For English, Chinese and Georgian use google translate please. sorry!
ZIEK
Nadat we een dag
allebei ziek op bed in een krikkiemikkie hotel in Hopa hadden
gelegen fietsen we er dan toch weer vandoor. Op 14 juni, nog niet
helemaal fit maar wel klaar voor ons nieuwe avontuur: Georgie. Er
heerst een gemoedelijke sfeer behalve in het verkeer. Als we Batumi
in fietsen gaat het al een stuk beter met ons. In Batumi ontmoeten we
YagYag, een Syrische gast die in Zugdidi woont. Hij is hier samen met
een Israeli en een Australier. (interessante combi) We gaan lekker
aan het strand zitten, zwemmen en ja hoor ook aan de bier. Dat bleek
die avond niet zo'n goed idee te zijn. We kamperen ergen bij de
botanische tuin ten noorden van de stad. We voelen ons alles behalve
goed. pff. Anna een blaasontsteking en ik, Wieger , waarschijnlijk
een lichte zonnesteek. (voelt als griep) De volgende dag zien we niet
ver van onze kampeerspot 2 bekende fietsen staan op een soort
bungalowpark. Het zijn die van Tim en Laurena, de Duitsers met wie we
een paar dagen hebben gefietst in Turkije. We fietsen samen nog wat
kilometers to Kobulet en eten nog wat daar. Hier scheiden onze wegen
weer. Wel een hele leuke verrassing.
 |
| stone-beach Batumi |
Het Avontuur
Svanetti
Na
2 dagen komen we eindelijk aan in Mestia, We vinden een “ homestay”
bij super aardige mensen. Een oma en 2 kinderen . Moeder is helaas
niet meer onder hen en van vader weten we het niet. De dag erna
besteden we aan enorm veel boodschappen doen in 20 verschilende
winkeltjes (om gek van te worden) , met onderhoud van de fietsen en
weer een wasje.
 |
| Knaapje van ons gastgezin geeft ook zijn rijwiel een goeie beurt |
|
Dan
20 juni is het zo ver en gaan we naar Uzgulli. Het is maar 45
kilometer maar wel keihard klimmen. Mestia ligt op 1400 en Uzgulli is
met 2100 het hoogste dorp van Europa. Wel is het in de winter
helemaal ingesneeuwd. 800 meter in 45 kilometer is geen probleem maar
de weg is zand, modder, kuilen en keien en als we na 25 meter al
bijna op 2000 m zitten vrezen we het ergste. JA hoor : we gaan weer
helemaal naar beneden een valei in om vervolgens weer helemaal naar
2000 te klimmen, Maar als we aankomen worden we beloond met een
machtig uitzicht. Het dorp met wel 20 eeuwen oude torens en op de
achtergrond de hoogste pieken van Georgie die half in Rusland liggen.
Ook belonen wij onszelf op een koud pilske en ontmoeten wij een
Turkse gast die ons al eerder die dag gepasseerd heeft op z' n … ja
hoor Triumph motor. Hij is met zn oom (rijdt Yamaha met noppenbanden)
aan het toeren. Hij is net als wij ook op weg naar Lentekhi waar het
asfalt weer begint. Wij verklaren hem voor gek en hij ons. We geloven
niet dat zijn Triumph dit gaat overleven want de weg zou nog slechter
moeten worden volgens de berichten.
 |
| Uzgulli!!! Op de achtergrond zie je Rusland |
|
Die
avond slaan we ons kampement op ,op een door vee geterroriseerd
voetbalveld. Het ongelovelijke gebeurt. Na het avondeten komt er
zowaar een heel elftal voetballen. Dus wij moeten verkassen net als
de zeugen, biggen geiten koeien paarden en honden. Ik speel een potje
mee tussen de koeievlaaien. Als het elftal op huis aan gaat komt het
vee genadeloos terug. Het zou een horror nacht worden!
 |
| Het biggeveense landschap |
|
|
 |
| De nieuwschierige knol |
|
Die
avond kamperen we bij Mele op de meest geniale kampeerplek ooit ,
mits het niet was gaan onweren stormen en hozen., Werkelijk alles wat
niet in fietstassen zat was doorweekt. Nee onze tent is niet meer
waterdicht.
Gedist in Vardzia
Vanaf
Lentekhi gaat het niet zo lekker. Na enkele tientallen kilometers
eindelijk asfalt besluiten we een bergpasje over te steken om zo
langs de rivier Rioni naar Kutaisi te fietsen. Verkeerde keuze. De
klim naar Orbeli was steil maar nog asfalt. De afdaling was nog
steiler met gruwelijk wegdek. Of eigenlijk geen wegdek. En toen we
weer op de “ hoofdweg” langs de rivier kwamen bleek dit niet veel
beter te zijn. De 55 kilometer langs deze weg leken er wel 200. We
hadden de weg gekozen omdat er langs dit traject volgens onze kaart
iets meer historische gebouwtjes stonden zoals burchten , kastelen en
kerkjes. Maar we hebben er niet een gezien. Wel weer heel mooi, daar
niet van maar we konden er maar met moeite van genieten.
 |
| Koeien domineren het Georgische verkeer weer. Wel grappig ze gaan voor auto's niet aan de kant maar voor fietsers (die ze niet kennen hier) wel. |
Bij Kutaisi
is er dan nog het beroemde Gelati klooster Bagrati cathedraal en
Satapli grotten maar het kon ons maar weinig boeien eventjes. We
hebben wel veel geregeld. Zo is onze telefoon die niet meer wilde
opladen door een kundig vakman gewoon even gesoldeerd onder de
microscoop. EN hij doet het weer. Geniaal deze mensen! Ook een
biertje drinken op een terras leek ons een goed alternatief in deze
snik-hitte. De stad uit ging ook vlotjes. Weer moeten drinken als we
een dronken bruiloft stoet tegen komen die ons een gigantische
yerrycan wijn aan onze mond zetten. Op weg naar onze volgende
bestemming Vardzia nemen we kleine weggetjes om de drukke “
snelweg” te vermijden.
Vardzia : Dit rots-klooster gesneden in
de steile klif boven de rivier valei is 13 verdiepingen hoog en bevat
ongeveer 250 grotten. Het centrale gedeelte en Royaal complex is
gesticht tijdens het bewind van koningin Tamar (1184-1213) Zo
klinkt de beschrijving ongeveer. Klinkt goed toch? Het was al lang
omcirkeld op onze kaart zo van : daar gaan we heen. Het zal wel
toeristisch zijn maar ok. Onderweg niks van dat. En ook als we
hijgend de berg op fietsen niet 1 toerist te bekennen en veel
verbaasde gezichten. Op een gegeven moment komt er een jongen en ik
vraag weer: Vardzia? JA Vardzia. Ik sta nu al 10 minuten op An te
wachten en om de tijd te doden pak ik het foldertje erbij en laat hem
het plaatje zien. Grote ogen. No no, Ara Vardzia Wat? Ara? Niet? Dit
is onmogelijk. Da monasteria, maar een ander klooster. Eveneens
genaamd : Vardzia. De dorpelingen kunnen hun lach niet inhouden. En
geef ze eens ongelijk. De avond kamperen we in het dorp en besluiten
we onze plannen te veranderen. We slaan de hoofdstad Tblisi over en
gaan extra genieten van Borjomi narional park en daarna alsnog naar
Vardzia. EN omliggend gebied wat een van de moosiste in Georgie is en
vanaf hier naar Armenie. Dan komen de dorpelingen naar onze tent. Een
stuk of 10. Met bier en uiteraard wodka. Ons plan om de volgende dag
om 5.00 op te staan vanwege de hitte is gedoemd tot mislukking!
