Dari punk untuk rakyat

--> 

For English see below the Dutch text!! Thanks! 
 

VROEMVROEM TUUUUUTTUUUUT

Waar te beginnen? We hebben zo lang niets van ons laten horen dat we nu teveel te vertellen hebben. Wat een luxe probleem!

We hebben sinds de laatste update veel gedaan en geleerd! Nieuwe mensen leren kennen, oude vrienden weer ontmoet en we hebben weer bezoek gehad!

 

RATbikepunks Chiang Mai

Dumpsterdiving Chiang Mai

De vorige keer dat we schreven waren de wonden in Wiegers handen nog vers, deze helen gelukkig goed! De littekens zijn natuurlijk nog zichtbaar maar hij heeft er niet teveel last van en het fietsen gaat weer prima! Ook tattooeren kan ie, hij heeft inmiddels al 3 tattoos gezet, 2 bij zichzelf en 1 bij mij.

Wiegers musquitoguntattoo

We hebben 1,5 maand in pai doorgebracht, een rustiek dorpje in het noorden van Thailand. Hier hebben we veel gedaan en geleerd op permapai, waar we de vorige keer al over schreven. Het huis staat inmiddels en het dak zit erop. Dit heeft nog wel wat voeten in aarde gehad. Toen het dak af was en de eerste regenbui kwam bleek het namelijk te lekken als een zeef. Niet schuin genoeg....oeioei.

Nu is het lijden van gezichtsverlies nogal een serieuze zaak in de Thaise cultuur. Je kan dus niet zomaar naar de opzichter rennen en hem beschuldigen van slecht werk.

Sterker nog, als je echt volgens de regels wilt spelen zal je dezelfde aannemer in moeten huren om de boel te fiksen.

Nou, dit is gelukkig niet gebeurd, Llly vond dat ze moest laten zien dan als je slecht werk afleverd je simpelweg niet meer ingehuurd wordt door haar. Zo gezegd zo gedaan en een andere crew is met het dak aan de haal gegaan. Zo'n 8 dagen later, een hoop zorgen en behoorlijk wat dollars lichter stond het geheel weer. Deze keer hopelijk wel waterdicht.

Wij hebben ons helaas een beetje moeten terugtrekken van dit geheel, want mijn vader besloot last minute ons met een bezoek te vereren! Maar gelukkig kwam er al snel versterking en toen wij met mijn pa weer terugkeerden naar pai waren er 5 nieuwe vrijwilligers aan het zwoegen op het land.

construction of the house

dakdekkersclubje / roofmakingfanclub

the thai way

 

...

Lilly

Lilly

first time finished, but leaking like hell

permapai, we go hitchhiking to Chiang Mai

Mn pa kwam aan in Chiang Mai, waar Wieger ook in het ziekenhuis heeft gelegen. Dit kwam goed uit, want Wieger moest nog op laatste controle naar de chirug.

Op het vliegveld dachten we even dat het misgegaan was, want geen meneer Krijnen te zien bij de arrivals!!! Na bijna een uur wachten besloten we een navraag te doen. Bleek dat hij bij een andere gate stond, omdat zijn bagage bij de internationale arrivals was aangekomen. Wij stonden bij de nationale, gezien de vlucht waarmee hij zou arriveren er een uit Bangkok was.

Lekker lullig, gezien dit vliegveld maar 2 gates heeft, maar na het eerste biertje in het hotel was dit voorval al snel vergeten.

there he is!! just landed and already drunk

De eerste paar dagen hebben we heerlijk doorgebracht in Chiang Mai. Beetje rondewandeld, wat tempels bezocht, lekker gegeten en natuurlijk op zn tijd een verkoelend biertje gedronken.

Op zaterdag avond had onze vriend Nuy een accoustisch punkconcertje georganiseerd, een Australische punkert wilde graag zijn repetoire laten horen in accoustische vorm.

Na wat vage aanwijzingen van Nuy en een uur lopen hadden we nog steeds geen idee waar het nou moest zijn. De avond ervoor had Nuy het over de Goldies bar, nu was hij eerst in de OD bar....sja..

Na wat heen en weer gebel moesten we bijven waar we waren en 5 minuten later kwamen er 3 punks op brommertjes aangescheurd. Stap maar achterop!!! No Anna you go there, 'daddy' come with me zegt Nuy tegen ons! Haha, dat vond Ad wel mooi natuurlijk.

Het bleek dat het voorverzamelen, het concertje en het doorzakken gewoon op dezelfde locatie plaatsvond, namelijk in de Oldies bar, cafe and garage since '12...

Een leuk klein kroegje. We leerden meteen veel Australiers kennen, super toffe punks uit Melbourne. Nou is Australie nog ver weg voor ons, maar het is heel leuk om alvast wat goeie contacten te hebben in zo'n stad!

Nuy , Wieger and 'Dad'

me and my dad

  

2 dagen later nemen we een bus naar pai, slingerend de bergen door, de natuur in. Ad zoekt een hotelletje uit, zo eentje met bamboo bungalows en tropisch groen. Maar deze bevalt toch niet zo. Ook krijgt hij last van warmte uitslag dus we besluiten dat het toch tijd wordt voor airconditioning.

Hij verkast naar ons vaste 'als we geen zin hebben om in de tent op permapai te slapen' adresje. Taiyai hotel. Een klein hotelletje met zo'n 11 kamers gerund door een heel leuk thais stel.

De man bouwt de huisjes en kamers zelf en deze hebben een hele leuke persoonlijke sfeer. Ad voelt zich er meteen thuis en boekt de kamer voor de resterende tijd.

Mooi voor ons, want Wieger wilt mij nog een tattoage geven. Met deze temperaturen is het natuurljk lekker als dat in een airco gekoelde ruimte kan!! 

 

The only punkbar in Thailand

visiting parents.

We genieten vollop in pai, alhoewel hier wel wat minder te zien is in het dorpje zelf. We besluiten om 2 brommertjes te huren en de omgeving te verkennen. Ad heeft veertig jaar niet gereden, dus het is wel even spannend! Maar de eerste excursie verloopt prima. We rijden meer dan honderd kilometer, het is hier zo waanzinnig mooi!! Een paar dagen later besluiten we naar Mea Hong Song te rijden, een stadje in de bergen richting Myanmar. Er ligt een behoorlijke berg op de weg, net buiten pai. De route is wederom waanzinnig mooi. Op weg naar boven komen we nog 2 Thaise fieters tegen. Op weg voor slechts tien dagen, maar helemaal bepakt met campingspul en al. Dat vinden wij mooi, want de meeste fietsers hier, Thaise en internationalen die nemen in zuidoost Azie niet de moeite om te camperen en te koken.

Lilly and Ewok

Buffalos

mooeeeeuuu

Men and their motors...

enjoying the ride

another permaculture project in pai

Op de top rusten we even en dan beginnen we aan de afdaling. Benenden wachten wij even, Wieger rijdt een stuk rapper dan Ad. Na een tijdje beginnen we te overleggen of we misschien een stukkie terug moeten rijden, het duurt wel erg lang..

Maar dan komt Ad er gelukkig aan! Blijkt dat hij is afgesneden door een tegenligger, zn voorrem in kneep als reactie en flink ondersteboven is gegaan. Ik neem een kijkje naar de wond op zn rechter elleboog en ga bijna nokkie. De beelden van Wiegers handen komen weer boven en ik besluit dat we naar het dchtsbijzijnde ziekenhuis moeten liften. Ik durf namelijk zelf niet te rijden, heb wel een bakbrommer gehad, maarja, die had 3 wielen... brommers daar ben ik nooit aan begonnen en na wat testrondjes op een verlaten stukje heb ik al snel besloten dat ik dat ook maar niet ga doen in Thailand.

Maar Ad, waarschijnlijk half in shock, besluit zelf te rijden. Nog tien kilometer en dan is er een dorp, daar moet wel een ziekenhuis zitten.

De wond blijkt tot op het bot en de dokter gooit er flink wat liters vloeistof doorheen om de wond goed schoon te maken. Het wordt gehecht en ik overtuig de dokter er nog van om Ad een tetanus boost te geven. Je weet maar nooit!

Ad rijd helemaal zelf terug naar pai, ongelooflijk!! We rijden heel rustig deze keer. Aangekomen in pai leveren we de brommers mooi in. Afgelopen met die flauwekul!

bambootreehouse

thai hardcorecyclists

downhill where it all happened

where is daddy now?

oh, there he is!

cowboycat

the new roof

Gelukkig vermaken we ons wel, het is onwijs gezellig en de tijd vliegt natuurlijk voorbij. Na 2 weken vliegt Ad weer naar huis en nemen wij de nachttrein terug naar Bangkok. Deze keer met een valiumtabletje, waardoor we heerlijk slapen op de veel te kleine 3e klas bankjes.

Darren!

In Bangkok fietsen we linearecta naar de 'Flapping Duck', gezellig om hier weer te zijn. Er staat ons nog een andere verrassing te wachten. Darren, een Canadese fietser die we voor het eerst in Oezbekistan hebben ontmoet en voor het laatst in Chengdu, China hebben gezien, heeft besloten een bus te nemen naar Bangkok om ons weer te ontmoeten.

Heel fijn om hem weer te zien. Hij heeft 6 maanden in China en Hongkong doorgebracht, heeft een nieuwe fiets gekocht en is nu weer aan het fietsen geslagen.

Wij willen de volgende dag eigenlijk alweer door, want veel tijd hebben we niet. Op 2 Augustus komen Wiegers ouders alweer aan in Jakarta. Dat betekend voor ons dat we nog 6 weken hebben om drieduizen kilometer af te leggen. En we willen eigenlijk ook heel graag gaan duiken...

Darren besluit ons te vergezellen en we boeken een trein/boot ticket naar Ko Tao. Een vreselijk toeristisch oord, maar wel de goedkoopste duiklocatie ter wereld.

Het was echt een geweldige ervaring De druk op de oren en het zogenaamde equalizen ervan was wel even lastig en Wieger en Daren kregen na de eerste duik al problemen met de oren. De 2e 3e en 4e duik had iedereen de smaak te pakken. En konden we volop genieten. We zijn ook naar een schipwrak gedoken dat op ongeveer twintig meter diepte ligt en tussen rotsen met koraal door. BETOVEREND gewoon!

We halen er alledrie ons 'open water certificate', theorie en praktijk waarmee we overal ter wereld zelfstandig mogen duiken. Nu hoeven we in Indonesie dus alleen maar de spullen te huren en een boot te regelen en kunnen we de onderwaterwereld verkennen.

Na Ko Tao fietsen we met zn 3en richting het zuiden. De eerste 3 dagen fietsen we zo'n 120 km per dag en ik ben na 3 dagen helemaal kapot. 2 maanden niet gefietst, dat merk ik wel!!

Darren neemt na deze 3 dagen afscheid van ons, hij gaat richting de west kust van Thailand. Wij fietsen verder naar het zuiden. De 4e dag doen we het wat rustiger aan en nemen we een hotelletje. Het weer begint te veranderen. We hebben nu meer regen, wat een hoop natte vieze zooi opleverd.

Backroads in northern Malaysia

 

De route over de grens naar Maleisie is prachtig, groen en bergachtig. Na de grens 1 flink klimmetje en dan afdalen geblazen. Zodra het vlak wordt, wordt het ook donders saai. Drukke wegen, regen en saaiheid. We willen eigenlijk in het weekend in Kuala Lumpur zijn, maar dit halen we NOOIT op de fiets. Na de eerste dag fiesten in Maleisie besluiten we niet eens door te fietsen naar de volgende stad met station. We nemen gewoon die avond de trein. Een beetje jammer dat we niet meer zien van dit land, 2 dagen noorden, 5 dagen hoofdstad en dan op de boot naar Indonesie. Maarja, we kunnen niet alles hebben!

De mensen hier in Maleisie zijn wel heel vriendelijk. En het eten is echt waanzinnig lekker!!

watching street art in Kuala Lumpur

watching street art in Kuala Lumpu

old train station KL

We zitten hier nu bij wat punks in Kuala Lumpur, Maleisie. We kwamen hier binnen en het leek wel thuiskomen. Zwart met rooie muren, overal stencils, zines, anarchistische boeken, punk uit de speakers. Heerlijk. Toffe lui ook, uit Chile, Oostenrijk en natuurlijk uit Maleisie. Ze hebben hier zelfs een concertruimte en een van de bewoners is vervent zeefdrukker. Iedereen hier wil graag een tattoage van Wieger, hij krijgt het nog druk, haha.

Afgelopen weekend hebben we dus in Kuala Lumpur doorgebracht, erg gezellig! Zaterdag was er een zine fest, een kein festival met optredens van dichters en performers en standjes waar ze muziek en zines verkochten. 

Nathalia @ zinefest KL

Man, our host in KL

Shanon, the screenprinter @ zinefest KL

performer @ zine fest KL

bikepunks in KL

Natalia

 De punkscene hier is heel open en vriendelijk, zoveel mensen die zich komen voorstellen en graag met je willen kletsen. We voelen ons meteen thuis. We hebben ook veel adresjes in Indonesie gekregen, viavia. Waaronder een plek gerund door punks in Jakarta waar ze concerten organiseren, 2 tattoostudios hebben en kunst en muziekprojecten met straatkinderen organiseren! Hoe tof klinkt dat!!

Dari punk untuk rakyat oftewel from the punks to the people!

English...

Where should we start off. We didn't write anything for so long that we have a lot to tell now. What a luxury problem! Since our last update we have done a lot and learned a lot too. Met many new people and met old friends again and we have had another visit from home!

Last time we wrote the wounds of Wieger were still fresh. They are healing really well. The scars will stay but he doesnt have a lot of pain and cycing goes fine as well. Only the nerve damage is not recovered jet this will take time.Also tattooing goes well! He has already made 3 tattoo's two on his own skin and one on mine!

We have spend one and a half month in pai, a rustic village in the north of Thailand. Here we have done a lot and learned on permapai, where we wrote about the last time. The house is standing and the roof is finished. This was more difficult than we thought. When the roof was finished and the first rain came it appeared that the roof was leaking like hell. It wasnt steep enough. Aiiiii.

Now, loosing face is a serious matter in Thai culture and you can not just run off to the chief constructer and blame him off his bad work.

In contrary, if you really wanna play by their rules you should hire the same guy and let him fix it. Well, thank god this didnt happen, Lily decided she should show that if you do a bad job, she is not going to hire you again. And right she is! So a new crew continuid and around 8 days later there was a new roof. Hopefully popper waterproof this time!

We did not help untill the end, because my dad decided to visit us last minute! So off to Chiang Mai again! Luckily for Lilly new volunteers came and when we returned to pai with my dad we found 5 new hard working lads on the land.

My dad arrived by plane in Chiang Mai, the city where Wieger was in the hospital before. It was good timing, because Wieger had to go for a last check up anyway.

On the airport i started to slightly pannick when after an hour the doors of the gate closed and my dad was not there! Apparantly he arrived by a national plane from Bangkok, his luggage however arrived from an international flight. So from te 2 gates on the tiny airport we chose the wrong one.

Well, after a big hug and a fresh beer we had already forgotten about it and ready for 2 weeks of fun.

The first days we spend in Chiang Mai. Just walking around, visiting some temples and eating and drinking. On Saturday night our friend Nuy organised an accoustic punk concert, with an Australian punk from Melbourne.

After a few phone calls and unclear route descriptions we still have no idea where to go. The night before Nuy told us we had to go to the Goldies bar. Now he was talking about the OD bar... After a while Nuy tells us to keep foot and wait. 1 minutes later 3 punks on motorbikes arrive and we hop on. 'No Anna, you go there, daddy come with me!' Nuy says. Haha, well, it appears i gained a new brother!

We arrive at the bar, which apparantly is called the Oldies bar, since '12.

Its a cute bar, lot of Thai fifties vintage decoration. We meet a lot of Australian punks, all on holidays. Nice people! We are looking forward to meeting them again if we ever get to Melbourne in the future!

2 days later we continue to pai, to show where we have worked and learned and to enjoy some beautifull nature! My dad finds a bungalow hotel, but it turns out to be not so good. Also he gets a heat rash, so its time to move to an airconditioned room!

We all stay at Taiyai hotel in pai, we love this place. The owners are very friendly and the man builds the rooms himself. It feels very comfy and cozy.

Now my dad has airconditioning Wieger can give me a nice tattoo! Its already painfull enough, the heat can stay outside!!

We enjoy the relaxed life in pai and after some days we rent motorbikes to see the surroundings. This is exciting because Ad didn't drive one for forty years, since he had a motorbike accident when he was 21. The first day is very nice, we drive more then a hundred km and enjoy. It is so freaking beautifull here!! Then we decide to take a motorbike and drive to Mea Hong Son, a city in the mountains near the Myanmar border.

There is a big climb just outside of pai, the road is very windy. We meet 2 Thai cyclists, and respect! They are only on a short tour, but they are fully equipt with camping gear and all!! That you don't see too often here in SE Asia.

On the way down Wieger goes way faster than Ad and we wait on the foot of the mountain. It takes a very long time and we are getting worried. But then Ad comes riding down very slowly. He did have an accident, a coming car cut him off and in a reflex he pulled the front brake. He has a deep wound in his elbow and i almost pass out, images of Wiegers hand popping into my head. Blegh.

We ride to the next town and go to the hospital. The wound is to the bone and the doctor uses liters of fluids to clean. After we drive back to pai, VERY slowly. Ad drives himself! We are vey proud. But when we arrive in pai fun is over, we hand in the bikes and Ad swears he will never ride one again.

After 2 weeks of familytime we say goodbye. Ad takes the plane back home and we take another nighttrain to Bangkok. 3rd class again, because it dirt cheap. But this time we take a valium and sleep very well!

In Bangkok we return to the Flapping Duck offcourse! And there is a surprise waiting for us. Darren, a Canadian cyclist that we met first in Ubekistan and last time in Chengdu, China is there! He took a bus so he would be there when we where! Fucking nice to see him again!!!

Ihe spent 6 months in China and Hongkong, bought a new bike and is cycling like a psychopath again, hehe. We want to continue south next day already, to go diving in Ko Tao, we need to hurry a bit since the parrents of Wieger are visiting us in Jakarta in 6 weeks. Thats more than three thousend kilometers away still!!

Darren decides to join us to Ko Tao, and the road trip begins. Ko Tao is a tourist hell, but it is the cheapest place in the world for diving, so we will have to deal with the touriststuff.

Diving was a great experience! The pressure on the ears and equalizing them was difficult in the beginning and Wieger and Darren got problems with their ears already after the first dive! But after one day rest and decending a bit more slowly it was all good.

We fully enjoyed every dive. One dive we went to a ship wreck that the Thai Marine donated for the diving community.

We get our 'open water certificate' with which we can dive everywhere in the world, now we only need to rent all the equipment!

After Ko Tao we cycle south with the 3 of us. The first days we cycle over 120 km per day and after 3 days i am totally wrecked. We didn't cycle for 2 months and oohooh i can notice this!!

We say goodbye to Darren, he is going east to Krabi, we cycle south to Malaysia.

We start to take it a bit more easy and take a hotel again, we are both having heavy muscle pains now, haha. The weather is changing, we have a lot of rain. Everything gets so smelly, when we open our bags it's if we are carying dead dogs or somethng. Blegh.

The route from Trang south over the border into Malaysia is beautifull. Mountains, very lush. The border itself is the easiest border on our trip, no bullshit, just a stamp, ninety days for free. It takes 5 minutes to exit Thailand and enter Malaysia.

Just over the border there is one short but steep climb, after this we decent to sea level and the roads are flat again. Busy traffic, rain and boring roads make us decide to change our plan. Its Wednesday and this weekend there will be a zine fest in Kuala Lumpur. It's way to far to cycle, so we take a train in the first possible town we arrive. Alor Star. We can not take our bikes on the train, we need to sent them by truck. But all goes well and next morning we are in the capital, with its huge skycrapers and trafficjams.

We feel sad we skip such a big part of this country, but we just dont have enough time for it all.

We found some punks in Kuala Lumpur and this makes us very happy. When we entered their house it was like entering some squat in the Netherlands. Black and red walls, stencils and murals, zines and anarchistic books everywhere. They even have a bar and one of the guys here does screen printing.

And offcourse everybody wants a tattoo from Wieger, haha. Guess we will be busy here!!

This weekend there was the zine fest, a small festival with music, performers and stands with music and offcourse zines. The punkscene is very friendly and open, everyone just comes to talk to you. It is really nice meeting all those punks after the lack of punk on most of our trip.

And we got a lot off contacts for Indonesia! In Jakarta there is a huge place, run by punks, where they do concerts, have a tattoo studio and do all sorts of projects with streetkids. How cool is that! We are definately checking it out when we get there!!

Dari punk untuk rakyat or from the punks to the people!