Indonesia, Sumatra, Java and Bali

FOR ENGLISH, SEE BELOW THE DUTCH TEXT....FOR THE FOTO'S...SEE IN THE DUTCH TEXT


Indonesie, het land van...

Hello mister!!...fotofotofoto!! en Nasi Goreng met sate, jummy

carnivale

Sumatra, van Dumai naar Bakahuni

We waren al gewaarschuwd voor Sumatra, de wegen zouden erg slecht zijn en het verkeer totale chaos. Gelukkig vielen de wegen mee, op een aantal slechte stukken na bestaat de route van Dumai naar Bakahuni uit redelijke asfalt wegen.

Het verkeer daarentegen viel niet mee. Als je het ons vraagt is Indonesie tot nu toe het minst geschikte land om te fietsen. Dan hebben we het wel voornamelijk over Sumatra en over het westen van Java.

Het verkeer is hier de afgelopen jaren zo rap toegenomen dat de wegen er totaal niet op berekend zijn. Er is geen vluchtstrook of uitwijk ruimte, de rij stijl die ze hanteren lijkt verdacht veel op die van de Chinezen en de voertuigen zijn vervuildender dan in Iran. 

would you feel safe?

Hello mister!

 

Andere delen van Sumatra zijn misschien erg mooi, maar het gedeelte wat wij hebben gefietst is totaal verkracht door de palmolie en rubber industrie. Op een handjevol apen en heel veel dooie slangen na zijn we dan ook niet veel wildlife tegen gekomen.

We hebben behoorlijk doorgetrapt, en dit was nog een uitdaging op de korte maar verdomd stijle heuvels. Op dit gigantische eiland maakt de bevolking gelukkig veel goed. We werden overal ontzettend hartelijk ontvangen en het eten is hier heerlijk. 

volgestampt! full!

hello mister!

 

family in Lirik

Herinneren jullie je Leo nog? De Engelse mafkees die we in Oezbekistan hebben ontmoet en later in China nog meerdere malen zijn tegengekomen?! Nou, die is flink doorgefietst, dus toen wij op Sumatra aan het fietsen waren zat hij al met zn luie reet op Bali aan de cocosnoten. Maar hij heeft op Sumatra wel een leuke meid ontmoet. Toen Leo door het kleine dorpje Lirik heen fietste werd het al donker. De moeder van Shinta vond het toch wel sneu, zo'n jonge man helemaal eenzaam en alleen. Dus Leo werdt uitgenodigd voor een maaltijd en een slaapplek.

Nou zag Leo de oudste dochter van het gezin wel zitten, dus hij bleef een aantal dagen. Op het moment van schrijven (ruim 1 maand nadat wij op Sumatra aan het zwoegen waren is Leo weer herenigd met Shinta en zijn ze samen aan het reizen op de brommer.

Goed, wij waren ook van harte welkom bij het gezin en hier waren wij erg blij mee. Even lekker rusten, wassen en overheerlijk eten.

fotofotofotofotofotofotofoto!

Iedere dag minimaal 25 keer op de foto, dat hoort er bij. Het overkwam Anna zelfs dat 2 schooljongens haar op de brommer achterna kwamen om een handtekening te vragen! Dat maak je ook niet overal mee! Helaas ging het net flink stijl omhoog en moest zij ze teleurstellen.

the church didn't really succeed here..

Indonesie is een Islamitisch land en heeft de grootste moslimbevolking ter wereld. Vooral Sumatra en Java zijn erg Islamitisch en wij komen uiteraard precies binnen op de dag dat Ramadan begint. Gelukkig zijn er genoeg eetgelegenheden geopend. De talloze vrachtwagenchauffeurs moeten natuurlijk ook eten! Een voordeel van de drukte zullen we maar zeggen. Het valt ons wel op dat er veel kerken zijn, veel dorpen hebben 2 tot 3 kerken, vaak nieuwe gebouwen. Er zijn veel missionarissen hier, die mensen willen bekeren tot het Christendom. Hier krijgen ze dan natuurlijk een mooie beloning voor...

We komen ook wat mislukte pogingen tegen, wat er gebeurd is weten we niet, misschien een gierige missionaris, of een gulle imam...wie zal het zeggen.

We zijn vanuit de haven van Dumai via pekanbaru en Jambi naar palembang gefietst.

In palembang blijven we een dagje rusten, we lopen wat rond, worden op de markt over de luidsprekers achternageroepen en gaan nog een tiental keer op de foto met vreemden. Er zijn hier veel straat tattooeurs, niet erg hygienisch, maar wel lekker goedkoop. Ze proberen ons wat tattoos aan te smeren maar we passen beleefd. 1 huidinfectie in Vietnam was wel weer genoeg. In palembang hebben we getracht een trein te nemen, dit feest ging helaas niet door. Wieger heeft alles mooi 1 dag van te voren geregeld. Kaartjes gekocht en drie dubbel gecheckt of de fietsen ook mee konden op de trein. Yes, no problem, gratis! Nou, mooi!!

Maar als wij de volgende ochtend op het station aankomen wordt ons vriendelijk verzocht onze fietsen bij de bewaakte stalling achter te laten. Uh..nee, dit is alles wat we hebben, dat moet mee op de trein....

No mister, that is not possible...Nu bleek dat er al tijden geen goederenwagon meer is op dit traject. Onze fietsen kunnen dus niet mee op de trein.

Hier worden we wel een beetje chagrijnig van! Als ze ons dan ook nog eens doodleuk vertellen dat we geen restitutie kunnen krijgen omdat we dan een half uur voor vertrek aanwezig hadden moeten zijn (wat we ook waren.. dan schiet ik een beetje uit mn slof.

Gelukkig komt alles uiteindelijk goed en na een uur gehannes bevinden wij ons weer op levensgevaarlijk terrein.

tattoo tattoo, infection guaranteed!

Ze zijn hier wel erg creatief! Deze zelf gemaakte cabriolet kwamen we tegen in een klein dorpje. Het is maar goed dat Indonesie zo corrupt is als de neten, want een apktje kan je wel vergeten...

cabrioletje!

zo'n 55 km na palembang besluiten we te stoppen met fietsen en verder te liften. We hebben het echt helemaal gehad met alle uitlaatgassen, afsnijpraktijken en ander mal weggedrag. We stoppen bij een restaurantje en informeren naar de bestemming van de truckers. Sap en zijn maat rijden naar Bandung op Java. We mogen gratis mee naar de boot.

De fietsen en tassen achter in de vrachtwagen en brullen maar! Nouja...brullen...we kunnen ongeveer net zo snel fietsen, maar goed, we zitten in ieder geval een stuk veiliger!

Sap, our driver!

Sap overtuigd ons ervan dat we met hem mee moeten rijden tot aan Jakarta, want zo'n drukke vieze stad in fietsen das ook niks. Daar heeft hij natuurlijk wel een punt en we blijven ook na de oversteek naar Java in de vrachtwagen zitten.

Aan achterafgelul heb je geen reet, maar we moeten toegeven, dit hadden we beter niet kunnen doen! Het bleek dat ze een lading moesten lozen zo'n 65 km voor Jakarta. Even lozen en doorbrullen zou je zeggen! Nou, mooi niet dus!

We hebben ongeveer 7 uur bij de fabriek gewacht, blijkbaar mogen vrachtwagens niet de tolweg op tussen bepaalde tijden. Om tien uur 's avonds rijden we weer verder, maar niet over de tolweg. Wij begrijpen er niets meer van en zijn behoorlijk chagrijnig. Maarja, midden in de nacht op de fiets stappen is ook niks, dus we blijven maar zitten.

Het is middernacht als we de ring van Jakarta oprijden. Dan stoppen we opeens weer, wat nu weer?? We bellen een vriend van ons voor vertaling. Het is Blijkbaar te druk op de weg, dus we rijden om 1 uur weer verder. GDV($*#&&@( …..

Als we verder rijden lijkt het even vlot te gaan, maar dan stuiten we op een file. Na 3 uur file rijden midden in de nacht kan Sap eindelijk het gaspedaal weer gebruiken. Arme man!

Onze vriend in Jakarta heeft aan Sap uitgelegt waar hij ons af moet zetten, dus als hij de afslag voorbij rijd gaan we er vanuit dat dit een goede reden heeft.

Maar als Sap de volgende afslag ook bijna voorbij rijdt hebben we er meer dan genoeg van. STOP!!!!....

Ja, daar sta je dan om 5 uur 's ochtends in Jakarta, na VEERTIG uur in de vrachtwagen voor nog geen driehonderd kilometer. Gelukkig hebben we inmiddels gps...2,5 uur fietsen later vinden we onze bestemming. Natalia, een Chileens/Nederlandse meid die we in Kuala Lumpur hebben ontmoet staat toevallig buiten. WE ZIJN ER!!! ongelooflijk! Wat heerlijk. We blijven in het huis van Marjinal, een punkband die zich inzet voor straatkids en niet alleen punk speelt, maar ook accoustisch. Ze zijn ongelooflijk populair in Indonesie en niet alleen bij de punks! Het huis heet Taring Babi, oftewel wild zwijn.

Taring Babi

Decorated wall at Taring Babi

Drinking coffee at Taring Babi

Taring Babi community! Hello mister!!!!

Nog 5 dagen en dan komen Hille en Annelies (de ouders van Wieger aan in Jakarta. Genoeg tijd dus om even bij te komen. Het is echt hartstikke gezellig in Jakarta. We ontmoeten veel toffe en inspirerende mensen. Zoveel punks hier, echt niet te geloven!

In Taring Babi wonen een aantal jongens die eerder op straat leefden. Ze helpen mee met zeefdrukken, koken, schoonmaken, tattooeren, houtsnedes maken en Tshirts drukken. Door te assisteren leren ze alle ins en outs. Ze zijn hier altijd creatief bezig, is het niet met drukken of tekenen, dan wel met muziek maken.

We gaan ook naar een andere plek, Masberto. Ook hier wonen veel straatpunks. Ze hebben hier een tattoo en piercing studio, een punkdistro, een podium en een bar. We drinken de hele nacht door. Als we wat muziek en tshirts willen kopen moeten we onderhandelen om uberhaupt te mogen betalen. Ze willen ons eigenlijk alles geven. Maar wij willen juist hier spul kopen, zodat we ze ook supporten.

Wieger tattooeerd ook nog 2 lui, en als Hille en Annelies komen voelt het al echt als thuis.

Masberto kingdom

Masberto

Masberto punx

Masberto power

Waaaaahh

grouppicture! smile!

pang nat det!

hello mister, foto?!

tattoo

making patches, by woodcut
printing

The patches

making of the patches at Taring Babi

drinking Jagermeister on our last night at Taring Babi

'

Anna Vs Natalia

Op vrijdag 2 Augustus is het dan eindelijk zover! Na 1 jaar en 5 maanden zien we Hille en Annelies weer in levende lijve. Het is heerlijk om elkaar weer te zien natuurlijk!

Met de taxi naar het hotel, ze hebben een hotel geboekt bij de vlucht en het is een vreselijk luxe ding. Het gebouw zelf heet totaal geen uitstraling, maar de kamer is erg comfortabel en als de ouwelui smiddags even dutten om bij te komen gaan wij lekker aan het zwembad liggen, fitnessen we n uurtje en Wieger gaat nog even in de sauna.

Luxe hoor, zelfs het zwembad heeft warme douches. En dat in een land waar je bij de mensen thuis zelden een douche vindt. Gewoon een bak met koud water en een bakkie, dat is de Indonesische douche.

Je kan hier beter niets eten of drinken, want de er gelden hier Europese prijzen. En als Hille later even op de computer wilt blijkt dat dit omgerekend ongeveer 4 euro per uur kost. En dit terwijl je in een internetcafe nog geen vijftig cent kwijt bent.

zo begroet je je moeder toch niet?

The swimming pool

Sight seeing in Jakarta

the hotel room in Jakarta

sight seeing in Jakarta with the parents

ughe ughe ughe

Na 2 dagen reizen we snel de stad uit. Wij hebben het heerlijk naar onze zin gehad in Jakarta, maar nu we met zn allen de tourist uithangen vinden we het opeens een vreselijke stad. Weg hier!

We bezoeken nog wel even Taring Babi, wat iedereen erg gezellig vindt. Hille wil wel graag een tshirt, maar ze zitten nogal krap.. Dan wordt er gewoon een van Hille zelf bedrukt! Een mooier aandenken is er niet!

inking the wood

printing the Tshirt

Tattaaaa!

Anna and Natalia eating in the local Warung

We gaan eerst naar Bogor, daar is een hele grote botanische tuin, die ooit door ons Nederlanders is aangelegd. Bogor is eigenlijk net zo verschrikkelijk als Jakarta. Wat n drukke en vieze bende! De tuin is gelukkig de moeite waard, veel bijzondere planten en bloemen en sommige delen zijn net jungle. We zien ook nog vliegende honden!

op stap met de Douma's

yoyoyo!

Annelies stuck in traffic!

Het plan was om vanuit Bogor verder te reizen per bus naar Bandung. Maar gezien het suikerfeest bijna begint is alles zo druk dat we worden gewaarschuwd voor ellelange files.

Het lijkt onmogelijk om op n stuk van 135 km tien uur in de file te staan, maar we kennen het verkeer hier inmiddels en we nemen geen risico's. Dus terug naar Jakarta met de trein en vanuit daar de trein naar Bandung.

In Bandung reizen we meteen verder naar een klein dorpje genaamd Ciwidey. Mocht je van plan zijn met een verouderde reisgids naar Indonesie te vertrekken dan moet je daar misschien toch nog even over nadenken.

Ons boek is bijna 4 jaar oud en het lijkt wel alsof het over een totaal ander werelddeel gaat. Niet alleen de prijzen zijn verviervuldigd, ook alles wat enigsinds rustig moest zijn is nu een toeristenhel geworden. 

Hille is gek op de Indonesische dames

Invitation in Ciwidey, with a huge family

a very beautiful candy store in Ciwidey

Gelukkig weten wij daar wel een beetje aan te ontsnappen en we vermaken ons prima. We lopen wat in de omgeving en genieten, tussen de passerende motors door van de natuur,de rijstvelden en de theeplantages.

We willen met de trein door naar Yogjakarta, maar deze is behoorlijk volgeboekt vanwege het suikerfeest. We moeten 1 dag extra wachten. De luitjes van het hotel helpen ons gelukkig met boeken en de betaling, zodat we de vier resterende plaatsen voor de zaterdagtrein kunnen boeken.

The crater at Sawah putih

picknick next to the tea plantation

Sawah putih Crater near Ciwidey

hiking near Ciwidey

Tea plantations, Ciwidey

Tea plantations Ciwidey

bus to the crater, Ciwidey

Tea plantations, Ciwidey

Het is echt gekkenhuis nu, want alle Indonesiers hebben 1 week vakantie. Het suikerfeest was afgelopen weekend en het is overal super druk. Behalve in Bandung, het lijk wel uitgesorven! Iedereen is natuurlijk naar familie...

Wieger slaat n deukie in de muur

Bandung bestickeren

Aangekomen in Yogjakarta begint de zoektocht naar een hotel. Echt alles zit vol! Niet te geloven. We vinden uiteindelijk iets betaalbaars. Alsnog belachelijk duur voor wat je krijgt, maar er gelden nu dan ook dubbele prijzen! Gelukkig maken de jongens van het hotel weer een hoop goed. We kunnen lekker op ons terrasje zitten en klaverjassen iedere avond, wat reuze gezellig is.

Ons terrasje in Yogja

Mom and dad having lunch

Gezellig in de trein / cozy in the train

And we are happy we are not in traffic...

Beetje overbelicht aan de linker kant..

street art in Yogjakarta

street art inYogjakarta

statue in Yogjakarta

More street art in Yogjakarta

more street art in Yogjakarta

no cars?

street art in yogjakarta

Yogjakarta is echt een hele fijne stad. Het is nu wel gekkenhuis met hordes toeristen, maar je hebt hier zoveel kleine steegjes en straatjes dat je ook makkelijk aan de drukte kan ontsnappen. We hebben deze keer wel een tour geboekt, gezien de treinen naar het oosten nu al voor dagen volgeboekt zijn. Een tour naar de Bromo vulkaan en dan de volgende dag door naar Bali. Van Yogja naar Bromo is 13 uur in de bus...en wat voor een! Shit, we hebben nog nooit zulk slecht vervoer gehad, wat missen wij onze fietsen opeens!

Hille en Annelies zitten helemaal krap en zien wat af! We komen uiteindelijk rond half 11 savonds aan in ons hotel. Die nacht moeten we er alweer om 3 uur uit om naar de vulkaan te gaan. Weinig slaap dus. Gelukkig wel een goed bed en een overheerlijk hete douche die veel goed maakt.

Dus wij om 3 uur 's nachts ons bed uit, op naar de mooiste vulkaan van Java...In het donker met de Jeep naar boven, behalve het laatste stuk, dat moeten we lopen. Flink stijl omhoog. Hille krijgt last van duizeligheid dus we huren een peerd. Wat er hilarisch uit ziet, gezien het hele kleine hobbelpeerdjes zijn. Haha.

Eenmal boven begint het al snel licht te worden, maar helaas ook steeds mistiger. We zien uiteindelijk geen klap. Helaas pindakaas...wat een teleurstelling! Naja, dit was pas het uitzichtpunt, nu gaan we de vulkaan zelf op om in de krater te kijken.

Hier is het gelukkig helderder, de vulkaan ligt in een heel bizar maanlandschap. We klimmen naar boven, maar boven aangekomen trekt het weer dicht. De krater is helemaal in mist gehuld. We zien dus maar weinig. Naja.. het was een mooie ervaring!

early in the morning, 5 degrees...nice and cold, finally!

The jeep

No view, but well, we are happy!

Bromo scenery

Annelies on her way up

'Balancing' on the top

we can still smile...though we don't see anything

the famous crater....yeah, well..

De reis vanaf de Bromo vulkaan naar Bali is een stuk relaxter. Gelukkig maar. We krijgen een 9 persoons busje waar we lekker veel beenruimte in hebben. De chauffeur is een jolige vent en onze medereizigers zijn ook vriendelijk. Na een reis vanruim 9 uur zijn we in Lovina, een plaatsje aan de noordwest kust van Bali. We liggen al snel in bed en de volgende ochtend worden we wakker in een touristisch badplaatsje met een tropisch klimaat, rustige straten en een sfeertje waardoor al je zorgen verdwijnen.

Wij kopen beide een snorkelset gezien we nog wel even bij de zee blijven en Hille en Annelies oefenen alvast wat. We gaan de volgende dag namelijk snorkelen en duiken!

on the boat, going diving and snorkeling

on the boat, going diving and snorkeling

Manganjan island, with view over Java volcanos

getting ready

OK

our instructor

Annelies and Hanna snorkeling

Annelies

very OK!

Het duiken is prachtig, we vonden het wel even spannend natuurlijk, maar er is hier zoveel moois te zien en het water is zo helder dat je van zelf stopt met nadenken. Annelies geniet ook erg van het snorkelen. 'Wat een kleuren heh', geweldig!

Hille komt al snel weer aan boord. Hij vind het erg mooi maar krijgt het benauwd en wordt duizelig zodra zijn oren onder water komen. Dat is jammer. Gelukkig geniet hij alsnog van het bootje varen! En nu kan hij mooi foto's maken van ons..

Vanochtend hebben we dolfijnen gekeken. Wat een mooie beesten! Het is wel een beetje een toeristencircus, maar toch wel erg leuk. Zodra er een dolfijn ook maar 5 cm boven water komt scheuren alle boten er op af. Haha. Het lijkt wel een dolfijnenjacht! Gelukkig worden er alleen maar foto's geschoten.

Daar heb je Skippy!

Sunrise

Boatje voarn...potje bier d'rbie

Morgen doen we nog een tour hier in de vallei. Hotsprings, tempels. En een zogenaamd apenbos, oftewel wat bomen langs de weg waar apen inzitten...haha. Als het maar verkoopt, dat is hier wel belangrijk. Iedereen verkoopt wat en alle verkopers achtervolgen je hier. Gelukkig heeft Wieger een dealtje gemaakt met de praatjes makende sjacheraar. hij een tattoo , wij korting op de tour. De tattoo is gezet en meneer is tevreden! anna is morgen ook nog eens jarig dus dubbel feest.

Dinsdag naar Sanur, nog 2 dagen in een resort en dan vliegen Hille en Annelies weer naar Nederland.

We hebben trouwens besloten onze fietsen in Jakarta te laten. Het is al zo'n gedoe met rondreizen, en dan moeten we ook nog die fietsen mee kunnen nemen op de bus en de trein... Dus na Bali trekken ik en Wieger nog 1,5 maand verder als heuse backpakkers. We zullen proberen ook met de rugzak wat spannende dingen mee te maken, om onze trouwe lezers niet teleur te stellen, haha.

We hebben nog geen flauw idee naar welke eilanden we verder trekken, dus als iemand nog tips heeft dan horen wij dat graag!

Tot de volgende keer maar weer!

English

 
Indonesia, country of...

Hello Mister!...fotofotofoto Mister!!... Nasi Goreng and Sate, yummie!!

Sumatra, from Dumai to Bakahuni

They warned us, many did. The roads are very bad, the traffic is the worst and all the jungle has been replaced by palm oil plantations. Sumatra is not Walhalla for cyclists, at least not the part we cycled. The roads are ok though and all tarmac, there are some bad parts, but overall its not so bad as we expected it to be. They traffic however IS the worst we have encountered so far. Though the competition with China is tough.

And there is so much traffic, it's hard t imagine how this country is going to function in a couple of years. The roads are very narrow and there is no shoulder at all. Trucks pass each other high speed and as a cyclist you have to be careful not to get squashed in between. And on top of it all the vehicles in Indonesia are polluting monsters, only in Iran we encountered so many black clouds and gas fumes coming out of their metal asses.

Other parts of Sumatra might be very remote, natural and quiet, but the part we cycled is not. It has been demolished by the palm oil, gas and rubber industries. So apart from some monkeys and a lot of dead snakes we didn't encounter any wildlife.

We where, once again, in a bit of a rush, so we cycled a lot, long days and a many kilometers as possible. Which was a challenge, because the landscape exists of many steep hills, and once again the heat was devastating.

The very good thing about Sumatra however are the people. Everybody is so welcoming and friendly! And the food is great!

Do you remember Leo? The English cyclists we met in reckonistan and later again in China?! Well, he was already in Bali when we arrived in Sumatra. Probably sitting on the beach all day drinking coconutjuice and eating gadogado. But on his way to Bali he met a girl named Shinta. Shinta's family lives in Lirik, a small village on Sumatra. And when Leo passed this small town it was nearly dark. Shinta's mom felt sorry for the lonely cyclist and invited him for diner and a sleeping place. Leo stayed for 4 days with the family and at the time of writing he is traveling in Sumatra together with Shinta on a motorbike. Cool eej!
So when we passed Lirik we stopped to meet Shinta and her family and we took a rest from cycling for the afternoon. This was a good idea, because after this village the road gets more and more hilly and steep!

Indonesians are very, very fond of making foto's. I reckon there must be tons of foto's of us with strangers on facebook by now. Once there where even 2 schoolboys who followed me by motorbike to ask for an autograph. Unfortunately I had to disappoint them, it was going steep uphill again, so continuing was the only option.

Indonesia is Islamic, it has the worlds biggest moslim population. Especially Sumatra and Java are Islamic and off course we managed to enter the country on the day that Ramadan started! We where worried about this, but fortunately it was not so bad. Since there are so many trucks, there are also many restaurants and cafe's. An advantage of the busy roads...

When we cycle through the village we notice all the churches. We didn't expect so many! Apparently there are many missionaries working to convert people to Christianity. Off course you get a nice reward if you convert!

Well, we also see some failed attempts, a good cause for some nice pictures?!

We started our trip in the harbor of Dumai and cycled via pekanbaru and Jambi to palembang. In palembang we take some rest. We wander around, go on some foto's with strangers and when we walk on the marked everywhere we go we hear 'hello mister' through the speakers of salesmen.

There are many tattooists on the streets of palembang, oh so dirty! They try to sell us some tattoos but we turn their offers down. One skin infection in Vietnam was more then enough!

We tried to take a train from this city, but we failed. Wieger went to the train station to arrange everything, they ensured him taking the bikes was no problem and showed him where to get tickets. In Indonesia you can get tickets in the Indomaret, this is the local supermarket.

When we arrive at the station the next morning however they politely ask us to take our bikes outside and leave them at the guarded parking.

Uhm...yeah, this is everything we have, we kinda need to take it with us....

Oh, but thats not possible mister, train not take bike.

This makes us very cranky! In Thailand everything went so easy, we still need to get used to the fact that in Indonesia things don't go so easy at all.

When they tell us we can not get a refund because then we should have canceled half an hour in advance 9after 45 minutes of discussion.. we loose our patience a bit.

Somehow it works though. We get our money and after an hour of bullsh*t we are back on the dangerous roads of Sumatra.

Very creative they are! This homemade cabriolet passed us in a small village after palembang. The good side of corruption...no yearly check up on your car and no strict rules!

About 55 km after palembang we decide to stop cycling and hitch a ride to the ferry to Java. We have totally had it with the busy traffic and pollution. We stop at a truckers restaurant and ask around. Sap can take us for free, he and his companion are driving to Bandung, Java.

So we put everything in the back an hoppa, there we go!! Well, we could probably cycle faster, but at least we are more safe. Besides Sap drives all day and all night. It looks like he never sleeps!

Sap convinces us to drive with him to Jakarta. We reckon cycling into a big and dirty city is not so nice, so we stay in the truck.

We shouldn't have done that though. Somehow it took forever to get to Jakarta!

First he had to drop off his load. After we had to wait on the industrial area for 7 hours, we are not really sure why. But we didn't have a clue where to go, so we stayed put.

When we finally continued and entered the ring road of Jakarta we stopped again. We called a friend to translate, apparently it was to busy, so we had to wait for an hour.

Ok. No problem!

So at one o'clock in the night we continued. Finally some progress! Until we hit a traffic jam. For 3 hours we where stuck in traffic. Unbelievable! What a city. At 5 am Sap dropped us of, at the wrong junction. We still had to cycle 15 km to our destination! Thank god that we have gps now, otherwise we would never have found our way!

When we arrive at our friends place

Natalia, our friend who we met in Kuala Lumpur is standing outside. We HAVE ARRIVED!!

What a nice feeling! Totally finished off course, but happy. And the place is awesome. It's called Taring Babi, 'wild pig'. The house is rented by guys from Marjinal, an Indonesian punk band thats also really popular under non punks. Because they adress social issues and speak out. They house is open to anyone who needs a place. Some kids live there and learn how to make screenprints, how to do woodcarving, they play music and assist with preparing and cleaning for all the activities. This is how they learn.

5 days to go and then Hille and Annelies, the parents of Wieger will arrive in Jakarta. Enough time to rest and plan! We are having a great time in Jakarta! We meet so many nice people and so many punks, we can hardly believe it!

Besides Taring Babi we also visit a place called Masberto. At Masberto they have a piercing and tattoo studio, a Distro, a bar and a stage. Again everybody is really nice. We drink all night long.

We get some music and some tshirts and push hard to pay, and off course Wieger makes 2 new tattoos! When his parents arrive we already feel at home!

Friday the second of August they finally arrive at the airport of Jakarta. After 1 year and 5 months of only emailing and skype we finally see each other real life again.

We take a taxi to their very luxurious hotel, the building itself lacks every bit of beauty or elegance. But the facilities are very good. So when Mom and Dad get some rest the children play in the swimming pool, get some exercise in the gym and go to the sauna. Relaxed!

Its a bad idea however to get any sort of service in this hotel, because the prices are over the top. When Hille want to use internet in the evening they charge him 4 euro's per hour... Whaaat? Yes thats include service and tax explains the nice lady behind the desk...

We still wonder what kind of service that might be..hehe

We really liked Jakarta when we where hanging out with friends, but now we are real tourists we are really starting to hate this busy and smelly city. So time to leave! On our way out of the city we visit Taring Babi with Wiegers parents. They love it, all the people are so friendly. Hille would really like a tshirt, but they dont have XL, no problem! Then we just print one of his own tshirts. It's the best souvenir ever!

Our first destination after Jakarta is Bogor. We visit a huge botanical garden thats created by the Dutch colonialists. Bogor is just as awe full as Jakarta, dirty, smoggy and busy. But the garden is worth the visit, especially since Wiegers mom loves flowers, gardens and everything to do with plants. The garden is almost like the jungle at some places and we see loads of flying foxes!

We wanted to travel to Bandung by bus, but it's almost Idul Fitr so the roads are way too busy. We decide to take the train back to Jakarta and continue from there by train to Bandung.

The train is very relaxing, good seats, nice view and cheap.

When we arrive in Bandung we continue to Ciwidey, because we want to escape the city as soon as possible.

Even here it is busy though! Also because the holiday just started, so many people are visiting their family on the countryside. We visit a volcano, it looks very impressing, but it feels like Disneyland...we hike a bit further, away from the crowds, which is very rewarding. Tourists are just like caddle, they go to the same spot and don't really move. We see nice tea plantations and many monkeys in the few trees that are left.

When we want to book a train to Jakarta it looks like we have a problem. It is so busy at the moment that the train is fully booked for 2 days already. We decide to stay an extra day and book the train for Saturday morning. We have the last 4 tickets! Lucky bastards!

The people from the hotel help us a lot, they pay our train in advance, because we don't have a credit card. I don't think we would have been able to arrange this ourselves! Our Indonesian is not THAT good!

If you are thinking about traveling to Indonesia just after Ramadan think twice! It is ridiculous how busy it gets when the most populated island in the world starts traveling. When we arrive in Yogjakarta in the afternoon we can not find a hotel. Everything is full, the few rooms left are, off course, priced very very high.

We move to another hotel district and agree on 2 rooms that are still to expensive, but well. It's already dark and we are tired. But again we have a hotel with really nice staff, very helpful and one of the guys used to live on the streets with the punks, so we have something to talk about.

Yogja is a really nice city. There are a shitload of tourists here but there are many back roads and we rent bikes to explore the city.

We book a tour this time, to go to the Bromo volcano and then on to Bali, we dont want to get stuck without a hotel or train to continue our journey. Wiegers parents only have one week left, so this would be a waste of time!

From Yogja to Bromo takes 13 hours by bus. And not just a bus, no, a very shitty one! It is a terrible journey! Especially Hille and Annelies have no leg space at all, and we are all tall. We arrive around 11 in the night and go to sleep, we have to wake up at 3 am! Then we go to a viewing point by jeep to see the sunrise behind the Bromo volcano.

Unfortunately it is very foggy and we don't see anything! What a disappointment. When we get to the volcano itself the sky is more clear, the landscape is beautiful, it looks like a moon landscape. When we arrive at the crater however, the only thing we see is fog, fog and fog. Pfff, this is a shame!

Luckily the next part of our journey is much better. From Bromo to Bali we travel by minibus and we have loads of space for our legs. Our driver is very funny and we can enjoys more. After 9 hours we arrive in Lovina. This is a town on the north west coast of Bali.

When we wake up the next morning we find ourselves in a very relaxing town, where the sun always shines and live goes by very slow.

The next morning we buy some snorkeling gear, because we will stay around beaches and nice coral for some time. Hille and Annelies practice a bit, because the next day we will go snorkeling and diving and they never did this before!

The diving is awesome! So many fish and beautiful coral. We go to deep, 25 meters, and we don's even notice it. The visibility is great!

Annelies also really enjoys the snorkeling, 'wow, what an amazing colors! I love it'. Hille comes back to the boat fast. He gets dizzy and short of breath. Well he says, I enjoyed what I saw! And luckily he enjoys the boat trip! Besides, now he can make foto's of us in the water.

This morning we went dolphin watching. What an amazing animals. It's a bit of a tourist circus, but also fun to do. And the sunrise I magnificent. Whenever a dolphin decides to show even only 5 cm of his back all the boats go racing after it. Haha, it is more like dolphin hunting! With the difference that here they only shoot with a camera!

Tomorrow we go on a tour in the area. Hotsprings, temples. And a so called monkey forest. Which is probably some trees along the road with monkeys in it. Well, it sells...

And selling they like here. You can not leave your hotel and there are salesmen everywhere, trying to sell you crap.Luckily we also have something for sale. Wieger made a deal with the hostler, discount for a tattoo! You happy we happy, special deal for special family... And tomorrow it's Anna's birthday, so a extra special day! 

Tuesday we will go to Sanur where we will spent 2 days in a resort all together! And Thursday Hille and Annelies already fly home again..time goes so fast. To fast.

We decided to leave our bikes in Jakarta, to much hassle with all the different modes of transport. So we will be traveling in Indonesia like real backpackers...haha. Hope you're not too disappointed! We will do our best to get mixed in wild adventures so you have something to read!

See ya! Greetz the Bikepunx