Project Kajsiab

FOR ENGLISH SEE BELOW THE DUTCH TEXT PLEASE!

Daauw home; project Kajsiab in Huai Xai

Tussen het fietsen door hebben we regelmatig email contact met vrienden die we eerder onderweg zijn tegen gekomen. Zo ook met Albert en Erika.

Albert and O

Erika is Japans en had in China gedoe met haar visum, zij zit dan ook al een tijdje in Laos als wij daar arriveren. Albert, haar vriend, die fietst nog in China, hij is met dezelfde route bezig als wij, maar dan 1 week later.

We spreken via de email af met Albert en fietsen samen vanaf Luang Namtha naar Huai Xai.

Anna, Albert and O on the road

Huai Xai is een stadje op de grens tussen Laos en Thailand, er is verder niet veel te beleven, maar de route er naartoe moet prachtig zijn en Erika verblijft daar bij hele toffe mensen.

Reden genoeg dus om die kant op te fietsen.

De route is inderdaad prachtig, en het is erg gezellig om Albert weer te zien. We fietsen samen met hem en nog een fietser uit Bangkok die we onderweg zijn tegengekomen. Zijn naam is O.

We genieten nog met volle teugen, want na het chaotische China is het fietsen in Laos werkelijk een opluchting. 

Aan het eind van de tweede fietsdag komen we een fietser tegen uit tegenovergestelde richting. "oeh, wat een gevaarlijke wegen hier he, met al die vrachwagens" is zijn reactie. Nou, ga maar niet in China fietsen! Denken wij bij onszelf.

Erika

In Huai Xai vinden we Erika in Daauw Home. 

Daauw Home is een restaurant, bar en homestay dat gerund wordt door een Nederlandse en haar man uit Laos, Lara en Nzoua. We voelen ons er meteen thuis! Hele aardige mensen en wat een toffe sfeer.

Lara en Nzhoua hebben 3 kinderen en runnen het project Kajsiab waarvan Daauw Home een onderdeel is. 

Met de projecten die zij opzetten willen ze de lokale bergbevolking ondersteunen. Ze focussen zich onder andere op gezondheidszorg en vrouwen emancipatie.

Daauw Home

Het project omvat veel korte en lange termijndoelen, zoals het opzetten van een vrouwenkliniek, zorgen voor schoon drinkwater, het opzetten van een school een kruiden tuin en een organische boerderij en dit in 7 bergdorpen in de regio. Met Daauw Home worden de projecten in de dorpen ondersteund en Daauw Home bied bovendien een plek voor vrouwen om Engels te leren, traditionele kledij te verkopen en het is een plek waar culturen elkaar ontmoeten en van elkaar leren.

Wij hadden niet verwacht dat gezondheidszorg en educatie in Laos zo slecht was. Maar vooral in de bergdorpen sterven nog veel mensen aan ziektes waar mensen niet aan hoeven sterven. Er is geen educatie over gezondheidszorg en hygiene en ondertussen gaat kennis over traditionele geneeswijzen ook verloren.

Terwijl toeristische plekken hier redelijk ontwikkeld zijn gaan kinderen op het platteland maar 4 jaar naar school. 

Bovendien stijgen de prijzen in Laos in rap tempo door het groeiende toerisme, dit terwijl het inkomen van de Laotianen amper stijgt. Zeker in niet toeristische plekken hebben mensen het hierdoor zwaar.

On the left; Lara the owner of Daauw Home

Wat Lara en Nzoua hier opzetten is werkelijk ongelooflijk. 3 kleine kinderen en een gigantisch project runnen! Al hun financiele middelen en wilskracht stoppen ze in dit project, dit geeft erg veel inspiratie. Maar weinig mensen zouden zo belangeloos kunnen leven, het is goed om te zien dat het wel mogelijk is.

Rooftop campfire at Daauw Home

Ze hebben een website waar alle doelen prachtig omschreven staan, wel in het Engels. Mocht je naar Laos gaan dan raden we zeker aan dit project te bezoeken! Al is het alleen voor de heerlijke visBBQ en het kampvuur op het dakterras. 

Je kan het project ook financieel ondersteunen via de website, alle support is hard nodig.

website; http://www.projectkajsiablaos.org/Kajsiab/General_Information.html

email; projectkajsiablaos@gmail.com

It can be dangerous in Houay Xai though...! ;-)

English:

Daauw home; project Kajsiab in Huai Xai

When we are not cycling, but relaxing, we have contact with fellow cyclists that we have met on the road. In Luang Namtha we are emailing with Albert and Erika. Erika is Japanese and had some visa trouble in China, so she is already in Laos for 2 weeks. Albert is still in China, cycling the same route as we have cycled, but 1 week later.
We talk to Albert and decide to wait a bit, so we can cycle together. Somewhere on the road, 60 km from Luang Namtha we meet again.
We also meet O, a cyclist from Thailand, who we will definitely meet again in the future!
We cycle together to Huay Xai, a small town on the border with Thailand. There is not much to do there, but the route is beautifull and Erika is staying with some really nice people see said. So enough reasons to cycle west.
The scenery is magnificent and it is nice cycling with our friends. We re enjoying Laos a lot, the roads are so quiet and the people so friendly. After China, this is a big change.
At the end of day 2 we meet another cyclist, coming from the opposite direction. "dangerous road ey!, with all the trucks" he says to us. We advice him not to go cycling in China and continue our journey a bit perplex. 

In Huay Xai we find Erika in a homestay called Daauw Home.
Daauw Home is a restaurant, bar and homestay, runned by a Dutch woman and her Lao husband, Lara and Nzoua.
We feel at home immediately! Such friendly people and a very relaxed atmosphere.
Lara and Nzoua have 3 small kids and run a project called Kajsiab. Daauw Home is a part of the Kajsiab project.
With the projects they run here they support the people in mountain villages, who are living in much poorer and tougher conditions than the city people here in Laos.
They focus mainly on Health care and women emancipation.
The Kajsiab project contains many long and short term goals. Some examples are; starting a health clinic for women, provide clean drinking water, put up a school, a herb garden and a organic farm. And this they want to accomplish in 7 different mountain villages in the region.
Short term goals are about providing information, teaching English, providing a learning environment for women and creating places where women can work and sell their handicrafts. Daauw Home provides room for these goals.
In Daauw Home cultures can meet and learn from each other in a very friendly environment

We did not expect that the conditions concerning healthcare and education would be so poor in Laos. But especially in the villages many people still die of illnesses that are easy to cure. There is no education about health and hygiene and knowledge about traditional healthcare also gets forgotten.
The touristic places in Laos are developing and getting more rich and expensive, but kids in the rural areas only get 4 years of education. Meanwhile prices are rising, partly because of the growing tourism industry but the salary of people in less touristic areas does not rise.

What Lara and Nzoua are doing here is truly amazing! Raising 3 small kids and running a big project. Every penny they have and all their energy and will-power goes into this project. This gave us a lot of inspiration. Not many people could live a self-forgetful live like this. It is good to see that this is possible.

They have a website in English, on the website you can read a lot more about the project. If you go to Laos we advice you to visit this place! Even if its only for the fishBBQ and rooftop campfire!
You can also support the project financially through the website, every form of support is needed.

website; http://www.projectkajsiablaos.org/Kajsiab/General_Information.html

email; projectkajsiablaos@gmail.com

Happy New Year from Laos!!

for English see below 

Hallo beste mensen. Een heel gelukkig nieuwjaar gewenst vanuit het vriendelijke en mooie Laos.

Geniale campeerplek met uitzicht op de rijstvelden en bier!

Uit Kunming vertrekken was nog niet zo makkelijk. Het was er veel te gezellig en we hadden nog zo veel te doen. Onder andere wilden we eigenlijk nog 2 Duitsers opzoeken van wie we gehoord hadden dat ze een bamboofiets aan het bouwen waren om mee terug naar Duitsland te fietsen. We hadden in een kroeg hun telefoon nummer gekregen en we gingen bij ze langs. Eindelijk weer een DIY initiatief om op ons blog met jullie te delen. Voor meer over hun kijk dus onder de DIY link!

Bij de "golden tempel" in Kunming

Een van onze hosts Aurora in haar atelier op het dak van hun flat

Toen we na maar liefst 6 dagen Kunming verlieten kostte het ons alsnog bijna de hele dag om deze miljoenenstad uit te komen. We waren verkeerd gefietst en fietstten uren lang door de eindeloze nog niet opgeleverde nieuwbouwwijken. Alles al klaar, flats, mooie wegen, groen maar geen mensen. Bizar. Eindelijk dan toch de stad uit en gecampeerd bij een mooi meer in het zonnetje.

Complete nieuwe woonwijken worden uit de grond gestampt

Alweer een geniale campeerplek

Dagelijks taffereel in China

Alledaagse kleding in China

We gaan niet rechtstreeks naar het zuiden maar fietsen eerst een heel eind naar het oosten richting het zogenaamde stenen bos. Een bizar landschap met uitstekende rotsen. Er is uiteraard een park waar je voor veel geld file kan lopen met collega toeristen maar gelukkig zijn er buiten het park ook genoeg van deze steenformaties te bespeuren. Dus wij gaan er gewoon heen fietsen. Inderdaad heel mooie omgeving. We moeten wel flink ons best doen om niet verkeerd te fietsen en sommige wegen lopen weer compleet anders dan op onze kaart. Weer moeten we onze fiets over een greppel en een vangrail tilllen om op de goeie weg te komen.

Stone forrest

Stone forrest

Frapant vrachtautootje

Door alle vertraging moeten we nu wel even flink doorklappen. Want we moeten op 1 januari China uit zijn. Dus flink op de pedalen en nu dan toch echt richting zuiden. We willen langs het gebied dat Yuanjang heet en waar je door de legendarische rijstterassen kan fietsen. Moet heel bijzonder zijn. De bergjes zijn hier niet zo hoog als in andere delen van China maar daarom niet minder vermoeiend komen we achter.Tis de hele tijd 400 meter omhoog 400 meter naar benee. En flink steil ook. Gelukkig is het hier mooi en groen. 

Tis hier heel groen

Heel mooi dorpje op een steile heuvel

Vaak fiets je vooral 's ochtens en op hogere delen wel in de wolken. En hoewel wolken erg mooi kunnen zijn van ver af, er doorheen fietsen is niet veel aan. We snappen dan ook niet de uitdrukking : helemaal in de wolken zijn! Wieger is de 24e jarig en dan zullen we (toevallig) net bij de reistvelden zijn. Helaas is het de 232 potdicht met maar iets van 10 meter zicht. Er staat een hokje met een bewaker die ons tegenhoudt. Moeten we betalen.? Nee we mogen niet verder. We moeten naar die en die stad. Nee die kant op. Huh ja daag. Wieger wijst een nog kleiner gehucht aan op de kaart. Hij lacht wat. Ja dat is inderdaad daar. Ga maar.

Dit is een anti-climax!

Geweldig hoor. Mooi uitzicht

 We zoeken maar een campeerplekje op en gaan de vochtige nacht in, Volgende dag is het nog niks beter. Er is hier een uitzichtpunt waar je waarschijnlijk voor moet betalen. Maar je ziet echt helemaal niks dan wolk. Dit is echt balen zeg. Helemaal voor niks hier heen gefietst. Af en toe wordt er een tipje van de sluiterwolk opgelicht en zien we een klein beetje van de terrassen. Dit maakt het nog frustrerender. Na een uur fietsen komen we dan toch nog in valeien waar we onder de wolken zitten en zo zien we toch nog wat van de reistvelden. Het gebied blijkt best groot te zijn en de komende 2 dagen zien we alsnog veel terassen. De mensen die naar het betaalde plateau gaan zijn echt gek. Maar zo zijn de toeiristen hier in China. Ze komen uit de bus maken een foto en zijn er weer weg van. Op naar de volgende attractie.

Toch nog rijstvelden zien!

Schilderachtige maar heel armetierige huisjes

De was droogt hier nimmernooitnie

Betoverend

Kerst is aan ons voorbij gegaan zonder dat we er bij stil stonden. Bij 1 winkel had al het personeel kerstmutsen op, dat was het enige dat je er van merkte. De stunt werkte wel want Wieger komt toch met een fles wijn de winkel uit.

In deze gebieden in zuid Yunan wonen hele andere Chinezen. Talloze minderheidsgroepen die allemaal weer andere kleren en gewoontes hebben. Helemaal in het zuiden wonen Dai. Die zijn meer Thais dan Chinees. Zeggen of je China of de Chinezen wel of niet leuk vindt is ongeveer hetzelfde als zeggen dat je Europa niet leuk vind. Je kan Roemenie niet met Nederland vergelijjken netzomin je Yunnan met Xinjian kan vergelijken. Totaal anders. Sterker nog zelfs in Nederland kun je al verschil in mentaliteit zien tussen Friezen, Amsterdammers en Limburgers. Maar het overgrote deel is toch wel de HAN Chinees. 

kleurrijke minderheids groepen

Zomaar in het wild

waterpijp roken

Voor ons was Yunnan wel het favourite deel van China. Natuurlijk lekker warm hier terwijl bijna heel de rest van China nu erg koud en besneeuwd is. Groen , mooie culturen en eindelijk fietsen we op wegen met zeer weinig verkeer. De verkeersborden zijn soms hilarisch. Hier nog een aantal foto's met de leukste borden. Eigenijk zijn ze overbodig want niemand houdt zich in China aan verkeersregels. Het enige voordeel is dat als je zelf een keer spookrijdt of een ander afsnijdt niemand boos wordt of zelfs verbaast is.

Nep politieauto om af te schrikken

Kom jij maar even mee ventje

Zo doen we dat met vandalen!

Mistig gebied bord en strak blauwe lucht

Grintbak en schans voor trucks met kapotte remmen!

Na talloze haarspeldbochten op en neer zijn we dan vlak voor de grens. 50 kilometer nog. We nemen een hotelletje en eindelijk weer even een douche. De volgende ochtend vroeg op de fiets richting grens met Laos. Om half 12 zijn we ter plekke. Het Chineze grensgebouw is een gigantisch, modern en imposant gebouw. Na het nodige bureaucratische geneuzel mogen we China uit. Het Laos grensbebouw lijkt meer op een bouwkeet. Het gaat er zeer relaxt aan toe. Er hangt een grappige striptekening met wat wel en niet te doen in Laos zoals de onderkant van je voeten laten zien, openbaar zoenen kinder prostitutie en ook drugs is niet OK. Weten we dat ook weer. Dan klappen we hem flink door. Bijna waren we het vergeten maar het is oudjaarsdag dus tis wel leuk om dat te vieren. Niet in de tent maar onder de mensen. Laos is echt een verademing na 3 maanden China. De mensen groeten je allemaal en lachen. Hele hordes kinderen in de kleine dorpen die achter je aankomen. En Sawadi (hallo) schreeuwen. De huisjes zijn allemaal van riet gemaakt. Tis hier wel een stuk armer maar ongelooflijk relaxt. Zonder dat we het eigenlijk door hebben zijn we al waar we wezen moeten, in Luang Namtha. Meet dan 100 kilometer gefietst plus een grensovergang en het is nog geen eens 15.00u. Tijd voor een biertje. Als we inchecken in een herberg krijgen we meteen al bier en eten aangeboden door het personeel. Echt gezellig hier! 's Avonds lekker oud en nieuw gevierd. Er zijn hier veel toeristen en het is hier heel klein. Op zich heel gezellig om mee te ouwehoeren en wat reiservaring mee te verwisselen. Wij willen misschien nog een “ecotour” doen de jungle in of een motor huren om wat rond te crossen of we nemen een boot over de Mekong rivier naar Luang Prabang. Maar dat gaan we we vandaag besluiten. (misschien) We doen het eventjes rustig aan na al dat gepedaal van de afgelopen maanden. We hebben het hier sssssssupergoed naar onze zin.

Tot de volgende!!! En bedankt voor t lezen.

Wolken zijn mooi als je er niet in zit

Ongelovelijke  zonsondergan

ongelovelijke zonsondergang

Spinneweb

In de wolken

In de wolken

In de wolken

Saai landschap

Zo, voortaan gaan jullie daar wonen ok!

Dai mensen bij wie wij in de tuin kampeerden!

Hallo dear people. We wish you very happy new year from a friendly and beautiful Laos!

Leaving Kunming wasn't all that easy all together. It was really cozy and we had still so much to do. Also we wanted to vist two germans of who we've heard that they are building a bamboo bike to cycle back to Germany from here. We got their phone number in a bar and visited them. Finally a new DIY initiative to write about on our blog! Check them out and read more about it under DIY initiatives on this blog.

When we finally left after 6 days Kunming it had almost cost another day to get out of this metropolis. We took a wrong way and cycled for ages through the endless new and uninhabited suburbs. Everything ready. Buildings roads and green but no people. Bizarre. Finally out of town and camped along a beautiful lake in the sun.

We aren't going straight down south but east first to cycle to the so called stone forrest. A bizarre landscape with towering rock formations. Of course there is a park for which you have to pay loads of money in order to walk in line with thousands of college tourists but fortunately outside of the park there are also lots of these formations. So we just go there. Indeed very nice surrounding. We have to try hard not to get lost here (the roads are way different than on our map again) and once again we have to drag our bikes over a ditch and side rail to get to the right road.

Because of all the delay we have to get going now! We have to cross the border before the 1st of January. So now we peddle like maniacs towards the south. We want to go to an area around Yuanjang where you can see the legendary rice tarrasses. It supposed to be stunning. The mountains are less high but we found out that it doesn't mean less exhausting. The whole time 400 meter up 400 meter down. And pretty steep too. Luckily its beautiful and very green. Often in the morning especially and in higher parts we are cycling in the clouds. Clouds can be nice from a distance but being in one isn't much fun.

Wieger has his birthday the 24th of December and we will be in the rice fields then. But the 23th it is so cloudy that we can see barely 10 meters. There is a guard in a little building who stops us. Do we have to pay? We can not continue here. He points us back where we came from when we ask him about a town. When Wieger points at an even smaller town on the map he laughs and said ok,yes indeed it was that way. We can go. We are looking for a camp spot and after a very wet night we find out next day is the same. Sometimes the clouds show a tip of the rice fields which is even more frustrating. Did we come all the way here for nothing?After an hour cycling we arrive in vallies where the clouds are higher and we still the rice fields. The area appears to be pretty big and coming 2 days we see loads of rice fields. The people that go to that particular viewing point must be crazy. But that's how the tourists are here. They come with tour busses, get out, make a picture and get back in to go to the next destination. Christmas passed without us noticing. At one supermarket people were wearing Christmas hats. That's all. The stunt did work though. Wieger came out with a bottle of wine.

In there area's of Yunan a totally different Chinese is living. Countless minority groups who all wear different clothing an have different habits. Completely in the south live the Dai. They are more like Thai than like Chinese. Saying that you like China or not is like saying if you like Europe. You can not compare Romania with the Netherlands nor can you compare Yunan with Xin Yan. Totally different. For us Yunan is our favorite part of China. Of course nice temperatures while almost all other parts of China are cold and snowy now. Green , nice cultures and finally we are cycling on roads with little traffic. The traffic signs are hilarious all over China. Here a nice compilations of some signs. Actually they are not needed because nobody follows the rules anyway. The only advantage is that if you are riding in the wrong direction or cutting someone off people do not get angry or are not even surprised.

After countless curves and ups and downs we are almost at the border. Only 50 kilometers to go. We take a hotel and finally a shower again. Next day we are up early and cycle towards Laos. At half past eleven we are there. Chinese side. Huge building, modern imposing. After some bureaucracy we can leave the country. Laos side looks more like a shed and it is all very relax. There is a comic with rules and customs in Laos. Like don't point to anyone with your feet, public kissing child prostitution and also drugs are not ok. We are getting in the mood and we almost forgot it is new year tonight. So not a night to stay in a tent. Laos is a real relief after China People are all smiling and greeting you. In small villages troops of children follow you running and screaming Sawadi (hello) . Houses are all made of rite. Its a lot poorer here than in China but unbelievably relax. Without us knowing we already arrive where we have to be Luang Namtha. More than 100 k and a border crossing and it is only 15.00. Time for a beer. When we check into a hotel the personnel offers us beer and food. So nice here. In the evening celebrate new year. There is many tourists here and its very small. Its nice to meet some people have fun and share some travel experiences. Maybe we want to do an “ecotour” here in the jungle or rent a motorbike to ride around or we are taking a boat up the Mekong river to Luang Prabang. But we will decide today. We are taking it easy after all the pedaling of the last 3 months. We are having a really good time here.

See you next time!!! Thanx for reading.