Turkmenistan

 Pfffffffffffffff, wat een hitte!!!
Na 5 dagen ploeteren door de woestijn van Turkmenistan zijn we eindelijk aangekomen in Oezbekistan!
We zagen erg op tegen Turkmenistan, mede door verhalen van andere reisigers. Turkmenistan zou een hele hete bedoeling worden, een vies land zijn met onaardige inwoners.

Mari

zonsondergang woestijn

Ja, warm is het hier zeker! Maar wie gaat er dan ook in de zomer fietsen in dit gebied?? (ben je niet helemaal lekker ofzo...)
Vies was het absoluut niet, sterker nog, de steden zien er zo abnormaal klinish uit met gigantische wit met gouden gebouwen, dat je je gaat afvragen of er wel geleefd wordt.
En de mensen in Turkmenistan zijn super vriendelijk! Bovendien rijden ze een stuk beter dan de Iraniers en Turken samen..

Helaas dus; geen horrorverhalen...sorry :-P Maar wel een gezellig verhaaltje voor het slapengaan:

De tocht van Mashad (Iran) naar Bukhara in Uzbekistan verliep 10keer beter dan we verwacht hadden, De race naar de Turkmeense grens ging vlot. Om 11.00 's ochtens hadden we al 90 km gefietst. Toen lekker in een leegstaand pand gedut tot de hitte voorbij was. Dag twee idem-dito.We kwamen om een uur of twaalf al in het grensstadje Zarachs aan. En hebben er een hotel genomen en een hele berg voedsel ingeslagen voor de barre tocht door de woestijn. 

lunchen nabij Mashad

weg van Mashad naar Sarakhs

fietsenwinkel van Modin, onze host in Mashad

De Iraans-Turkmeense grens verliep wel traag maar de soldaatjes waren wel aardig. Eentje kon zelfs Engels en vertelde ons dat sommige fietsers de trein pakken het eerste stukje. De trein gaat 2 keer per week en toevallig vandaag ook om 16.00. Dus wij lekker bij het klinisch schone station gewacht tot dat de trein vertrok richting Mari 150 km verderop. 
De trein doet er 4 uur over. Maar iets sneller dan de fiets dus. Lange bloedhete tocht met helmaal niks dan woestijn met graspollen. Om 20.30 komen we dan eindelijk in Mari aan. ONGELOVELIJK. Pompeuze overheidsgebouwen , overal standbeelden van ex-president Turkmenbasi en alles super schoon. Bizar land hoor. Hoofdstad Ashgebad schijnt nog surrealistischer te zijn.

Merv

Merv

Merv

In het donker nog 25 kilometer gefietst naar spookstad Merv en daar gekampeerd. Echt super deze eerste dag! Zelfs eindelijk weer een biertje kunnen drinken na een maand (bijna) geheelonthouding in Iran. Nu nog maar 300 kilometer te gaan naar de Uzbeekse grens, in 4 dagen tijd. Moet lukken. De volgende dag een waar geschenk uit en aan de hemel: een WOLK. En ook nog eens precies voor de zon. Dat hadden we lang niet meegemaakt. We waren gezegend voor zolang het duurde.

Tegen alle verwachtingen van verhalen van anderen in waren de Turkmenen ook weer super aardig. Tussen 12.00 en 17.00 valt er niks te doen. Zelfs lezen en slapen was het te heet voor. Wachten in de schaduw tot de hitte weer afneemd. Zelfs om 18.00 kan het nog wel 50 graden in de zon zijn. Enorm veel (water) drinken dus, en dat is lastig want er zitten stukken bij met meer dan 70 kilometer helemaal niks.. Een ander hekel punt: die verdomde stekelplanten. In 4 dagen tijd 8 lekke banden. Verschroeide vingertoppen door die hete banden kreeg je er gratis bij.. Het landschap was wel echt oersaai. 300 kilometer met hetzelfde. Maar doordat verder alles zo goed verliep, hadden we toch goede moed en 4 van de 5 dagen waren zelfs wel tof!

Kameleroos

meloeneman en An

In de stad Turkmenabad hebben we zelfs een hotel genomen om bij te komen en een welverdiende douche te nemen! En wat gaat het bier er dan lekker in zeg!. 

En toen de grootste meevaller: de Turkmeens-Uzbeekse grens. Aan de Turkmeense kant begon er eentje gewoon over NAC toen we zeiden dat we in Breda woonden. Ongelovelijk! Gewoon een beetje geinen en heel hard lachen als ze wat zeggen en hoppa: Stempel! Aan de Uzbeekse kant werden we ook heel vriendelijk geholpen . Daar moesten we onze lach echter even inhouden toen er een douanier in het hokje na de veearts met een serieus gezicht aan ons vroeg of we kinderen bij ons hadden. Oja die zitten nog in de fiesttassen die in de brandende zon staan.

Binnen een uur waren we de grens over. Ze hebben niet eens in de tassen gekeken voor verstekelingen of onze spullen door de scan gehaald. 

Deserthostel ;-)

Turkmenabad

Uzbeken zien er precies zo uit als Turkmenen hoewel we denken dat Uzbeken iets vaker een wit T-shirt aan hebben en de Turkmenen meer van blauw houden. Maar je hebt hier ook veel Tadjieken, Kirchizen Afganen en nog veel meer. Voor de Russische invasie waren er nier eens landsgrenzen hier. De Russen hebben lukraak wat grenzen aangesteld zonder rekening te houden met etnografische achtergronden .Je kan hier met zowel Russich als Turks overweg. Van beiden hebben we onderweg al wat basis dingen opgepikt. Dus dat is handig nu. Hele vrolijke lui hier overal. Terwijl we anders gelezen hadden van veel reizigers. Maar het is tenslotte dan ook mooi weer.!

Nu zijn we in Bukhara . Super mooie stad . Heel oud , hoewel ook deze stad ten prooi is gevallen aan de verrekte Mongol Djengez Khan. Die alles en iedereen altijd van de aardbodem deed verdwijnen. Net zoals die andere Timur Lenk ,Ofterwijl Tammerlane wat Lamme Timur betekend. 

Foto's Uzbekistan, voornamelijk Bukhara:

 

Ons plan was om via het Pamir gebergte in Tadzikistan naar Kirchizie te gaan maar het is er wat onrustig ,zo hebben we vernomen uit het nieuws. 

Maar midden in de Turkmeense woestijn kwamen we een georganiseerde fietsgroep tegen en spraken we een Nederlander die daar was geweest. We hadden over een evacuatie van reizigers gelezen in de krant.. Waren jullie dat? Ja dat waren wij. Super toevallig weer. Maar volgens hem viel het allemaal wel mee daar en kan je er gerust fietsen. We moeten wel een speciaal permit hebben voor het gebied dus we moeten maar zien of we die krijgen en als we hem krijgen of we willen gaan. Het is wel de natte droom van elke wereldfietser maar als het niet gaat moeten we maar eens terug komen! Dan hebben we meer tijd over in Kirchizie voordat de winter in China begint. Best raar om hier over na te denken terwijl het zweet je langs je lijf loopt. Voorlopig blijft het nog even warm.

English

Pfffff, it's so f*cking hot!
After 5 days of cycling through the desert of Turkmenistan we have arrived in Uzbekistan. 
We where almost afraid of Turkmenista because of all the horrorstories of other travellers. The reality couldn't have been more different!
Turkmenistan was supposed to be hot, dirty and full with unfriendly people. 
Hot it is for sure, killing hotness we would call it. But Turkmenistan is so clean it is scary! And what a huge white with golden buildings everywhere...bizare!
The Turkmen people are really friendly! and they drive way better than Iranian and Turks...

So we are very sorry, but we do not have any horrorstories for you! :-P
But we do have a nice bedtimestory for you:

The journey from Mashad (Iran) to Bukhara in Uzbekistan went 10 times better than expected. The race to the Turkmen border went really quickly. At 11.00 we had already done 90 km. And rested en waited for the heat to decrease in an abandoned building. Day two was similar. At 12.00 we arrived at the border town of Sarachs. We took a hotel and did lot of groceries for the hardcore trip through the dessert. The Iranian-Turkmen border was very slow but the soldiers were quite nice to us. One of them even spoke English and told us many cyclist take the trai n to Mary and cycle from there. The train goes twice a week and today there is one at 16.00 So we've waited all day at the super clean trainstation until the train would departure to Mary. About 150 km further. The train takes 4 hours. Only a little faster than the bike. Long and very hot train-ride and at 20.30 we finally arrived in Mary. Unbelievable Everywhere overwhelming buildings , statues of ex-presidant “ Turkmenbasi” and everything super clean!. Ashgebad is apparently even more surrealistic. In the dark we cycled another 25 kilometer to ghost-town Merv. There we camped. Really great first day. We even drank a beer after a month of (almost) straight-edging in Iran. Now only 300 kilometer to go until the Uzbek border. In 4 days. Shouldn't be a problem.

Next day a present from and at the heaven. A CLOUD. And the cloud is exactly blocking the sun, We didnt see this for a long time. We were blessed for the time it remained.

Although we've heared and read differently from other travelers also the Turkmen we super nice! Between 12.00 and 17.00 you can not do anything. Not even reading or sleeping,its too hot. Waiting in the shade with some friendly Turkmen until the heat decreases. Even at 18.00 it can still be 50 degrees in the sun. Drink plenty (of water) and that is hard because sometimes there is nothing for 70 kilometers. Another bummer. The thorns everywhere. In 4 days we had 8 flat tires. And burned fingertips because of the cooking tires are the sweet side effect!. The landscape was also deadly boring. But because everything went quite well we had good courage and 4 out of the 5 days were even to be called nice!

In the city of Turkmenabad we even toke a hotel to recover and take a well deserved shower! And a beer tastes so great at a moment like that! And than the biggest supprise of all! The Turkmen-Uzbek border! At the Turkmen side they emediately started about football club NAC when we said we were from Breda! Unbelievable. Just joking around and laughing very loud when they say something and BAM stamp. At the Uzbek side we had o hold our laughter a bit though. When the border guard at the counter after the veterinarian asked us if we had any children with us. O yeah we've forgotten , they are in the panniers in the cooking sun. Within one hour we were through. They did not even check our panniers for illegal immigrants or scan our luggage.

Uzbeks look similar to Turkmen. Although it looks like Uzbeks wear white T-shirts more often and Turkmen prefer blue. But there are also many Tadzhiks, Kirchisch Afghans and others. Before the Russians came there were not even borders here. The Russians created borders randomly without looking at ethnographic characteristics. Russian as well as Turkish are used here and we've picked up some basics along the road already so thats handy Many cheerful people here. We've read different stories on blogs but maybe its the nice weather.

Now we are in Bukhara. Very beautiful city. Very old however Damn Mongol Djenges Khan had washed almost all of the old stuff away. As he did with all towns he had conquered. Just like the other one Timur Lenk or Tammerland . Lame Timur. .

Our plan to cycle through the Pamir mountains in Tadzhikistan is not so sure because there is some tumult in the region so we have read in the news. But in the middle of the dessert we came across a group of cyclist joined in an organized tour. We spoke to a dutch guy who had been there. I said We've read about an evacuation of tourist in that area. Were you those peoples. Yes we were. What a co-incidents But according to him it was not all that bad there. No problem. Bt we do need a special permit for that road. We will see what we will do. Its the wet dream of every world cyclist to do that trail ut anyhow. Maybe we will have to come back one day. It gives us more time in Kirchistan before winter comes. Its very strange to think about this while the sweat is dripping of your forhead! Anyhow it will stay warm for some more time now. Thanks for reading, until next time!!