FOR ENGLISH, SEE BELOW THE DUTCH TEXT....FOR THE FOTO'S...SEE IN THE DUTCH TEXT
Indonesie, het land van...
Indonesie, het land van...
Hello
mister!!...fotofotofoto!! en Nasi Goreng met sate, jummy
Sumatra,
van Dumai naar Bakahuni
We waren al gewaarschuwd voor Sumatra, de wegen zouden erg slecht zijn en het verkeer totale chaos. Gelukkig vielen de wegen mee, op een aantal slechte stukken na bestaat de route van Dumai naar Bakahuni uit redelijke asfalt wegen.
We waren al gewaarschuwd voor Sumatra, de wegen zouden erg slecht zijn en het verkeer totale chaos. Gelukkig vielen de wegen mee, op een aantal slechte stukken na bestaat de route van Dumai naar Bakahuni uit redelijke asfalt wegen.
Het
verkeer daarentegen viel niet mee. Als je het ons vraagt is Indonesie
tot nu toe het minst geschikte land om te fietsen. Dan hebben we het
wel voornamelijk over Sumatra en over het westen van Java.
Het
verkeer is hier de afgelopen jaren zo rap toegenomen dat de wegen er
totaal niet op berekend zijn. Er is geen vluchtstrook of uitwijk
ruimte, de rij stijl die ze hanteren lijkt verdacht veel op die van
de Chinezen en de voertuigen zijn vervuildender dan in Iran.
would you feel safe? |
Hello mister! |
Andere
delen van Sumatra zijn misschien erg mooi, maar het gedeelte wat wij
hebben gefietst is totaal verkracht door de palmolie en rubber
industrie. Op een handjevol apen en heel veel dooie slangen na zijn
we dan ook niet veel wildlife tegen gekomen.
We
hebben behoorlijk doorgetrapt, en dit was nog een uitdaging op de
korte maar verdomd stijle heuvels. Op dit gigantische eiland maakt de
bevolking gelukkig veel goed. We werden overal ontzettend hartelijk
ontvangen en het eten is hier heerlijk.
volgestampt! full! |
hello mister! |
family in Lirik |
Nou
zag Leo de oudste dochter van het gezin wel zitten, dus hij bleef een
aantal dagen. Op het moment van schrijven (ruim 1 maand nadat wij op
Sumatra aan het zwoegen waren is Leo weer herenigd met Shinta en zijn
ze samen aan het reizen op de brommer.
Goed,
wij waren ook van harte welkom bij het gezin en hier waren wij erg
blij mee. Even lekker rusten, wassen en overheerlijk eten.
Iedere
dag minimaal 25 keer op de foto, dat hoort er bij. Het overkwam Anna
zelfs dat 2 schooljongens haar op de brommer achterna kwamen om een
handtekening te vragen! Dat maak je ook niet overal mee! Helaas ging
het net flink stijl omhoog en moest zij ze teleurstellen.
the church didn't really succeed here.. |
We
komen ook wat mislukte pogingen tegen, wat er gebeurd is weten we
niet, misschien een gierige missionaris, of een gulle imam...wie zal
het zeggen.
We
zijn vanuit de haven van Dumai via pekanbaru en Jambi naar palembang
gefietst.
In
palembang blijven we een dagje rusten, we lopen wat rond, worden op
de markt over de luidsprekers achternageroepen en gaan nog een
tiental keer op de foto met vreemden. Er zijn hier veel straat
tattooeurs, niet erg hygienisch, maar wel lekker goedkoop. Ze
proberen ons wat tattoos aan te smeren maar we passen beleefd. 1
huidinfectie in Vietnam was wel weer genoeg. In palembang hebben we
getracht een trein te nemen, dit feest ging helaas niet door. Wieger heeft alles mooi 1 dag van te voren geregeld. Kaartjes gekocht en
drie dubbel gecheckt of de fietsen ook mee konden op de trein. Yes,
no problem, gratis! Nou, mooi!!
Maar
als wij de volgende ochtend op het station aankomen wordt ons
vriendelijk verzocht onze fietsen bij de bewaakte stalling achter te
laten. Uh..nee, dit is alles wat we hebben, dat moet mee op de
trein....
No
mister, that is not possible...Nu bleek dat er al tijden geen
goederenwagon meer is op dit traject. Onze fietsen kunnen dus niet
mee op de trein.
Hier
worden we wel een beetje chagrijnig van! Als ze ons dan ook nog eens
doodleuk vertellen dat we geen restitutie kunnen krijgen omdat we dan
een half uur voor vertrek aanwezig hadden moeten zijn (wat we ook
waren.. dan schiet ik een beetje uit mn slof.
Gelukkig
komt alles uiteindelijk goed en na een uur gehannes bevinden wij ons
weer op levensgevaarlijk terrein.
Ze
zijn hier wel erg creatief! Deze zelf gemaakte cabriolet kwamen we
tegen in een klein dorpje.
Het is maar goed dat Indonesie zo corrupt is als de neten, want een
apktje kan je wel vergeten...
zo'n
55 km na palembang besluiten
we te stoppen met fietsen en verder te liften. We hebben het echt
helemaal gehad met alle uitlaatgassen, afsnijpraktijken en ander mal
weggedrag. We stoppen bij een restaurantje en informeren naar de
bestemming van de truckers. Sap en zijn maat rijden naar Bandung op
Java. We mogen gratis mee naar de boot.
De
fietsen en tassen achter in de vrachtwagen en brullen maar!
Nouja...brullen...we kunnen ongeveer net zo snel fietsen, maar goed,
we zitten in ieder geval een stuk veiliger!
Sap, our driver! |
Aan
achterafgelul heb je geen reet, maar we moeten toegeven, dit hadden
we beter niet kunnen doen! Het bleek dat ze een lading moesten lozen
zo'n 65 km voor Jakarta. Even lozen en doorbrullen zou je zeggen!
Nou, mooi niet dus!
We
hebben ongeveer 7 uur bij de fabriek gewacht, blijkbaar mogen
vrachtwagens niet de tolweg op tussen bepaalde tijden. Om tien uur 's
avonds rijden we weer verder, maar niet over de tolweg. Wij begrijpen
er niets meer van en zijn behoorlijk chagrijnig. Maarja, midden in de
nacht op de fiets stappen is ook niks, dus we blijven maar zitten.
Het
is middernacht als we de ring van Jakarta oprijden. Dan stoppen we
opeens weer, wat nu weer?? We bellen een vriend van ons voor
vertaling. Het is Blijkbaar te druk op de weg, dus we rijden om 1 uur
weer verder. GDV($*#&&@( …..
Als
we verder rijden lijkt het even vlot te gaan, maar dan stuiten we op
een file. Na 3 uur file rijden midden in de nacht kan Sap eindelijk het gaspedaal weer
gebruiken. Arme man!
Onze
vriend in Jakarta heeft aan Sap uitgelegt waar hij ons af moet
zetten, dus als hij de afslag voorbij rijd gaan we er vanuit dat dit
een goede reden heeft.
Maar
als Sap de volgende afslag ook bijna voorbij rijdt hebben we er meer
dan genoeg van. STOP!!!!....
Ja,
daar sta je dan om 5 uur 's ochtends in Jakarta, na VEERTIG uur in de vrachtwagen voor nog geen driehonderd kilometer. Gelukkig hebben we
inmiddels gps...2,5 uur fietsen later vinden we onze bestemming.
Natalia, een Chileens/Nederlandse meid die we in Kuala Lumpur hebben
ontmoet staat toevallig buiten. WE ZIJN ER!!! ongelooflijk! Wat
heerlijk. We blijven in het huis van Marjinal, een punkband die zich
inzet voor straatkids en niet alleen punk speelt, maar ook
accoustisch. Ze zijn ongelooflijk populair in Indonesie en niet
alleen bij de punks! Het huis heet Taring Babi, oftewel wild zwijn.
Taring Babi |
Decorated wall at Taring Babi |
Drinking coffee at Taring Babi |
Taring Babi community! Hello mister!!!! |
In
Taring Babi wonen een aantal jongens die eerder op straat leefden. Ze
helpen mee met zeefdrukken, koken, schoonmaken, tattooeren,
houtsnedes maken en Tshirts drukken. Door te assisteren leren ze alle
ins en outs. Ze zijn hier altijd creatief bezig, is het niet met
drukken of tekenen, dan wel met muziek maken.
We
gaan ook naar een andere plek, Masberto. Ook hier wonen veel
straatpunks. Ze hebben hier een tattoo en piercing studio, een
punkdistro, een podium en een bar. We drinken de hele nacht door. Als
we wat muziek en tshirts willen kopen moeten we onderhandelen om
uberhaupt te mogen betalen. Ze willen ons eigenlijk alles geven. Maar
wij willen juist hier spul kopen, zodat we ze ook supporten.
Wieger
tattooeerd ook nog 2 lui, en als Hille en Annelies komen voelt het al
echt als thuis.
Masberto kingdom |
Masberto |
Masberto punx |
Masberto power |
Waaaaahh |
grouppicture! smile! |
pang nat det! |
hello mister, foto?! |
tattoo |
making patches, by woodcut printing |
The patches |
making of the patches at Taring Babi |
drinking Jagermeister on our last night at Taring Babi |
Anna Vs Natalia |
Op vrijdag 2 Augustus is het dan eindelijk zover! Na 1 jaar en 5 maanden zien we Hille en Annelies weer in levende lijve. Het is heerlijk om elkaar weer te zien natuurlijk!
Met
de taxi naar het hotel, ze hebben een hotel geboekt bij de vlucht en
het is een vreselijk luxe ding. Het gebouw zelf heet totaal geen
uitstraling, maar de kamer is erg comfortabel en als de ouwelui
smiddags even dutten om bij te komen gaan wij lekker aan het zwembad
liggen, fitnessen we n uurtje en Wieger gaat nog even in de sauna.
Luxe
hoor, zelfs het zwembad heeft warme douches. En dat in een land waar
je bij de mensen thuis zelden een douche vindt. Gewoon een bak met
koud water en een bakkie, dat is de Indonesische douche.
Je
kan hier beter niets eten of drinken, want de er gelden hier Europese
prijzen. En als Hille later even op de computer wilt blijkt dat dit
omgerekend ongeveer 4 euro per uur kost. En dit terwijl je in een
internetcafe nog geen vijftig cent kwijt bent.
Na 2 dagen reizen we snel de stad uit. Wij hebben het heerlijk naar onze zin gehad in Jakarta, maar nu we met zn allen de tourist uithangen vinden we het opeens een vreselijke stad. Weg hier!
zo begroet je je moeder toch niet? |
The swimming pool |
Sight seeing in Jakarta |
the hotel room in Jakarta |
sight seeing in Jakarta with the parents |
ughe ughe ughe |
Na 2 dagen reizen we snel de stad uit. Wij hebben het heerlijk naar onze zin gehad in Jakarta, maar nu we met zn allen de tourist uithangen vinden we het opeens een vreselijke stad. Weg hier!
We
bezoeken nog wel even Taring Babi, wat iedereen erg gezellig vindt.
Hille wil wel graag een tshirt, maar ze zitten nogal krap.. Dan wordt
er gewoon een van Hille zelf bedrukt! Een mooier aandenken is er
niet!
inking the wood |
printing the Tshirt |
Tattaaaa! |
Anna and Natalia eating in the local Warung |
We
gaan eerst naar Bogor, daar is een hele grote botanische tuin, die
ooit door ons Nederlanders is aangelegd. Bogor is eigenlijk net zo
verschrikkelijk als Jakarta. Wat n drukke en vieze bende! De tuin is
gelukkig de moeite waard, veel bijzondere planten en bloemen en
sommige delen zijn net jungle. We zien ook nog vliegende honden!
Het plan was om vanuit Bogor verder te reizen per bus naar Bandung. Maar gezien het suikerfeest bijna begint is alles zo druk dat we worden gewaarschuwd voor ellelange files.
op stap met de Douma's |
yoyoyo! |
Annelies stuck in traffic! |
Het plan was om vanuit Bogor verder te reizen per bus naar Bandung. Maar gezien het suikerfeest bijna begint is alles zo druk dat we worden gewaarschuwd voor ellelange files.
Het
lijkt onmogelijk om op n stuk van 135 km tien uur in de file te
staan, maar we kennen het verkeer hier inmiddels en we nemen geen
risico's. Dus terug naar Jakarta met de trein en vanuit daar de trein
naar Bandung.
In
Bandung reizen we meteen verder naar een klein dorpje genaamd
Ciwidey. Mocht je van plan zijn met een verouderde reisgids naar
Indonesie te vertrekken dan moet je daar misschien toch nog even over
nadenken.
Ons
boek is bijna 4 jaar oud en het lijkt wel alsof het over een totaal
ander werelddeel gaat. Niet alleen de prijzen zijn verviervuldigd,
ook alles wat enigsinds rustig moest zijn is nu een toeristenhel
geworden.
Hille is gek op de Indonesische dames |
Invitation in Ciwidey, with a huge family |
a very beautiful candy store in Ciwidey |
Gelukkig
weten wij daar wel een beetje aan te ontsnappen en we vermaken ons
prima. We lopen wat in de omgeving en genieten, tussen de passerende
motors door van de natuur,de rijstvelden en de theeplantages.
We
willen met de trein door naar Yogjakarta, maar deze is behoorlijk
volgeboekt vanwege het suikerfeest. We moeten 1 dag extra wachten. De
luitjes van het hotel helpen ons gelukkig met boeken en de betaling,
zodat we de vier resterende plaatsen voor de zaterdagtrein kunnen
boeken.
The crater at Sawah putih |
picknick next to the tea plantation |
Sawah putih Crater near Ciwidey |
hiking near Ciwidey |
Tea plantations, Ciwidey |
Tea plantations Ciwidey |
bus to the crater, Ciwidey |
Tea plantations, Ciwidey |
Het is echt gekkenhuis nu, want alle Indonesiers hebben 1 week vakantie. Het suikerfeest was afgelopen weekend en het is overal super druk. Behalve in Bandung, het lijk wel uitgesorven! Iedereen is natuurlijk naar familie...
Wieger slaat n deukie in de muur |
Bandung bestickeren |
Aangekomen in Yogjakarta begint de zoektocht naar een hotel. Echt alles zit vol! Niet te geloven. We vinden uiteindelijk iets betaalbaars. Alsnog belachelijk duur voor wat je krijgt, maar er gelden nu dan ook dubbele prijzen! Gelukkig maken de jongens van het hotel weer een hoop goed. We kunnen lekker op ons terrasje zitten en klaverjassen iedere avond, wat reuze gezellig is.
Ons terrasje in Yogja |
Mom and dad having lunch |
Gezellig in de trein / cozy in the train |
And we are happy we are not in traffic... |
Beetje overbelicht aan de linker kant.. |
street art in Yogjakarta |
street art inYogjakarta |
statue in Yogjakarta |
More street art in Yogjakarta |
more street art in Yogjakarta |
no cars? |
street art in yogjakarta |
Yogjakarta is echt een hele fijne stad. Het is nu wel gekkenhuis met hordes toeristen, maar je hebt hier zoveel kleine steegjes en straatjes dat je ook makkelijk aan de drukte kan ontsnappen. We hebben deze keer wel een tour geboekt, gezien de treinen naar het oosten nu al voor dagen volgeboekt zijn. Een tour naar de Bromo vulkaan en dan de volgende dag door naar Bali. Van Yogja naar Bromo is 13 uur in de bus...en wat voor een! Shit, we hebben nog nooit zulk slecht vervoer gehad, wat missen wij onze fietsen opeens!
Hille
en Annelies zitten helemaal krap en zien wat af! We komen
uiteindelijk rond half 11 savonds aan in ons hotel. Die nacht moeten
we er alweer om 3 uur uit om naar de vulkaan te gaan. Weinig slaap
dus. Gelukkig wel een goed bed en een overheerlijk hete douche die
veel goed maakt.
Dus
wij om 3 uur 's nachts ons bed uit, op naar de mooiste vulkaan van
Java...In het donker met de Jeep naar boven, behalve het laatste
stuk, dat moeten we lopen. Flink stijl omhoog. Hille krijgt last van
duizeligheid dus we huren een peerd. Wat er hilarisch uit ziet,
gezien het hele kleine hobbelpeerdjes zijn. Haha.
Eenmal
boven begint het al snel licht te worden, maar helaas ook steeds
mistiger. We zien uiteindelijk geen klap. Helaas pindakaas...wat een
teleurstelling! Naja, dit was pas het uitzichtpunt, nu gaan we de
vulkaan zelf op om in de krater te kijken.
Hier
is het gelukkig helderder, de vulkaan ligt in een heel bizar
maanlandschap. We klimmen naar boven, maar boven aangekomen trekt het
weer dicht. De krater is helemaal in mist gehuld. We zien dus maar
weinig. Naja.. het was een mooie ervaring!
early in the morning, 5 degrees...nice and cold, finally! |
The jeep |
No view, but well, we are happy! |
Bromo scenery |
Annelies on her way up |
'Balancing' on the top |
we can still smile...though we don't see anything |
the famous crater....yeah, well.. |
De
reis vanaf de Bromo vulkaan naar Bali is een stuk relaxter. Gelukkig
maar. We krijgen een 9 persoons busje waar we lekker veel beenruimte
in hebben. De chauffeur is een jolige vent en onze medereizigers zijn
ook vriendelijk. Na een reis vanruim 9 uur zijn we in Lovina, een
plaatsje aan de noordwest kust van Bali. We liggen al snel in bed en
de volgende ochtend worden we wakker in een touristisch badplaatsje
met een tropisch klimaat, rustige straten en een sfeertje waardoor al
je zorgen verdwijnen.
Wij
kopen beide een snorkelset gezien we nog wel even bij de zee blijven
en Hille en Annelies oefenen alvast wat. We gaan de volgende dag
namelijk snorkelen en duiken!
on the boat, going diving and snorkeling |
on the boat, going diving and snorkeling |
Manganjan island, with view over Java volcanos |
getting ready |
OK |
our instructor |
Annelies and Hanna snorkeling |
Annelies |
very OK! |
Het duiken is prachtig, we vonden het wel even spannend natuurlijk, maar er is hier zoveel moois te zien en het water is zo helder dat je van zelf stopt met nadenken. Annelies geniet ook erg van het snorkelen. 'Wat een kleuren heh', geweldig!
Hille
komt al snel weer aan boord. Hij vind het erg mooi maar krijgt het
benauwd en wordt duizelig zodra zijn oren onder water komen. Dat is
jammer. Gelukkig geniet hij alsnog van het bootje varen! En nu kan
hij mooi foto's maken van ons..
Vanochtend
hebben we dolfijnen gekeken. Wat een mooie beesten! Het is wel een
beetje een toeristencircus, maar toch wel erg leuk. Zodra er een
dolfijn ook maar 5 cm boven water komt scheuren alle boten er op af.
Haha. Het lijkt wel een dolfijnenjacht! Gelukkig worden er alleen
maar foto's geschoten.
Morgen doen we nog een tour hier in de vallei. Hotsprings, tempels. En een zogenaamd apenbos, oftewel wat bomen langs de weg waar apen inzitten...haha. Als het maar verkoopt, dat is hier wel belangrijk. Iedereen verkoopt wat en alle verkopers achtervolgen je hier. Gelukkig heeft Wieger een dealtje gemaakt met de praatjes makende sjacheraar. hij een tattoo , wij korting op de tour. De tattoo is gezet en meneer is tevreden! anna is morgen ook nog eens jarig dus dubbel feest.
Dinsdag
naar Sanur, nog 2 dagen in een resort en dan vliegen Hille en
Annelies weer naar Nederland.
We
hebben trouwens besloten onze fietsen in Jakarta te laten. Het is al
zo'n gedoe met rondreizen, en dan moeten we ook nog die fietsen mee
kunnen nemen op de bus en de trein... Dus na Bali trekken ik en
Wieger nog 1,5 maand verder als heuse backpakkers. We zullen proberen
ook met de rugzak wat spannende dingen mee te maken, om onze trouwe
lezers niet teleur te stellen, haha.
We
hebben nog geen flauw idee naar welke eilanden we verder trekken, dus
als iemand nog tips heeft dan horen wij dat graag!
Tot
de volgende keer maar weer!
English
Indonesia, country of...
Hello
Mister!...fotofotofoto Mister!!... Nasi Goreng and Sate, yummie!!
Sumatra,
from Dumai to Bakahuni
They
warned us, many did. The roads are very bad, the traffic is the worst
and all the jungle has been replaced by palm oil plantations. Sumatra
is not Walhalla for cyclists, at least not the part we cycled. The
roads are ok though and all tarmac, there are some bad parts, but
overall its not so bad as we expected it to be. They traffic however
IS the worst we have encountered so far. Though the competition with
China is tough.
And
there is so much traffic, it's hard t imagine how this country is
going to function in a couple of years. The roads are very narrow and
there is no shoulder at all. Trucks pass each other high speed and as
a cyclist you have to be careful not to get squashed in between. And
on top of it all the vehicles in Indonesia are polluting monsters,
only in Iran we encountered so many black clouds and gas fumes coming
out of their metal asses.
Other
parts of Sumatra might be
very remote, natural and quiet, but the part we cycled is not. It has
been demolished by the palm oil, gas and rubber industries. So apart
from some monkeys and a lot of dead snakes we didn't encounter any
wildlife.
We
where, once again, in a bit of a rush, so we cycled a lot, long days
and a many kilometers as possible. Which was a challenge, because the
landscape exists of many steep hills, and once again the heat was
devastating.
The
very good thing about Sumatra however are the people. Everybody is so
welcoming and friendly! And the food is great!
Do
you remember Leo? The English cyclists we met in reckonistan and
later again in China?! Well, he was already in Bali when we arrived
in Sumatra. Probably sitting on the beach all day drinking
coconutjuice and eating gadogado. But on his way to Bali he met a
girl named Shinta. Shinta's family lives in Lirik, a small village on
Sumatra. And when Leo passed this small town it was nearly dark.
Shinta's mom felt sorry for the lonely cyclist and invited him for
diner and a sleeping place. Leo stayed for 4 days with the family and
at the time of writing he is traveling in Sumatra together with
Shinta on a motorbike. Cool eej!
So when we passed Lirik we stopped to meet Shinta and her family and we took a rest from cycling for the afternoon. This was a good idea, because after this village the road gets more and more hilly and steep!
So when we passed Lirik we stopped to meet Shinta and her family and we took a rest from cycling for the afternoon. This was a good idea, because after this village the road gets more and more hilly and steep!
Indonesians
are very, very fond of making foto's. I reckon
there must be tons of foto's of us with strangers on facebook by now.
Once there where even 2 schoolboys who followed me by motorbike to
ask for an autograph.
Unfortunately I had to disappoint them, it was going steep uphill
again, so continuing was the only option.
Indonesia
is Islamic, it has the worlds biggest moslim population.
Especially Sumatra and Java are Islamic and off course we managed to
enter the country on the day that Ramadan started! We where worried
about this, but fortunately it was not so bad. Since there are so
many trucks, there are also many restaurants and cafe's. An advantage
of the busy roads...
When
we cycle through the village we notice all the churches. We didn't
expect so many! Apparently there are many missionaries working to
convert people to Christianity. Off course you get a nice reward if
you convert!
Well,
we also see some failed attempts, a good cause for some nice
pictures?!
We
started our trip in the
harbor of Dumai and cycled via pekanbaru and Jambi to palembang. In
palembang we take some rest. We wander around, go on some foto's with
strangers and when we walk on the marked everywhere we go we hear
'hello mister' through the speakers of salesmen.
There
are many tattooists on the streets of palembang, oh so dirty! They
try to sell us some tattoos but we turn their offers down. One skin
infection in Vietnam was more then enough!
We
tried to take a train from this city, but we failed. Wieger went to
the train station to arrange everything, they ensured him taking the
bikes was no problem and showed him where to get tickets. In
Indonesia you can get tickets in the Indomaret, this is the local
supermarket.
When
we arrive at the station the next morning however they politely ask
us to take our bikes outside and leave them at the guarded parking.
Uhm...yeah,
this is everything we have, we kinda need to take it with us....
Oh,
but thats not possible mister, train not take bike.
This
makes us very cranky! In Thailand everything went so easy, we still
need to get used to the fact that in Indonesia things don't go so
easy at all.
When
they tell us we can not get a refund because then we should have
canceled half an hour in advance 9after 45 minutes of discussion.. we
loose our patience a bit.
Somehow
it works though. We get our money and after an hour of bullsh*t we
are back on the dangerous roads of Sumatra.
Very
creative they are! This homemade cabriolet passed
us in a small village after palembang. The good side of
corruption...no yearly check up on your car and no strict rules!
About
55 km after palembang we
decide to stop cycling and hitch a ride to the ferry to Java. We have
totally had it with the busy traffic and pollution. We stop at a
truckers restaurant and ask around. Sap can take us for free, he and
his companion are driving to Bandung, Java.
So
we put everything in the back an hoppa, there we go!! Well, we could
probably cycle faster, but at least we are more safe. Besides Sap
drives all day and all night. It looks like he never sleeps!
Sap
convinces us to drive with him to Jakarta. We reckon cycling into a
big and dirty city is not so nice, so we stay in the truck.
We
shouldn't have done that though. Somehow it took forever to get to
Jakarta!
First
he had to drop off his load. After we had to wait on the industrial
area for 7 hours, we are not really sure why. But we didn't have a
clue where to go, so we stayed put.
When
we finally continued and entered the ring road of Jakarta we stopped
again. We called a friend to translate, apparently it was to busy, so
we had to wait for an hour.
Ok.
No problem!
So
at one o'clock in the night we continued. Finally some progress!
Until we hit a traffic jam. For 3 hours we where stuck in traffic.
Unbelievable! What a city. At 5 am Sap dropped us of, at the wrong
junction. We still had to cycle 15 km to our destination! Thank god
that we have gps now, otherwise we would never have found our way!
When
we arrive at our friends place
Natalia,
our friend who we met in Kuala Lumpur is standing outside. We HAVE
ARRIVED!!
What
a nice feeling! Totally finished off course, but happy. And the place
is awesome. It's called Taring Babi, 'wild pig'. The house is rented
by guys from Marjinal, an Indonesian punk band thats also really
popular under non punks. Because they adress social issues and speak
out. They house is open to anyone who needs a place. Some kids live
there and learn how to make screenprints, how to do woodcarving, they
play music and assist with preparing and cleaning for all the
activities. This is how they learn.
5
days to go and then Hille and Annelies, the parents of Wieger will
arrive in Jakarta. Enough time to rest and plan! We are having a
great time in Jakarta! We meet so many nice people and so many punks,
we can hardly believe it!
Besides
Taring Babi we also visit a place called Masberto. At Masberto they
have a piercing and tattoo studio, a Distro, a bar and a stage. Again
everybody is really nice. We drink all night long.
We
get some music and some tshirts and push hard to pay, and off course
Wieger makes 2 new tattoos! When his parents arrive we already feel
at home!
Friday
the second of August they finally arrive at the airport of Jakarta.
After 1 year and 5 months of only emailing and skype we finally see
each other real life again.
We
take a taxi to their very luxurious hotel, the building itself lacks
every bit of beauty or elegance. But the facilities are very good. So
when Mom and Dad get some rest the children play in the swimming
pool, get some exercise in the gym and go to the sauna. Relaxed!
Its
a bad idea however to get any sort of service in this hotel, because
the prices are over the top. When Hille want to use internet in the
evening they charge him 4 euro's per hour... Whaaat? Yes thats
include service and tax explains the nice lady behind the desk...
We
still wonder what kind of service that might be..hehe
We
really liked Jakarta when we where hanging out with friends, but now
we are real tourists we are really starting to hate this busy and
smelly city. So time to leave! On our way out of the city we visit
Taring Babi with Wiegers parents. They love it, all the people are so
friendly. Hille would really like a tshirt, but they dont have XL, no
problem! Then we just print one of his own tshirts. It's the best
souvenir ever!
Our
first destination after Jakarta is Bogor. We visit a huge botanical
garden thats created by the Dutch colonialists. Bogor is just as awe
full as Jakarta, dirty, smoggy and busy. But the garden is worth the
visit, especially since Wiegers mom loves flowers, gardens and
everything to do with plants. The garden is almost like the jungle at
some places and we see loads of flying foxes!
We
wanted to travel to Bandung by bus, but it's almost Idul Fitr so the
roads are way too busy. We decide to take the train back to Jakarta
and continue from there by train to Bandung.
The
train is very relaxing, good seats, nice view and cheap.
When
we arrive in Bandung we continue to Ciwidey, because we want to
escape the city as soon as possible.
Even
here it is busy though! Also because the holiday just started, so
many people are visiting their family on the countryside. We visit a
volcano,
it looks very impressing, but it feels like Disneyland...we hike a
bit further, away from the crowds, which is very rewarding. Tourists
are just like caddle, they go to the same spot and don't really move.
We see nice tea plantations
and many monkeys in the few trees that are left.
When
we want to book a train to Jakarta it looks like we have a problem.
It is so busy at the moment that the train is fully booked for 2 days
already. We decide to stay an extra day and book the train for
Saturday
morning. We have the last 4 tickets! Lucky bastards!
The
people from the hotel help us a lot, they pay our train in advance,
because we don't have a credit card. I don't think we would have been
able to arrange this ourselves! Our Indonesian is not THAT good!
If
you are thinking about traveling to Indonesia just after Ramadan
think twice! It is ridiculous how busy it gets when the most
populated island in the world starts traveling. When we arrive in
Yogjakarta in the afternoon we can not find a hotel. Everything is
full, the few rooms left are, off course, priced very very high.
We
move to another hotel district and agree on 2 rooms that are still to
expensive, but well. It's already
dark and we are tired. But again we have a hotel with really nice
staff, very helpful and one of the guys used to live on the streets
with the punks, so we have something to talk about.
Yogja
is a really nice city. There are a shitload of tourists here but
there are many back roads and we rent bikes to explore the city.
We
book a tour this time, to go to the Bromo volcano
and then on to Bali, we dont want to get stuck without a hotel or
train to continue our journey. Wiegers parents only have one week
left, so this would be a waste of time!
From
Yogja to Bromo takes 13 hours by bus. And not just a bus, no, a very
shitty one! It is a terrible journey! Especially
Hille and Annelies have no leg space
at all, and we are all tall. We arrive around 11 in the night and go
to sleep, we
have to wake up at
3 am! Then we go to a viewing point
by jeep to
see the sunrise behind the Bromo volcano.
Unfortunately
it is very foggy and we don't see anything! What a disappointment.
When we get to the volcano itself the sky is more clear, the
landscape
is beautiful, it looks like a moon landscape.
When we arrive at the crater however, the only thing we see is fog,
fog and fog. Pfff,
this is a shame!
Luckily
the next part
of our journey is much better. From Bromo to Bali we travel by
minibus and we have loads of space
for our legs. Our driver is very funny and we can enjoys more. After
9 hours we arrive in Lovina. This is a town on the north west coast
of Bali.
When
we wake up the
next morning we find ourselves in a very relaxing town, where the sun
always shines and live goes by very slow.
The
next morning we buy some snorkeling gear, because we will stay around
beaches and nice coral for some time. Hille and Annelies practice
a bit, because the next day we will go snorkeling and diving and they
never did this before!
The
diving is awesome! So many fish and beautiful coral. We go to deep,
25 meters, and we don's even
notice it. The visibility is great!
Annelies
also really enjoys the snorkeling, 'wow, what an amazing colors! I
love it'. Hille comes back to the boat fast. He gets dizzy and short
of breath. Well he says, I enjoyed what I saw! And luckily he enjoys
the boat trip! Besides,
now he can make foto's of us in the water.
This
morning we went dolphin
watching. What an amazing animals. It's a bit of a tourist circus,
but also fun to do. And the sunrise I magnificent. Whenever a dolphin
decides to show even only 5 cm of his back all the boats go racing
after it. Haha, it is more like dolphin
hunting! With the difference that here they only shoot with a camera!
Tomorrow
we go on a tour in the area. Hotsprings,
temples.
And a so called monkey forest. Which is probably
some trees along the road with monkeys in it. Well, it sells...
And
selling they like here. You can not leave your hotel and there are
salesmen everywhere, trying to sell you crap.Luckily we also have something for sale. Wieger made a deal with the hostler, discount for a tattoo! You happy we happy, special deal for special family... And tomorrow it's Anna's birthday, so a extra special day!
Tuesday
we will go to Sanur where we will spent
2 days in a resort all together! And Thursday Hille and Annelies
already fly home again..time goes so fast. To fast.
We
decided to leave our bikes in Jakarta, to much hassle with all the
different modes of transport. So we will be traveling in Indonesia
like real backpackers...haha. Hope you're not too disappointed! We
will do our best to get mixed in wild adventures so you have
something to read!
See
ya! Greetz the Bikepunx
Hier kan je reageren!
BeantwoordenVerwijderenLeuk om weer wat van jullie te lezen. Ik heb zelf ook nog in Bali (en Lombok) gefietst.
BeantwoordenVerwijderengr
Bart
Daq allemaal.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat jullie zo genieten. Laten jullie de fietsen daar of moeten jullie nog weer terug om ze op te halen.
Wij horen van het thuisfront de verhalen wel en de foto's komen zeker voorbij.
Geweldige verhalen weer en gezellig zo met Annelies en Hille. Nou geniet van het backpacken.
BeantwoordenVerwijderen