in the big smoke!!

East coast

East coast

Terug in Melbourne / Back in Melbourne

We nemen natuurlijk even een dagje rust, na al het gefiets en de bootreis. Maar het is nu ook tijd om een nieuwe woonruimte te zoeken en om onze vriend Renze eindelijk te zien! Renze kennen we vanuit Nederland en hij is in Melbourne aangekomen terwijl wij in Tasmanie aan het ronfietsen waren.

Hij heeft al een baan gevonden en op een vrijdag middag fietsen wij naar binnen. Hij is een paar klanten aan het helpen en we moeten even wachten. Het is een grappige sfeer, de shoppende klanten, de ongeduldige verkoper en de rondhangende fietsers. Als ze eindelijk opge** zijn vliegen we elkaar om de hals en beginnen we aan onze vrijdag avond met veel bier en geklets.

Bart gaat voor 3 maanden naar Europa en Renze gaat zijn kamer huren. Maar gezien wij op zoek zijn naar een kamer zijn de plannen gewijzigd! Renze gaat een kamer bouwen in de schuur en wij gaan Barts kamer huren. En zo begint ons avontuur aan de andere kant van de stad, in Preston.

Najah, avontuur...we werken vooral veel, want we moeten ten slotte de kas spekken eer we weer van start kunnen in October!
Naast het werken besluit Anna ook een groente tuin te starten. Met wat hulp van Julia die aan stekkies en zaden kan komen en super veel van planters af weet. Het relaxte aan Australie is dat je hier ook in de winter gewoon kan tuinieren, geen sneeuw of vorst!
Dus nu, na 3 maanden winter eten we heerlijke brocoli en bloemkool uit de tuin! jummie.



We take a resting day when we get back but after this it is time for us to start roomhunting. We are lucky because our friend from the Netherlands Renze has arrived in Melbourne and he has convinced Bart and Hayley that we should move into their house too!

Renze already found a job in Melbourne and we go to his workplace to finally see him! He works in a bikeshop and is helping some customers (rich Dutch expats or something). When they finally bugger off we can finally start drinking beer. And a long and cozy night it is!

Bart is going on holiday to Europe for 3 months and the plan is that Renze rents his room. But now the plans have changed. WE will rent barts room and we will build Renze a room in the shed.
And this is how we ended up living in the other side of this metropole!
We work as much as possible, because thats why we are here after all! We also make a nice veggie garden. Julia helps a lot and gets us many free seedlings.
The good thing about Australia is that even in winter everything grows, no snow, no freezing lettuce.
So now, after 3 months winter we are eating delicious brocolli and couliflower from the garden!

Jemboy

Het bouwen der kas

Tensions are rizing

yeah, yeah, no thi is not how it supposed to be bro

brewing heaps of beers!

Anna's front sprocket is a litte bit worn of

not bad after 25.000 k eh

Footscray Heyley,Mahmoed and An

Tattoo for Renze

On our way to Carlos with Matze and Julia

the Dandenongs

The Dandenongs

Scraps

Plenty gorge

Road trips and weddings

In de afgelopen maanden hebben we een aantal noemenswaardige gebeurtenissen beleeft. Naast de gewoonlijke concertjes en feessies..
Zo zijn onze goede vrienden Matze en Julia getrouwd net voordat Julia terug naar Duitsland ging. Het was een hele speciale bruiloft, het was een bruiloft zoals een bruiloft hoort te zijn. Intiem, Gezellig, Spiritueel, Emotioneel, Mooi en overheerlijk eten uit de skip :).
Julia is inmiddels terug in Duitsland helaas, maar die zullen we in de toekomst zeker weer ontmoeten. Matze is nog hier en mist haar erg. Hij wil graag terug via India, Nepal en Tibet en wil daarbij zo weinig mogelijk vliegen. Hij is zn plannen echter al aan het wijzigen want met al die boten en fietstochten gaat het veel te lang duren  eer hij Julia weer ziet!

We did experience other things than only working, nicer things.
Our newly found, very good, friends Matze and Julia got married. This was  very special day. It was exactly as a wedding should be, intimate, cozy, spiritual, emotional, beautiful and there was a lot of delicious food provided by the dumpster gods.
Julia is already back in Germany :(, but Matze is still in Australia and misses her soooo much. He will go back via India, Nepal and Tibet, preferably without flying. But he is already changing plans and booking flight, because overland travel takes  while (we know all  about that!). Anyway, Matze and Julia, see you in Europe, lets see whos faster!

Tattoo for Matze saying Julia in Choineze. (we hope)

The lovebirds Julia and Matze

Ook zijn we een lang weekend naar de 'Great Ocean Road' geweest. Dit is de kust tussen Melbourne (naja..Geelong eigenlijk ) en Adelaide in het westen. Prachtige rotsformaties en een super ruige oceaan! Echt mooi.
Wel erg toeristisch! Honderden Aziaten ieder met 2 a 3 cameras op zak. Lache! Wieger kon weer de vertrouwde kiekjes nemen van poserende, giechelende meiden. We waanden ons even terug in China.
Gelukkig zijn toeristen voorspelbare kuddedieren en een paar kilometer na de beroemde '12 Apostelen' vinden we al gauw super mooie stukken kustlijn met prachtige rotsformaties maar zonder horde van selfies makende mensen.
Ook hebben we de Grampians bezocht in deze trip, maar het was helaas schoolvakantie en het leek meer op een pretpark dan op een nationaal park!
Alle campings in deze regio zijn tegenwoordig betaald en wildkamperen is verboden. Maar na navraag bij de receptie blijk dat er een foutje in het systeem zit. 1 van de campings wordt onderhouden door het nationaal park, maar is eigendom van het staatsbosbeheer en dus mag het nationaal park er (nog) geen geld voor vragen. Mooi! En zo verblijven we 2 nachtjes op een super mooie en rustige camping met rondspringende kangaroos en eten snaaiende possums.

A few weeks ago we went on a roadtrip to the Great Ocean Road with Anne and Dani. This is a beautifull road along the south coast between Melbourne and Adelaide. It is famous for its gorgeous rock formations and huge waves.
Very nice but also very touristic. Hundreds of Asian tourists with special gear to make selfies and second cameras to make groupfotos. Amazing! And Wieger once again enjoyed making foto's of selfie making or posing ladies.
As usual however tourists are very predictable and a few kilometres after the famous '12 Apostels' there was no one to be found. Only the wind, the stormy sea and a gorgeos sunset.
Half way the Great Ocean Road we went inland to the Grampians National park. A beautifull piece of nature, but again ruined by the amount of visitors. Offcourse we where lucky enough to do this trip during the school holidays and the National Park had transformed into an adventurepark for the whole family.
All campings in this region are paid and free camping is very difficult in this area but after checking with the tourist information there appeared to be a default in their system. One of the campings that are under maintanence of the National Park is actually land owned by the State Park. Which means for us lucky bastards that the National Park is not allowed to charge money. Haha!
And so we ended up on a quiet camping (you can not book this one online...) Life can be good!

Koala right next to our tent

Deni in his element

Aussies eating greasy food

Deni is singing in Italian again

Some enoying rock formations

12 apostols

posing for pictures

An and An (posers)

Just after the 12 apostels. (almost no tourist there)

Wow what a wild sea

Underground cave carved out by  the river

Underground rivier carved out by the sea

more great ocean road

huge waves

Making pancakes in the morning

Que typo di pancakes?

Just another boring piece of art made by the ocean. This was still attached to the mainland in the 90's but collapsed while 2 people got stuck on it

Shut up!

old junk

old junk

Horticulturas microscopicas

horticulturas grandisimos

valley in the Grampians

Grampians

The posse hikers

rusty steps bro

emoe's

Time to go

Bij thuiskomst resteren ons nog maar 2,5 week voor we vertrekken. Anna hoeft niet meer te werken, maar Wieger nog wel en hij heeft bovendien nog wat tattoo klandizie in de wachtrij staan!
We gaan nog bij Matze langs, die inmiddels 1,5 uur buiten Melbourne aan het werk is op het terrrein van Tom. Wat een prachtige plek!
Tom heeft zelf een huis gebouwd vanuit een oude treinwagon. Alles van hout en glas. Hij wil nu een 'rammed earth spiral' huis bouwen. Dit is volgens mij iets wat niet echt bestaat in die vorm. Het idee is om grote veevoederzakken te vullen met aarde en die aan te stammpen en die in een spiral omhoog te bouwen. Wij hebben met deze 'earthbags' techniek gewerkt in Thailand maar daar gebruikten we ze gewoon als bouwstenen.
Maargoed, we zullen eens wat foto's toevoegen als ze het gebouwd hebben!

With 2,5 week left in Australia it's getting busy. We have one more trip planned, to Chistmashill where Matze is working on a friends place.
It's a nice spot up in the hills and Tom (owner) has build a house from an old train carriage. The house is mainly made with wood and has huge round windows.
He and Matze are preparing accomodation and facilities for a earthbag building workshop thats happening here in March. We have build with earthbags before in Thailand, but there we used the with earth rammed bags as bricks to build a wall. Tom wants to build a spiral wall out of these bags. Something that doesn't really exsist in this form. We are very curious and hope to upload some pictures of their proces in the future!

Tattoo for Zea, Lyrebird and coppersnake

Tattoo for Zea, Lyrebird and coppersnake

Tattoo for Zea, Lyrebird and coppersnake

tattoo for Deni. Komodoskin

tattoo for Deni. Komodoskin

Cozyness as usually

Renze het ketelbinkie

Der Gieze

Tom's place

Tom's place

Tom's kitchen

Self build windowframe

Construcion

this is roadworthy bro

new gardenbed

We hebben nog een afscheidfeestje gegeven natuurlijk! Dat was weer een veel te gek weekend waar het bier rijkelijk vloeide. Maar nu was het einde toch echt in zicht. Wieger had nog 2 tattoo afspraken en ik heb me bezig gehouden met het schoonmaken van de campinggear en inpakken van de tassen. Wieger noemt het eerder uitpakken en op de laatste dag besluiten we dan ook dat ik beter het blog kon gaan bijwerken en hij inpakken..
Op Donderdag 23/10 vliegen we dan. Ik weet op dat moment alleen dat alles in de tassen zit en dat Melbourne verlaten na 1 jaar niet makkelijk is. We hebben allebei een super dubbel gevoel, want we hebben natuurlijk wel erg veel zin in Nieuw Zeeland! Dat was ten slotte de reden dat we gingen reizen, omdat we naar NZ wilden! We hebben er alleen wat langer over gedaan :).


Last but not least was our goodbye party, a weekend full of beer, beer and beer. It was awesome.
Wieger tattooed 2 more people, and i was mainly cleaning and packing (Or unpacking as Wieger likes to call it)
In the end we decided I should write the blog and he should pack...to avoid further irritations.
On Thursday 23/10 we finally fly to New Zealand. The only thing that is clear on that moment is that everything is  neatly packed and that leaving Melbourne after calling it home for 1 year is not that easy.
It's  a dubble feeling, we are sad for leaving and excited to get back on the road and to finally heading to our main destination. After all we started travelling because we wanted to cycle in New Zealand, it just took us a while to get there!

Anna met het ketelbinkie

Fuck off from Straya cunts

Jemboy

Will is sad because his eggball team lost

eating heaps of candy

New Zealand!

Op vrijdag 24 October om 5 uur 's ochtends lokale tijd komen we dan eindelijk aan in Christchurch, waar we meteen door kunnen naar het jaarlijkse 'Never mind the Punkfest'! Of we klaar zijn voor een volgend ruig weekend?! Poehee, eerst maar even slapen! Als we rond 9u bij ons logeer adresje aankomen zetten we de tent op en gaan we maffen!
Die avond hoppa in de punkoutfit, op t fietsje naar t concert. 'Het is wel n eindje fietsen' zeggen de jongens waarbij we logeren. Naja, het moet maar!
Na Melbourne is Christchurch echter een lachertje, het is super dichtbij, maar 20 minuten fietsen.
Het is erg gezellig en erg hangt een goede sfeer,  maar we voelen ons beiden wat verdwaald. Het is echt gek om opeens ergens te zijn waar je vrijwel niemand kent. Ik was zelf vergeten hoe verwarrend het is om in een nieuw land aan te komen en dit in combi met het slaaptekort valt niet zo goed.
Als ons bier op is en ze aan de bar alleen bourbon blijken te verkopen besluiten we te gaan. Nog een heel weekend voor de boeg, nu lekker slapen. (het is inmiddels 2uur snachts.lekker op tijd heh!)
Zondag fietsen we op ons gemakje door Christchurch heen. De eerste aardbeving hier is alweer 4 jaar geleden maar de stad ligt nog steeds in puin. Er zijn na de eerste beving nog veel naschokken geweest (11000 volgens een local) en het wederopbouwen is nog in gang.
De rest van het weekend spenderen we veelal op het punkfest, waar we veel toffe lui ontmoeten en wat chille logeeradresjes op doen!


On Friday the 24th of October, 5 am we arrive in Christchurch. That night we have a punkfest to attend, so when we arrive at our friends place we pitch our tent and go straight to bed!
We get told that the punkfest is quite far but we decide to cycle anyway. We have to laugh a bit because after Melbourne, Christchurch is inytiny small. It's only 20 minutes..
The punkfest is very nice and the atmosphere is great, but we both feel a bit lost. It's weird being in a new country, where people talk funny and you hardly know anyone. We forgot how confusing arriving somewhere can be.
So we head home 'early' (around 2), when the party is still going strong. Regaining some sleep for the rest of the weekend.
The next day we cycle through Christchurch to discover the city. It's shocking to see the effects of the earthquakes. Even though the first one is already 4 years ago there have been a lot of aftershocks (11000 according to a local). Rebuilding is still going on and a lot of buildings are nothing more than piles of bricks.

Wall painting

Christchurch is still busy with the reconstruction

trashed

Op maandag vertrekken we voor  een 'trainings'ritje naar de peninsula. Helft van de bagage mee en trappen maar. Het eerste gedeelte is bijzonder saai, vlak en we hebben wind tegen. Wilskracht, dat heb je wel nodig op de fiets.
Vanaf Little River, een dorp 55km van de stad begint het klimmen en begint het mooi te worden.
Die avond kamperen we op de 'Summit Road', tussen een haag en t prikkeldraad. Lekker beschut en n mooi uitzicht op de baai.
De volgende ochtend waait het als een gek en natuurlijk vooral  wind tegen. Alhewel dat met die slingerende weg wel afwisseld. Ik moet af en toe n stukje lopen omdat ik of niet tegen de wind in kom of bijna van de weg afgeblazen wordt. Het is hier prachtig, maar uitdagend.
Dan komt de downhill, 6 km roetsj naar benee. Daar aangekomen slingerd mijn wiel echter nogal. Wat is er nou aan de hand?!

Ik zet koffie en Wieger maakt mn wiel recht, nou maar hopen dat het goed komt!

Na een klein stukkie langs de baai volgt er weer een mal steile uphill. Pff, dit voelen we toch wel na zo lang niet te hebben getoert.
Tijdens de downhill terug naar Little River begint mijn achterwiel weer mal op en neer te gaan. Ik weet niet wat er aan de hand is, maar dit is niet goed!

On Monday morning we leave town for a short 'training'trip to the Peninsula. The first part is boring, flat and we have a head wind. Willpower, sometimes you really need this on the bike!
From Little River, a villag 55 km from the city, the climbing starts. It starts to get beautifull now! That evening we camp on the 'Summit Road', next to a field with sheep. We have a lovely view on the bay!
Next morning its windy as hell, mainly a headwind but with the windy road it changes all the time. Some points i have to walk because i can not cycle into it or because i get blown off the road.
It is beautifull here, but challenging!
Then a long downhill, 6km down we go to the bay. Unfortunatly i arrive there wobbling, my rear wheel suddenly has a huge wobble! whats going on?!
I make coffee and Wieger straighten my wheel, lets hope it stays fine this time!

After a bit of touring along the bay we have to go uphill again, it's steep! Very steep and we can notice that we have had a year long break.
On the downhill back to Little River my wheel starts acting funny again. I don't know what's going on, but something is very wrong.

Beautiful bay

sunset

Wieger is niet zo blij met dit nieuws, en dat is begrijpelijk. Hij snapt er ook niets van en begint er maar weer aan te klooien. Uiteindelijk komt hij er achter wat er aan de hand is. Hij heeft samen met Renze mijn wiel opnieuw gespaakt omdat er een nieuwe naaf in moest. tijdens het spaken hebben ze een foutje gemaakt waardoor de spaken niet goed gevlochten zijn. Het hele wiel moet dus opnieuw gespaakt worden en er moeten een aantal schroefjes vervangen worden. Oftewel, we moeten naar Christchurch zien te komen.

We informeren naar de bus, maar die is nogal duur, dus we proberen te liften.
Dit gaat niet van een leien dakje gezien we een pickup nodig hebben voor de fietsen.
Ik ga toch nog even informeren naar bussen bij de biblio en daar heb ik geluk. We krijgen een lift aangeboden maar pas de volgende ochtend. We mogen wel bij haar op t terrein kamperen, dus we gooien alles in de auto en gaan mee.
Het blijkt dat ze een permacultuur terrein heeft en vaak vrijwilligers ontvangt die daar komen WWOOFEN.
Het is erg gezellig en we zijn blij dat dit zo gelopen is. De volgende ochtend worden we afgezet in Christchurh, bij een fietsenzaak.
Wieger herspaakt mijn wiel helemaal, pfff, nu maar hopen dat dit niet weer gebeurd, als we in de bergen zitten.

Wieger is not too happy, and thats fair enough! He starts messing around with it, trying to figure out whats wrong. Then he sees it, when he and Renze respoked my wheel back in Melbourne they made a mistake and they didn't spoke the wheel correctly. Now the whole wheel needs to be respoked and a few nipples need replacement. This means we have to go back to Christchurch somehow.

We inform about the shuttlebus, but this is way too expensive. So we try hitch hiking, which is hard since we have a lot of luggage.
I decide to see if they know of other busses i the library and here i get lucky. Someone offers us a ride! It's for the next morning though, but we can camp on here property. So we jump in the car and go with her.
It's a lovely placeshe has, with a permaculture garden and a self build house. What a nice surprise! We are almost happy the wheel broke.
The next day we get a ride into to town and get dropped off in front of a bikeshop.
Wieger straightens out my wheel and we hope on the next downhill it will stay straight!

And now..

Morgen vertrekken we richting het Westen om eindelijk het mooie en ruige Zuid Eiland te bezichtigen. Tot over een maandje ofzo :)
Houdoe en bedankt heh!

Tomorrow we head west, we are finally on our way to see the magnicent South Island. So see you in a month or so :)
Cheers! And thanks for reading.